“เขาขับรถไปทำอะไรถึงแม่ฮ่องสอนไม่บอกใครสักคำ เห็นคุณมิ้นท์บอกว่าพี่ปริมก็ไม่รู้ใช่ไหมคะ”
“อื้ม”
“แปลกเนอะ นี่ถ้าไม่ได้อยู่กับพี่ตุลย์ตลอดเวลาถ้าไม่ได้รู้ว่าพี่ตุลย์เพิ่งรู้เมื่อวานว่าพี่แฟรงค์เป็นคนโกงหนูคงคิดว่าพี่ตุลย์ให้คนตามฆ่าพี่แฟรงค์ไปแล้วนะ”
“...หึ ๆๆ เรื่องแค่นี้พี่จะตามฆ่ามันทำไม” พี่ตุลย์มองฉันด้วยสายตาอึ้งก่อน อึ้งไปพักหนึ่งเลยถึงได้หัวเราะออกมาเบา ๆ น่าจะอึ้งกับความคิดไปเรื่อยของฉันมั้งคะ
“อือ หนูงงก็คิดไปเรื่อยล่ะค่ะ พี่ตุลย์ของหนูใจดีจะตายจะไปฆ่าใครลง” ^^ ฉันยิ้มให้จนตาหยีเขาก็ไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มบาง ๆ แล้วเอามือมาลูบหัวฉัน
“พี่ตุลย์เหนื่อยไหม ได้นอนบ้างรึเปล่า” ความจริงฉันอยากส่งข้อความหาตั้งแต่ที่เขาติดต่อมาแล้วล่ะค่ะแต่กลัวรบกวนเลยไม่ทำ พอได้เจอกันเห็นหน้าตาพี่ตุลย์ที่ดูเหนื่อยล้าฉันก็ยิ่งห่วง ขับรถคนเดียวตั้งแต่กรุงเทพถึงแม่ฮ่องสอนแบบไม่ได้พักต้องอึดแค่ไหนกันนะ แต่ต
