“คนอย่างพี่ปกติโทรแค่สายเดียว ถ้ามีธุระสำคัญมากก็แค่สองสายไม่เคยโทรหาใครเกินสามสาย แค่สามสายแล้วไม่รับก็ร้อนใจจนต้องรีบวิ่งลงมาข้างล่างแล้วเซย์นิส พี่ไม่มีอารมณ์นั่งโทรรอเรารับสายไปมากกว่านี้แล้ว แค่นี้ยังห่วงไม่พอเหรอ”
“...”
“เราคิดว่าไง แค่นี้ยังห่วงไม่พอใช่ไหม ถ้าไม่พอก็ไม่เป็นไรต่อไปพี่จะห่วงให้มากกว่านี้ ทำยังไงได้...รักเขาไปแล้ว”
“...พี่ตุลย์~” ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมคะ เขา...เขารักฉัน ฉันได้ยินถูกต้องใช่ไหม
ฟอด~
“ต่อไปจะห่วงจะใส่ใจให้มากกว่านี้แต่ตอนนี้เลิกน้อยใจก่อนได้ไหม”
“...”
“ไม่เลิกน้อยใจเหรอ”
“หนู...ดูซีรีย์ต่อได้ไหม” เลิกน้อยใจแล้ว หมดเลยความรู้สึกน้อยใจที่มีมาตั้งแต่เมื่อคืน ไม่เหลือเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้ดีกว่าการขอดูซีรีย์ต่อ -///-
“หึ ๆๆ โอเค พี่นอนเฝ้านะ”
“เหนื่อยเหรอคะ”
“ไม่เท่าไหร่ได้งีบก็ดีขึ้น หิวแล้วปลุกพี่เลยนะ” เขาลูบหัวฉันช้า ๆ แล้วจูบ
