“ดีใจด้วยนะคะ”
“...อะไร?”
“ปริมบอกว่า ดีใจด้วยค่ะ”
“ดีใจเรื่องอะไร”
“เรื่องที่พี่ตุลย์มีแฟนไง ปริมอยากแสดงความยินดีตั้งแต่วันที่เจอน้องเขาแล้วแต่พี่ตุลย์รีบพาน้องเขาออกไปก่อน”
“ไม่จำเป็น”
“จำเป็นสิคะ จำเป็นมากด้วย ขอให้รักกันนาน ๆ นะคะพี่ตุลย์ รักน้องเขานาน ๆ นะ รักให้มาก ๆ ด้วยพี่ตุลย์จะได้เลิกยุ่งกับปริมได้จริง ๆ สักที”
“...หึ!” ผมมองหน้าเธอที่กำลังยิ้มบาง ๆ ให้ผมพักหนึ่งก่อนจะแค่นเสียงในลำคอออกมาจากนั้นก็หันหลังเดินเอามือล้วงกระเป๋าลงไปข้างล่างตามที่ผมต้องการตั้งแต่แรก
“ขอให้รักกันนาน ๆ นะคะพี่ตุลย์ รักน้องเขานาน ๆ นะ รักให้มาก ๆ ด้วยพี่ตุลย์จะได้เลิกยุ่งกับปริมได้จริง ๆ สักที”
ไม่ต้องอวยพรคนอื่นหรอกอวยพรให้ตัวเองไปเถอะ จะได้เลิกยุ่งกับปริมได้จริง ๆ สักที จะได้เลิกยุ่งจริง ๆ สักทีงั้นเหรอ? หึ!
ผมลงมาดูบรรยากาศในร้านแค่แป๊บเดียวก็กลับขึ้นข้างบนเพราะสงสารเซย์นิส ไม่อยากให้เธอนั่
