บทที่ 11

910 คำ
แอติโร่วางสายจากเอเดนก็ต่อสายไปหาเมก้าทันที แต่โทรไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้งเมก้าก็ไม่ยอมรับสาย แถมตัดสายเขาทิ้งอีกต่างหาก ตอนนี้แอติโร่เหมือนหมาบ้าเข้าไปทุกที ยิ่งหล่อนตัดสายไม่ยอมรับสายก็ยิ่งโกรธหล่อนมากขึ้นเท่านั้น จนพาลทำลายข้าวของเครื่องใช้ในห้องนอนกระจัดกระจายเต็มพื้นห้องไปหมด “ได้เมก้า เธออยากลองดีกับฉันใช่ไหมห๊า!” แอติโร่พึมพำออกมาด้วยความโกรธ และเขาก็ทำใจเย็นโทรไปหาเมก้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาโทรเข้าเบอร์บ้านของเจ้าหล่อน และไม่นานสาวใช้ที่บ้านของเมก้าก็รับสาย เขาจึงถามหาหญิงสาว แต่สาวใช้ที่บ้านหล่อนกลับบอกเขาว่าเธอไม่สบายไม่สามารถมาเรียนสายได้ จึงให้เขาฝากข้อความไว้แทน จะให้เขาฝากได้ไง ในเมื่อเรื่องนี้เป็นความลับของเขากับหล่อน ชายหนุ่มจึงตัดสายทันทีเมื่อได้รู้ความ “บ้าฉิบ! เธอป่วยเหรอเมก้า ฉันว่าฉันไม่ได้รุนแรงอะไรกับเธอนะ แต่ทำไมเธอถึงป่วยได้ หรือว่าครั้งแรกของผู้หญิงทุกคนมันเจ็บถึงขั้นป่วยได้เลยเหรอเนี่ย!” แอติโร่บ่นถามตัวเองอยู่คนเดียว “แล้วคืนนี้เราจะเอาไงดี เราจะนอนเหงาคนเดียวที่บ้าน หรือจะไปเอาตัวเมก้าไปนอนกกกอดที่คอนโดดีเนี่ย! แต่ว่าเธอป่วยอยู่นี้หน่าถึงพามานอนกอดก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เอาว่ะ! คืนนี้ปล่อยให้เธอนอนสบายอยู่บ้านตัวเองดีกว่า พอพรุ่งนี้ไปก็ถึงทีของเราจะได้นอนกอดเอาเปรียบร่างนุ่มนิ่มของหล่อนแล้ว อดทนไว้ติโร่ อดไว้ๆ ” ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ระหว่างกำลังคิดเรื่องของตัวเองกับเมก้าเพลินๆ อยู่นั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้องรบกวน “ใคร?” แอติโร่ร้องถามคนหน้าห้องออกไปด้วยความฉุนเฉี่ยว “น้องเองค่ะพี่ติโร่” แอนนาจะขึ้นมาคุยกับพี่ชายให้หายคิดถึงเสียหน่อย แต่พอได้ยินเสียงแข็งๆ ของพี่ชายแล้วชักอยากจะเปลี่ยนใจ “มีอะไรถึงได้มาหาพี่คะ” แอติโร่ปรับเสียงหวานทันทีเมื่อรู้ว่าใครมา “แอนนาคิดถึงพี่ติโร่ค่ะ เลยจะมานอนคุยเล่นที่ห้องพี่ระหว่างรอให้ถึงค่ำค่ะ” “เหรอจ๊ะแอนนา ถ้างั้นเข้ามาเลยจ้า ประตูไม่ได้ล็อค” แอติโร่อนุญาตให้น้องสาวเข้ามาได้ เพราะเขาเป็นคนที่รักน้องสาวมาก ตามใจน้องสาวมาก จนโดนพ่อกับแม่ว่าตามใจน้องมากจนตอนนี้แอนนาเสียคน ชอบเอาชนะ และเอาแต่ใจ ไม่ว่าใครก็ขัดไม่ได้ถ้าสาวน้อยจะเอา และมีแอติโร่คนเดียวที่เอาน้องสาวคนนี้อยู่ แอนนาเปิดประตูเข้ามาเห็นสภาพห้องเหมือนกับว่าก่อนหน้าเธอจะมานั้นมันได้เกิดพายุอะไรสักอย่างขึ้นเป็นแน่ห้องของพี่ชายเธอถึงได้เละแบบนี้ สาวน้อยเดินเลี่ยงสิ่งของที่เกลื่อนบนพื้นตรงมาหาพี่ชายที่นั่งยิ้มหวานรออยู่บนเตียงกว้าง เหมือนกับคนไม่ได้มีเรื่องให้คิดมากเลย “พี่ติโร่คะ ห้องพี่ติโร่ทำไมถึงเป็นแบบนี้คะ แอนนาอยากรู้” “อย่าไปสนใจเลยค่ะ พอดีพี่เบื่อๆ เลยระบายกับข้าวของในห้อง สภาพมันก็เลยออกมาอย่างแอนนาเห็นนี้แหละจ้ะ” ถึงจะโมโห อารมณ์ไม่ดียังไง แต่แอติโร่ก็จะยังพูดจาไพเราะหวานหูกับน้องสาวและคนในครอบครัวเสมอ “ว้า! ไม่ดีเลยนะพี่ติโร่ อย่าทำร้ายข้าวของแบบนี้สิคะ ข้าวของมันไม่รู้เรื่องจะมาลงกับมันได้ไงคะ” “เอ๊ะ! วันนี้น้องสาวพี่มาแปลกไปนะ อยากได้อะไรจ๊ะ ถึงได้พูดจาแบบนี้หึ” มีหรือแอติโร่จะไม่รู้จักนิสัยน้องสาวดี ไม่มีทางน้องสาวจะอยากมานอนคุยด้วยหรอก ถ้าไม่อยากได้ของ “แฮะๆ รู้ทันอีกแล้ว คิกๆ อยากได้รถใหม่ค่ะ น้องอยากได้รถเฟอร์รารี่รุ่นใหม่ที่บริษัทของพี่เอเดนจะนำเข้าอาทิตย์หน้าค่ะ พี่ชายจองให้น้องคันหนึ่งนะคะ” เมื่อโดนรู้ทัน “แค่นี้เอง พี่ก็นึกว่าอะไร อยากได้เดี๋ยวพี่จัดให้จ้ะ แต่แอนนาต้องสัญญานะว่าจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังพี่ แม่และพ่อ” แอติโร่ตกลงกับน้องสาวแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด เพราะถ้าขัดใจดูสิ บอกว่าไม่ได้ดูสิแม่แอนนาน้อยของเขาจะอาละวาดบ้านแตกก็คราวนี้แหละ ชายหนุ่มจำได้เมื่อปีที่แล้ว แม่น้องสาวตัวแสบมาขอไปค้างคืนที่บ้านเพื่อน ด้วยความหวงน้องสาวแกมเป็นห่วงจึงไม่ให้ไป ผลมันก็ออกมาว่าแอนนาน้อยของเขานั้นอาละวาดทำลายข้าวของในบ้านพังเละไม่มีชิ้นดี จนได้ซ้อมแซมบ้านใหม่ในส่วนของห้องรับแขกเลยก็ว่าได้ ลองไม่ให้รถอย่างที่ขอดูสิ ครั้งนี้คงจะมีสงครามในบ้านเกิดขึ้นเป็นแน่
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม