มารยายั่วรักซาตาน

บทที่ 8

ด้านเอเดนก็ได้พาลิลลี่มายังคอนโดของตัวเอง ชายหนุ่มไม่คิดว่าจะพิศวาสแม่ดอกลิลลี่ดอกนี้เลย แต่มาวันนี้ ไม่คิดไม่ได้แล้ว ก็ในเมื่อเจ้าหล่อนแต่งตัวสวย ยั่วยวนเขาขนาดนี้ เป็นใครจะอดใจไหว ถึงไม่เด็ดดอกลิลลี่ดอกนี้วันนี้ วันหน้าก็ต้องได้เด็ดอยู่ดี เพราะยังไงก็ต้องแต่งงานกัน จะเด็ดดอกก่อนจะเป็นไร

ฝ่ายลิลลี่หลับลึกจนไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองนั้นโดนเอเดนอุ้มขึ้นมาอยู่บนห้องนอนของเขาแล้ว กว่าจะรู้สึกตัวก็มารู้สึกได้เมื่อตอนเอเดนลูบไล้ร่องอกของเธอ พอลืมตาขึ้นมาปรับสายตายเข้ากับแสงไฟในห้องสาวเจ้าก็กรี๊ดออกมาทันทีด้วยความตกใจ

“กรี๊ด!”

เอเดนรู้ว่าลิลลี่จะตื่นจึงเอาสำลีมาอุดหูไว้ก่อนที่จะปลุกเจ้าหล่อนด้วยวิธีนี้ ชายหนุ่มอยากขำแม่ดอกลิลลี่เน่าของเขาเสียจริง ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนถึงได้หลับลึกขนาดนี้ ไม่รู้สึกตัวรึไงตอนเขาอุ้มหล่อนขึ้นมาบนห้อง จะว่าไปแล้วก็น่ารักดีเหมือนกันแม่ดอกลิลลี่เน่าของเอเดน ‘เฮ้อ! บ้า! ไอ้เอเดนนายบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่คิดว่ายัยลิลลี่เน่านี้น่ารัก และเป็นของตัวเอง ทำไมสมองนายถึงสั่งให้ใจนายคิดแบบนี้ด้วยเอเดน’

“นะ...นายจะทำอะไรฉันห๊า! ไหนบอกว่าจะพาไปส่งไง แต่ดูนายพาฉันมาสิ ที่ไหนก็ไม่รู้พาฉันกลับเดี๋ยวนี้นะไอ้เอเดนบ้า! ” เมื่อสติมา ก็มองสำรวจห้องที่ตนเองอยู่ พอเห็นว่าห้องมันไม่คุ้นเลยเอ่ยถามเอเดนทันที

“คอนโดฉัน ห้องนอนฉัน แค่นี้ชัดไหม หรืออยากให้พูดอีกก็ได้นะ คอน...”

“ไม่ต้อง! ฉันเข้าใจ” เอเดนยังไม่ทันพูดซ้ำ ลิลลี่ก็พูดขัดขึ้นมาก่อน

“เข้าใจก็ดีแล้ว ฉันง่วงนอนกันเถอะ” เอเดนล้มตัวลงนอนทันที พร้อมกับรั้งร่างของลิลลี่เขามากอด

“ว้าย! ไอ้เอเดนบ้า นายจะทำอะไรฉันปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับไม่นงไม่นอนแล้ว” ลิลลี่พยายามแกะมือกาวอย่างเอเดนออกจากร่างแต่ก็ไม่เป็นผล

“ไม่เอาน่า...ฉันง่วงอย่างอแงเสียงดังไปสิ บอกให้นอนก็นอน หรือว่าอยากทำกิจกรรมอย่างอื่นกันหึ อยากทำก็บอกได้นะ เอเดนจัดให้เสมอแม่ดอกลิลลี่เน่า ฟอด!” เอ่ยเสร็จก็ฉวยโอกาสจุ๊บแก้มนวลของหล่อน

ลิลลี่ได้แต่อึ้งติดอ่างพูดอะไรไม่ออกบอกไม่ถูกกับการกระทำของเอเดน ไม่รู้จะต่อว่าชายหนุ่มยังไงงดี อีกอย่างกลัวต่อว่าไปแล้วเกิดอีกฝ่ายไม่พอใจลุกขึ้นมาปลุกปล้ำเธอจะทำไง หล่อนเก่งก็จริง แต่ถ้าให้สู้กันแบบนี้หล่อนสู้ไม่ไหวแน่ สู้ไปก็มีแต่จะแพ้เปล่าๆ สู้อยู่เงียบๆ นอนนิ่งๆ อย่างเขาว่าจะดีกว่า

“นอนเถอะ ฉันก็ง่วงเหมือนกัน”

“หึ! อะไรจะง่ายขนาดนั้นยัยลิลลี่ เธอไม่คิดจะเถียงด่าว่าฉันอีกเหรอ กำลังสนุกเลยนะ ด่าว่าฉันอีกน่านะ...” เอเดนยิ้มให้กับความฉลาดของลิลลี่ ไม่คิดว่าหญิงสาวจะยอมเขาง่ายดายแบบนี้ แต่เขาไม่ยอมนอนอยู่เฉยๆ หรอก เขาจะยั่วจนกว่าหล่อนทนไม่ไหวแล้วลุกมาต่อว่าตบตีเขา แล้วต่อจากนั้นเขาก็จะรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว

“เอ๊ะ! จะเอาไงกันแน่นาย คนเขาไม่ด่า ไม่ว่า ไม่เถียง ยอมอยู่เฉยๆ ไม่ชอบรึไง หรือชอบนักเวลาฉันด่าย่ะ! ”

ลิลลี่ชักโมโหขึ้นมาแล้วสิ อุตส่าห์พยายามอดกลั้นความโกรธของตัวเองไว้ แต่เมื่อโดนกวนอารมณ์อยู่แบบนี้ก็เริ่มไม่ไหวแล้วนะ

“แฮะๆ ก็อยากให้ด่า อยากทะเลาะด้วย เธอรู้ไหมเวลาเธอโมโหโคตรน่ารัก น่ากัดเป็นบ้าเลยยัยลิลลี่เน่าเอ้ย! ” เอเดนลืมตัวเผยความรู้สึกของตัวเองออกมาให้ลิลลี่ได้รับรู้

“อะไรนะ!” ลิลลี่อยากให้เอเดนย้ำให้ฟังอีกครั้งว่าสิ่งที่ตัวเองได้ยินเมื่อกี้นี้มันไม่ผิด

เอเดนรู้แล้วว่าตัวเองได้หลุดอะไรออกไป จึงได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่รู้จะพูดยังไงดี ยิ่งตอนนี้ลิลลี่จ้องจะเอาคำตอบจากเขาอยู่ด้วย

“พูดอะไร ไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันแค่พูดว่าเธอด่าฉันทีไรฉันเกลียดเธอทุกที เห็นหน้าก็เกลียดแล้ว” เอเดนไม่รู้จะพูดยังไงเลยเอ่ยออกไปเช่นนี้

ลิลลี่รู้ว่าก่อนหน้านี้เอเดนไม่ได้พูดแบบนี้แน่ หญิงสาวมั่นใจว่าไม่ใช่แบบนี้ แต่ทำไมเขาถึงพูดออกมาแบบนี้ ทำไม ทำไมเขาต้องโกหกเธอด้วย

“เหรอ อย่าว่าแต่นายเลยเกลียดฉัน ฉันก็เกลียดนายเหมือนกัน และก็ปล่อยได้แล้วจะนอน” ลิลลี่เอ่ยเสียงแข็งออกมาทันที เมื่อได้ยินน้ำคำของชายหนุ่ม

“เกลียด แต่ไม่อยากอยู่เฉยๆ อยากนอนกอดแบบนี้มีปัญหาไหม ถ้าไม่ให้กอดจะปล้ำทำเมียเลย เลือกเอาสิอยากได้แบบไหน เอเดนจัดให้ได้นะ” เอเดนยิ่งกอดรัดลิลลี่แน่นขึ้นกว่าเดิม จนหญิงสาวดิ้นไม่ได้อีกแล้ว

“ปล่อยฉันเถอะหายใจไม่ออก อีกอย่างฉันไม่ชอบคนมานอนกอดด้วย” ก็มันจริงนิ เกิดมาไม่เคยถูกผู้ชายกอดแน่นแบบนี้เลย ขนาดพ่อของหล่อน หล่อนยังไม่เคยกอดแน่นแบบนี้เลย

“กอดแบบนี้แหละดี อุ่นดี นอนเถอะนะ ฉันง่วงจริงๆ ถ้าไม่นอนฉันกลัวว่าเธอจะไม่ได้นอนเอา รู้ไหมว่าทรมานแค่ไหนกว่าจะทำให้มังกรของฉันหลับได้ แต่จะว่าหลับก็ไม่ใช่ เพราะตอนนี้มันก็ยังตื่นอยู่ เธอน่าจะสัมผัสมันได้นะว่าอะไรถูไถก้นงามของเธออยู่” เอเดนเป็นคนตรงๆ ไม่คิดจะพูดอ้อมค้อมอะไรให้หญิงสาวเข้าใจยาก

ลิลลี่หน้าแดงขึ้นมาทันที เมื่อคิดได้ว่ามังกรของเขาคืออะไร แถมตอนนี้มันกำลังทักทายกับบั้นท้ายเธออยู่ ยิ่งคิดยิ่งอาย จนตอนนี้ตัวเกร็งไปหมดแล้ว

“นะ...นอนกันดีกว่านะฉันว่า”

“อืม! นอนกัน แต่ขอจูบก่อนนอนได้ไหมอ่ะ” เอเดนรู้ว่าขอยังไงลิลลี่ก็ไม่ให้จูบจึงชิ่งจูบก่อนเสียเลย เขาจูบอย่างอ่อนโยนเนินนานจนทำให้ลิลลี่ละลายเหมือนขี้ผึ้งในอ้อมกอดหนาของเขาเลยก็ว่าได้

ลิลลี่รู้สึกแปลกๆ กับจูบแรกของตน หญิงสาวไม่เคยคิดว่าเอเดนจะเป็นคนอ่อนโยนขนาดนี้ ไม่เคยคิดว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีมุมน่ารักแบบนี้ด้วย ไม่คิดเลยว่าเขาจะคือเอเดน ปากจัดคนนั้น

“นะ...นายทำแบบนี้ทำไม เราไม่ได้รักกัน อีกอย่างฉันก็ไม่คิดจะแต่งงานกับนายด้วย อย่าคิดเลยว่าฉันจะยอมแต่งงานกับนายตามพ่อกับแม่ฉันต้องการ”

“ไม่ต้องบอกก็รู้ยัยลิลลี่เน่า จะนอนไหม ถ้าไม่นอนมาทำกิจกรรมบนเตียงกันดีกว่านะ มังกรฉันมันร่ำร้องอยากออกมาดูนอกกางเกงแล้ว” เอเดนไม่คิดจะอายลิลลี่แม้แต่นิด ก็เขาพูดจริง คิดแบบนี้จริง จะให้นอนกอดเฉยๆ เห็นจะไม่ได้ สาวสวยอยู่ข้างกายแบบนี้ มันต้องเล่มกิจกรรมกันสักหน่อย ให้รู้ไปเลยว่าเป็นไงบ้าง อยากรู้ว่าลิลลี่จะสดใหม่ หรือว่าโดนคนอื่นเด็ดกินไปแล้วก็ไม่รู้ แต่ถึงยังไงเขาขอเด็ดดอกลิลลี่ดอกนี้ดูสักครั้งเถอะ

“ไปนอนเถอะนะ ง่วงจริงๆ ไม่อยากคุย ไม่อยากเถียงกับนายแล้ว จะกอดเฉยๆ ใช่ไหม ถ้ากอดเฉยๆ ก็นอนได้แล้ว เช้าเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับไปคอนโดนฉันสักที” ลิลลี่เบื่อหน่ายชายเจ้าชู้ข้างกายเต็มทนแล้ว ไม่รู้จะกระล่อนเจ้าชู้ มือไวไปถึงไหน อยากนอนกอดก็จะนอนเฉยๆ ให้กอด

“หืม! พูดจริงอ่ะ ให้กอดจริงนะ งั้นนอนกันเถอะ ถ้าช้าเปลี่ยนใจปล้ำเลยนะ” เอเดนพยายามข่มตานอนหลับอย่างปากพูด แต่พยายามแล้วพยายามเล่าก็ยังหลับไม่ลง ก็จะให้หลับลงได้ไง ก็กลิ่นหอมของดอกลิลลี่ดอกนี้ช่างยั่วยวนใจเขาเสียจริง จะว่าไปขอลูบไล้สักนิดก็จะดีไม่ใช่น้อย ว่าแล้วเอเดนก็เริ่มลูบไล้ทรวงอกงามของลิลลี่อย่างตื่นเต้น ยิ่งกลิ่นกายของนางยิ่งโดนใจเขาเข้าไปใหญ่ ไม่รู้จะกลิ่นหอมยั่วยวนเขาไปไหน พยายามแล้วนะ แต่ไม่ได้จริงๆ ขอหน่อยเถอะ

“อื้อ! ” ลิลลี่กำลังจะขมตาหลับ แต่ก็ต้องร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน หล่อนลืมตาขึ้นมาดูว่าอะไรเป็นสาเหตุของความเสียวซ่านนี้ พอมองดูอกอวบของตนก็เห็นมือหนาของเอเดนกำลังลูบไล้บีบคลั้นหน้าอกของตนอยู่ เจ้าหล่อนก็กรี๊ดออกมาทันที

“กรี๊ด! นายบ้า เอามือสกปรกออกจากหน้าอกฉันเดี๋ยวนี้นะ ไหนบอกว่าจะนอนเฉยๆ ไง ขอนอนกอดก็ให้กอดแล้ว แล้วจะเอาอะไรอีกห๊า! ”

“ตอนแรกขอนอนกอด แต่ตอนนี้ขอจับ ขอลูบไล้ ขอสัมผัสทีเถอะนะลิลลี่ ไม่ไหวจริงๆ นะ ขอเถอะ ขอรักด้วยได้ไหม ฉันทรมานเหลือเกิน ให้เถอะนะ” เอเดนไม่คิดจะฟังคำตอบของลิลลี่อีกแล้ว ตอนนี้มือหนาของเขาได้กระชากชุดสวยของหล่อนออกจากร่างงามเรียบร้อยแล้ว จะเหลือติดตัวลิลลี่ก็มีแต่ชุดชั้นในตัวน้อยที่ปกปิดสวนสงวนกับทรวงสวยเท่านั้น

ลิลลี่ไม่รู้สึกเลยตอนเอเดนกระชากชุดของตนออก เพราะมัวแต่คิดหาทางออกให้ตัวเอง จะรู้ตัวอีกทีก็เมื่อตอนเอเดนลูบไล้หน้าท้องแบนเรียบของหล่อน

“นะ...นายอย่าทำแบบนี้เลยนะ มันไม่เหมาะ” ลิลลี่เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า ตอนนี้สติของเจ้าหล่อนกำลังจะหลุดลอยไปกับอากาศอยู่แล้ว

“ไม่เหมาะยังไงลิลลี่ เราสองคนเป็นคู่หมั้นกันนะ เธอไม่ดิ้นขัดขืนแสดงว่าเธอจำยอมฉันนะ” เอ่ยเสร็จเอเดนก็ผละออกจากร่างงามไปกำจัดชุดของตนออกให้เหลือแต่ร่างกายชายกำยำของตน

“กรี๊ด! ” สติของลิลลี่กับมาทันที เมื่อเห็นร่างล่ำๆ ของเอเดน ‘ผู้ชายบ้าอะไรมาแก้ผ้าแบบนี้ไม่อายกันเลย หุ่นบ้าอะไรน่ากิน น่าซบ น่าลูบไล้ซะมัด แม้เจ้าเว้ย! อิลิลลี่จะเป็นลม เลือดกำเดาจะไหลออกหมดตัวไหมเนี่ยแม่เจ้า เพิ่งรู้ว่าอิตาเอเดนนี้หุ่นน่าฟัดก็วันนี้แหละพระเจ้าช่วยกล้วยทอด’ ลิลลี่คิดทะลึ่งในใจกับหุ่นของเอเดน คิดแล้วก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ จนทำให้เอเดนที่สังเกตดูสีหน้าของลิลลี่อยู่ก่อนแล้วอดยิ้มให้กับความน่ารักของลิลลี่ไม่ได้ จึงก้มลงไปหอมแก้มนวลด้วยความสิเน่หารัญจวนใจ

“นายถอดเสื้อผ้าทำไม กางเกงในก็ไม่ใส่ นายคิดจะโชว์ลูกชายนายหรือไง” อายแต่ก็จ้องมองมังกรของเอเดนไม่ว่างตา จนเอเดนอดหมั่นไส้ลิลลี่ไม่ได้ จึงยื่นมือหนาไปคว้ามือบางของลิลลี่เข้ามาสัมผัสทักทายมังกรน้อยของเขาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อโดนมือร้อนๆ ของหล่อนสัมผัสแค่เพียงปลายนิ้วก็ทำให้มังกรตื่นตัวขึ้นอย่างน่ากลัวจนทำให้ลิลลี่ชักมือกลับด้วยความตื่นกลัวกับสิ่งที่เห็น

“ชุด ชุดฉันไปไหน นายถอดออกตั้งแต่เมื่อไหร่เอเดน ทำไมฉันไม่เห็นจะรู้ตัวเลย” ลิลลี่เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองนั้นก็ไม่ได้ต่างจากเอเดนเหมือนกัน แต่ดีหน่อยที่หล่อนมีชุดชั้นในตัวน้อยปกปิดอยู่ แต่ยังไงเธอเป็นผู้หญิงก็ไม่ควรอยู่ดี

“ชุดอยู่นั้นไงจ๊ะ ส่วนชุดที่เหลืออยู่บนร่างเธออีกไม่นานก็จะไปกองอยู่ด้วยกัน” เอเดนชี้ให้ลิลลี่ดูชุดสวยของหล่อนที่นอนกองอยู่พื้นห้อง

“นายคิดจะปล้ำฉันจริงๆ เหรอเอเดน นายไม่คิดจะถามฉันเหรอว่าฉันจะยอมหรือไม่ยอมให้นายปล้ำ”

“ไม่ถาม ถามก็โดนปฏิเสธสิ ถามให้โง่ทำไม สู้ปล้ำเลยดีกว่า” เอเดนทาบทับร่างงามของลิลลี่ทันทีเมื่อเอ่ยจบ

“ว้าย! นายจะเอาจริงๆ เหรอเอเดน นายจะปล้ำฉันจริงๆ เหรอ”

“ใช่จะปล้ำจริงๆ ว่าแต่เธอจะยอมให้ปล้ำไหมล่ะ?”

“ไม่ยอม ใครจะยอมให้นายปล้ำกันเล่า”

“ว่าแล้ว ก็รู้ว่าไม่ยอมไงถึงจะปล้ำเอาแบบนี้ ขอดีๆ ไม่ให้อยู่แล้วเลยจะขืนใจเอา อยากไปฟ้องแม่ฉันก็ไปฟ้องเลยยัยลิลลี่ แต่ต้องหลังจากฉันเคลมเธอก่อนนะยัยลิลลี่เน่า”

ว่าแล้วเอเดนก็เริ่มลูบไล้ร่างบางของลิลลี่ทันที มือหนาของเขาทำหน้าที่บีบเคล้นทรวงงามของหล่อนอย่างหลงใหล ส่วนปากหนานั้นทำหน้าที่ขบเม้นตามซอกคอระหงของลิลลี่อย่างสิเน่หา

“อื้อ! นะ...นาย” ลิลลี่ได้แต่ครวญครางกับสัมผัสอันวาบหวามนี้

“อื้อ! ลิลลี่อย่ากลัวไปเลย รับรองเธอจะต้องชอบมันแน่”

ชายหนุ่มไม่ปล่อยโอกาสให้ลิลลี่ได้เอ่ยอะไรออกมา เขาจัดการปิดปากบางของหล่อนด้วยปากหนาของเขา ดูดดื่มกลืนกินดูดชิมข้างในโพรงปากของลิลลี่อย่างต้องการ เรียกร้องจะเอาไม่มีหยุด ลิลลี่ได้แต่บิดเร้าไปมาใต้ร่างของเอเดน ในเมื่อไม่สามารถทำอะไรได้แล้วนอกจากจำยอมให้เอเดนเป็นคนนำทางไปสู้หนทางข้างหน้าอย่างเด็กฝึกหัด

เอเดนจัดการชุดชั้นในของลิลลี่ออกให้พ้นทางเพื่อจะได้สัมผัสเนื้อแท้ของลิลลี่ได้ถนัดถนี่ ชายหนุ่มไม่รอช้าอีกต่อไปแล้ว เขาเลื่อนมาอยู่ใจกลางความเป็นหญิงของลิลลี่ พร้อมกับนำนิ้วแกร่งเข้าไปสำรวจข้างในกุหลาบงามของหญิงสาว เพื่อสำรวจดูว่าเจ้าหล่อนนั้นพร้อมสำหรับเขาหรือยัง และตอนนี้ลิลลี่พร้อมสำหรับการตอนรับเขาแล้ว เอเดนไม่รอช้าจะประสานเป็นหนึ่งเดียวกับหญิงสาว เอเดนนำพ่อมังกรน้อยของตนเข้ายึดครองหญิงสาวครั้งเดียวจนสำเร็จ

“กรี๊ด! เจ็บ! เอเดนลิลลี่เจ็บ” ลิลลี่ร้องออกมาทันที เมื่อสิ่งที่หวงแหนได้ขาดสะบั้นลงแล้วในเวลานี้ ไม่เหลืออีกแล้วความสาวที่สู้เก็บไว้เพื่อคนที่รักมานาน แต่มันก็ได้ขาดลงแล้วด้วยน้ำมือของชายที่เกลียดบนร่างนี้

“พระเจ้า! เธอยังไม่เคยจริงๆ เหรอเนี่ย!แม่เจ้าเว้ย! โคตรภูมิใจเลยลิลลี่ ฉันจะไม่ปล่อยเธอแน่แม่ดอกลิลลี่ของฉัน เธอจะต้องเป็นของฉันคนเดียว” เอเดนดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา เขาทั้งหวง ทั้งห่วงแม่ดอกลิลลี่ดอกนี้ ยิ่งได้เป็นคนแรกและคนเดียวของเจ้าหล่อนยิ่งดีใจ จะไม่มีวันปล่อยให้ลิลลี่ห่างกายเป็นแน่ เขาสัญญาจากวันนี้ไป ลิลลี่อยู่ไหนก็จะมีเขาอยู่นั้น ไม่ว่าหล่อนจะยอมหรือไม่ยอม แต่ขอให้รู้ไว้เถิดว่าเขานั้นจะแต่งงานกับหล่อนจริงๆ แทบอยากจะเร่งงานแต่งมาเป็นเดือนหน้าเสียจริงถ้าเป็นไปได้ ถึงจะยังไม่ได้รักลิลลี่ แต่เขาเชื่อว่าหลังจากคืนนี้ไปเขาจะรักหล่อน รักแบบไม่สามารถมีใครมาแทนที่ลิลลี่ได้แน่นอน

“นายคิดว่าฉันร่านมั่วรึไงเอเดน นายคิดว่าฉันเป็นคนยังไง นายทำให้ฉันเจ็บ ฉันเกลียดนายมากรู้ไหม นายจงจำไว้ว่าหลังจากคืนนี้ไปเราจะเป็นเหมือนคนอื่นที่ผ่านมารู้จักกันเท่านั้น เพราะฉันจะถอนหมั้นกับนาย และจะไม่ไปเป็นเลขานายตามที่พ่อกับแม่บอก” หญิงสาวเจ็บใจนักที่โดนเอเดนพรากความสาวไป แต่หล่อนจะไม่เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไหนๆ ก็เสียไปแล้วเดินต่อให้จบบทรักไปแล้วก็สิ้นเรื่อง

“ไม่มีวันเสียหรอกลิลลี่ เธอเป็นของฉันแล้วเธอไม่มีสิทธิ์จะมาทิ้งฉันง่ายๆ แบบนี้ เธอต้องเป็นของฉัน เมียฉันเพียงคนเดียว เรื่องถอนหมั้นอย่าฝันเลย มีแต่งานแต่งงานเราจะเร่งเข้ามาให้เร็วขึ้นสิไม่ว่า เรื่องเป็นเลขาฉันเธอก็จะต้องเป็นไม่มีทางจะปฏิเสธได้ แถมจะไปไหนมาไหนฉันจะคอยติดตามเธอตลอดเวลา” เอเดนโมโหมาก ไม่คิดว่าลิลลี่จะคิดแบบนี้ แทนที่เสียตัวให้เขาแล้วจะอ่อนโยนพูดจาหวานๆ ทำตัวน่ารักกับเขาแต่นี้อะไรทำเหมือนกับว่าการเสียตัวให้เขามันไม่สำคัญ ไหนจะพรหมจรรย์อีกเจ้าหล่อนไม่คิดเลยเหรอว่ามันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับหล่อน

เอเดนไม่สนแล้วว่าลิลลี่จะเจ็บหรือไม่เจ็บ เขาเร่งขับเคลื่อนสะโพกสอบเข้าหากุหลาบงามของลิลลี่อย่างดุดัน ไม่มีความทะนุถนอมแม้แต่นิดเดียว ในเมื่อเจ้าหล่อนไม่เห็นความสำคัญของการร่วมรักกัน เขาก็จะไม่เบามืออีกแล้ว เขาอยากให้หญิงสาวได้รู้ว่าเขานั้นมีความดิบเถื่อนอยู่ในกายมากแค่ไหน

ลิลลี่รู้ว่าเอเดนกำลังโกรธตัวเองอยู่ถึงได้แสดงบทรักได้ดิบเถื่อนแบบนี้ เจ็บ แต่ก็อดทนกล้ำกลืนฝืนความเจ็บปวดนี้ไว้ ไม่ปริปากร้องแม้แต่นิดเดียว หล่อนกัดปากของตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงร้องครางดังออกมาให้เอเดนได้ยินจนตอนนี้ปากอิ่มของหล่อนนั้นมีเลือดไหลซึมออกมาให้เอเดนเห็น แต่เอเดนก็ไม่คิดจะสนใจว่าลิลลี่จะเป็นเช่นไร ในเมื่อตอนนี้เขากำลังจะไปถึงฝั่งฝันแล้ว เขาไม่มีทางให้ลิลลี่มีความสุขแน่ เขาจะให้เจ้าหล่อนค้างกลางอากาศแบบนี้ แต่ตัวเขาจะไปถึงฝันอย่างสวยงาม และไม่นานร่างหนาก็แกร่งพร้อมกับกระตุกติดต่อกันหลายครั้ง พร้อมกับปล่อยน้ำรักในกุหลาบงามของลิลลี่อย่างอ่อนแรง เมื่อตัวเองเสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็ผละออกมานอนข้างร่างของลิลลี่ แถมยังนอนหันหลังให้ลิลลี่อีก ไอ้ท่าทางแบบนั้นของเอเดนมันทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บตรงอกซ้ายแปลกๆ จนไม่รู้จะเอ่ยคำไหนออกมาดี

ลิลลี่รู้สึกถึงความทรมานที่เอเดนทิ้งไว้ให้ แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำเช่นไร ในเมื่อคนที่ทำให้เธอทรมานนั้นนอนหันหลังให้ ไม่สนใจหล่อนเลยแม้แต่น้อย คิดแล้วก็เจ็บน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่รู้ทำไมต้องร้องไห้ด้วย ทำไมต้องร้องไห้ให้กับผู้ชายข้างๆ ด้วย ทำไม ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย