“หลิวหลิว ห้ามตามข้ามา”ร่างเล็ก ที่ กำลังแตกเนื้อสาววิ่งตาม ฟงหงเหวินที่กำกระบี่ในมือแน่น
“พี่ฟงท่านจะไปไหน ข้าไม่กวนท่านแค่เพียงตามดูห่างๆ”
“เจ้าก็รู้บิดาข้าไม่ชอบเจ้า เราสองบ้านไม่ควรข้องแวะกันอีก” เปาหลิวในวัยแตกเนื้อสาวสะอื้นเบาๆ
“ข้าทำอะไรผิด เรื่องของ ท่านพ่อของท่านกับท่านแม่ข้า ไมเกี่ยวกันกับเราเสียหน่อย”
“มารดาเจ้ายั่วยวนบิดาข้าจนลุ่มหลงจนไม่อาจตัดใจเจ้าคิดว่าข้ายังจะยอม ผูกมิตรกับเจ้าอีกหรือ” เปาหลิววิ่งเข้ากอดรอบเอวอุ่นของฟงหงเหวิน
“ข้า ข้า อยากเป็นฮูหยินของท่านข้าอยากเป็นคนที่ท่านมีใจ พี่ฟง ท่านพ่อบอกกับข้าว่า อีกไม่กี่ปีข้าจะต้องถวายตัว พื่อส่งเสริมบ้านเสียนข้าไม่ได้ขัดขืนหรือต่อต้านแต่อยากจะใช้ช่วงเวลานี้กับท่าน คนที่ข้ามีใจ”
“หลิวหลิว เจ้าเพิ่งสิบห้า มีใจแล้วเช่นไร เข้าเองกำลังจะเข้าวังหลวงเช่นกันเรื่องรักใคร่หาใช่ การเล่นสนุกวันนี้เจ้าพูดแบบนี้วันหน้าเจ้าอาจพบคนที่เจ้า
