เปาหลิวยิ้มกว้างเป็นยิ้มที่สดใสที่หงเหวินไม่อยากจะเห็นมันเพราะรอยยิ้มนี้ทำให้คิดถึงหลิวหลิวน้อยที่คอยตามเขาทุกฝีก้าว
"พี่ฟงของข้า"
"เช่นนั้นก็ถือว่าข้าทำคุณไถ่โทษ นางจะได้พบท่านทุกวัน"
น้ำเสียงใสซื่อ แต่ภายในใจใครกันจะหยั่งถึง
"ขะขะข้าไม่อยากให้นางเข้ามาในวังหลวง"
เปาหลิวดึงมือหงเหวินมาแนบแก้มเนียน
"หากท่านรักข้าได้ครึ่งหนึ่งของนาง ข้าคงจะดีใจไม่น้อย ข้าสัญญาจะปกป้องนางเพียงแค่ท่านไม่เกลียดข้า"
หงเหวินลูบมือไปที่แก้มเนียนด้วยหัวใจที่ไหวเอน
เปาหลิวหลับตาพลิ้มดึงมือหงเหวินมาจุมพิตเบาๆ
"ท่าน กับข้าต่อไปไม่ควรร่วมรักกันอีก ข้าเข้าใจดี แต่ข้ายังอยู่ที่นี่เป็นฮองเฮาและฮ่องเต้ก็ยังเป็นสามี และและใจข้ามีเพียงท่านตลอดมา"
ซบหน้าลงบนมืออุ่นที่ประคองใบหน้างามไว้หยาดน้ำตาเต็มสองตาฟงหงเหวินก้มลงจุมพิตซับหยาดน้ำตาให้เบาๆ เปาหลิวเลื่อนริมฝีปากประกบปากอุ่นไว้จูบหวานฉ่ำจนหงเหวินเผลอไผลด้วยรสจูบที่
