Chapter 4 พี่เลี้ยงเริงสวาท
1217 คำ
Chapter 4 พี่เลี้ยงเริงสวาท
กระทั่งกิ่งดาวโตเป็นสาวสะพรั่งวัยสิบห้าปี เธอเรียนรู้ที่จะช่วยตัวเองด้วยปลายนิ้ว บดขยี้เสียดสีไปมาก็ทำให้เธอมีความสุขได้ ถึงอย่างนั้นเด็กสาวก็ไม่เคยรู้สึกพอเธออยากจะทำอย่างที่ผึ้งกับต้อมทำ อยากจะทำอย่างที่มารดากับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าที่มารดาหิ้วเข้าบ้านมาเริงร้อนกันอย่างไม่อายใคร
เด็กสาวในวัยสิบแปดปีเรียนจบมัธยมปลาย โรงเรียนที่มีแต่เด็กผู้หญิงจนน่าเบื่อ เรียกได้ว่าเธอแทบไม่รู้จักผู้ชายคนอื่นเลยนอกจากครูพละ และคนงานในคฤหาสน์ของตนเอง
เธออยากจะลองร่วมรักกับใครสักคน แต่ก็ไม่มีใครพอจะช่วยทำให้เธอสมหวังในเรื่องนี้ได้เลย
กิ่งดาวได้แต่เก็บความต้องการที่มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้นเอาไว้ เธอช่วยตัวเองบ่อยมาก บ่อยเสียจนเรียกได้ว่าแทบทุกวัน ในหัวสมองของเธอมีแต่ภาพการร่วมรักด้วยลีลาท่าทางต่างๆ นานา เธออยากลองอยากรู้เหลือเกินว่ายามที่อวัยวะของเพศชายสอดเข้าไปในร่างกายเธอ จะเกิดความรู้สึกเช่นไร แต่ที่รู้ๆ พี่เลี้ยงสาวกับมารดาของเธอดูมีความสุขมาก ทั้งสองร้องครวญครางราวกับว่าไม่เคยพบความสุขแบบนี้มาก่อน
กิ่งดาวอยากจะลองเหลือเกิน ได้แต่เก็บความต้องการเอาไว้ไม่กล้าพูด หรือไม่กล้าบอกใครออกไป
“คุณหนูขา นั่งใจลอยไปถึงไหนแล้วคะ พี่ผึ้งเรียกตั้งนานไม่เห็นขานเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามา” บัดนี้ผึ้งเป็นสาวใหญ่วัยสี่สิบที่ยังสวยครบเครื่อง
“น้องกิ่งก็แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยค่ะพี่ผึ้ง” กิ่งดาวหันมายิ้มให้กับพี่เลี้ยงสาวอย่างเป็นกันเอง
“แล้วดูสิเนี่ยแต่งตัวแบบนี้ใครมาเห็นเข้าจะว่ายังไง”
ผึ้งบ่นอุบเมื่อเห็นเจ้านายสาวใส่เพียงชุดนอนผ้าไหมบางเบา บางเสียจนเห็นผิวขาวละเอียด เห็นทรวงอกเต่งตึงอย่างสาวแรกรุ่นจนเธอแอบอิจฉา อีกทั้งยังเอวเล็กขอดกิ่ว เรียวขาขาวยาวน่าลูบไล้นั้นอีก
“ทำไมถึงไม่อาบน้ำแต่งตัวล่ะคะ”
“ขี้เกียจ”
กิ่งดาวตอบสั้นๆ ความจริงแล้วเธอเพิ่งช่วยตัวเองไปถึงสองครั้ง สุขสมมีความสุขจนไม่อยากลุกจากที่นอน และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอก็เฝ้าแต่นั่งครุ่นคิดว่าเธออยากจะทำลายเยื่อพรหมจรรย์ที่มีติดตัวมา แต่เธอจะทำลายมันอย่างไร และใครจะสามารถช่วยทำลายมันให้เธอได้บ้าง
“ไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวบ่ายๆ ต้องเดินทางไปทะเลกับคุณหญิง จำได้หรือเปล่าคะ”
ผึ้งดันตัวเด็กสาวให้ลุกขึ้นยืน พี่เลี้ยงสาวรู้ดีว่ากิ่งดาวไม่ใช่คนดื้อ ออกจะเป็นเด็กที่เงียบเรียบร้อย ไม่ช่างพูดช่างจำนรรจาอย่างเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกัน และเหมือนจะคิดอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา แม้ผึ้งจะเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะจนก้าวเข้าอายุสิบแปดปี ผึ้งก็ไม่สามารถคาดเดาความคิดของเด็กสาวได้เลย ว่าคิดอ่านอะไรอยู่ภายในใจ
“งานวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของน้องกิ่ง งานวันเกิดที่คุณแม่ไม่เคยถามน้องกิ่งเลยว่าต้องการหรือเปล่า คุณแม่จะไปจัดที่ทะเลก็เพราะคู่ขาคนใหม่เป็นฝรั่งตาน้ำข้าวที่ชื่นชอบทะเลทางภาคใต้ของประเทศไทย แม่ทำไปทั้งหมดก็เพราะผู้ชายคนนั้นไม่ใช่น้องกิ่ง น้องกิ่งจึงไม่อยากไปค่ะ” กิ่งดาวระบายออกมายืดยาวด้วยความคับแค้นใจในตัวบุพการี ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวดจนหยาดน้ำตาไหลออกมาจากหน่วยตา
“ไม่เอาค่ะคุณหนูอย่าว่าคุณแม่แบบนั้น”
“เพราะน้องกิ่งจะบาปใช่มั้ยคะ แล้วการที่คุณแม่สร้างน้องกิ่งออกมาโดยไม่เคยดูแลให้ความรักเลย คุณแม่ไม่บาปบ้างหรือคะ” ปลายจมูกเป็นสีแดงระเรื่อ ดวงตาแดงช้ำคลอหยาดน้ำตา
“บางทีกิ่งก็คิดนะ ว่ากิ่งเกิดเป็นลูกขอทานกิ่งอาจมีความสุขกว่านี้ กิ่งเดินผ่านขอทานข้างถนนเขายังกอดลูกของเขาเอาไว้แนบอก หมาแมวมันยังรักยังปกป้องลูกของมัน แต่คุณแม่ไม่เคยกอดกิ่งเลย
ทั้งที่กิ่งพยายามเป็นลูกที่ดี กิ่งเรียนเก่ง กิ่งเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียน กิ่งรำไทยชนะเลิศระดับประเทศ แต่คุณแม่ก็ไม่เคยชื่นชมในตัวกิ่ง กิ่งเหนื่อยที่จะเป็นเด็กดีเต็มทนแล้ว บางครั้งกิ่งก็อยากทำตัวเป็นคนเลว อยากแรด อยากพี้ยา อยากขายตัว อยากมั่วผู้ชายไม่เลือกหน้าอย่างที่คุณแม่ทำ กิ่งอยาก...”
เผียะ!
เด็กสาวหยุดพูดเพราะแรงตบที่กระแทกลงบนใบหน้าหวานจนเป็นรอยริ้วระเรื่อ กิ่งดาวน้ำตาร่วงเผาะเงยหน้าขึ้นมองพี่เลี้ยงสาวที่กำลังร้องไห้ไม่ต่างกัน
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ ต่อให้คนทั้งโลกไม่รักคุณหนูแต่พี่ผึ้งรักคุณหนูมาก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่ผึ้งขอร้อง คุณหนูห้ามประชดชีวิตด้วยการทำเรื่องพวกนั้นเด็ดขาด”
พี่เลี้ยงสาวคุกเข่าลงตรงหน้าเด็กสาวแล้วยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าที่เธอเพิ่งตบลงไปอย่างอุกอาจ ถ้าเธอจะถูกโกรธ ถูกต่อว่าจนโดนไล่ออกเธอก็ยอม แต่เธอจะไม่ยอมให้เด็กสาวแสนดีต้องหลงเดินทางผิดเด็ดขาด
“สัญญากับพี่ผึ้งได้มั้ยคะ”
กิ่งดาวไม่ตอบแต่ค่อยๆ หลับตานิ่งเนิ่นนานปล่อยให้หยาดน้ำตาหลั่งริน หยดแล้วหยดเล่าราวกับว่าน้ำตาไม่มีวันแห้งเหือด เธอไม่โกรธพี่เลี้ยงสาวเลยแม้ว่าเธอจะเติบโตขึ้นมาชนิดที่ว่าไม่เคยถูกตีสักกระผีกริ้น มันสาสมแล้วที่เธอจะถูกตบแรงๆ จนหน้าชาเพื่อเรียกสติ มันก็แค่คำพูดที่พ่นออกไปยามเมื่ออารมณ์ท้อแท้และหดหู่จนถึงขีดสุด เธอคิดว่าเธอไม่มีทางทำเรื่องเหล่านั้นเด็ดขาด
เพราะเธอรักดี ใฝ่ดี และเธอก็ชาชินกับการปฏิบัติตัวของมารดาที่มีต่อเธอเสียแล้ว แม้จะมีบางครั้งที่เสียใจจนสติแตกแทบไม่อยากมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้ แต่ท้ายที่สุดเธอก็จะดึงสติตัวเองกลับมาได้ทุกครั้ง คงไม่มีอะไรที่ทำให้เธอเสียใจได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว คงไม่มี...
เสียงดนตรีจากนักแสดงที่กำลังเริงระบำฮาวายอยู่บนชายหาดด้วยความสนุกสนานมิได้ทำให้กิ่งดาวรู้สึกมีความสุขกับงานวันเกิดของตนเองเลย เธอเหลียวมองไปยังมารดาที่นั่งอิงแอบมาร์คัสคนรักหนุ่มหล่อล่ำอย่างไม่อายใครแล้วก็ได้แต่เบือนหน้ามองไปทางอื่น แน่นอนว่าเพื่อนๆ ชาวต่างชาติของมาร์คัสมาร่วมงานนี้กันมากมาย เพื่อนสาวไฮโซของมารดาก็ล้วนควงคู่ขาของตนเองและจับกลุ่มกอดรัดกันตามมุมต่างๆ อย่างไร้ยางอายด้วยสุราที่ต่างพากันร่ำดื่มราวกับน้ำเปล่า
- ผู้เขียน
