Chapter 2 พี่เลี้ยงเริงสวาท
1204 คำ
Chapter 2 พี่เลี้ยงเริงสวาท
ชีวิตของเหมือนดาวไปได้สวย ยกเว้นบุตรสาวที่มักทำตัวน่ารำคาญ งอแง เจ้าน้ำตาและช่างเรียกร้องอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เธอตั้งใจเอาไว้ว่าเมื่อกิ่งดาวโตขึ้นอีกสักหน่อย เธอจะส่งให้ไปอยู่โรงเรียนประจำกินนอน จากนั้นก็จะส่งไปเรียนเมืองนอกให้พ้นหูพ้นตา
คิดดูสิ...ว่าชีวิตของเธอจะดีพร้อมแค่ไหน ถ้าเธอเป็นแค่แม่หม้ายสามีตาย ไม่ใช่แม่หม้ายลูกติดอย่างทุกวันนี้!
“คุณหนูกิ่งขา มาค่ะเดี๋ยวพี่ผึ้งพาเข้านอนนะคะ” ผึ้ง...สาวใช้วัยขบเผาะปราดเข้ามาอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความเวทนา ทันทีที่เธอโผเข้าหากิ่งดาวก็โผกอดแล้วร้องไห้จนตัวโยน
“คุณแม่ไม่รักน้องกิ่งแล้วค่ะพี่ผึ้ง”
“ไม่จริงหรอกค่ะคุณหนู คุณแม่รักคุณหนูที่สุดในโลกเลยนะคะ แต่คุณแม่ต้องไปทำงานหาเงินเพื่อเอาเงินมาเลี้ยงคุณหนูไงคะ คุณหนูจะได้มีเสื้อผ้าใส่สวยๆ มีอาหารอร่อยกิน ได้กินเค้ก ได้ตุ๊กตา มีเสื้อผ้าน่ารักใส่เต็มไปหมดเลย”
“แต่น้องกิ่งไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น น้องกิ่งอยากกอดคุณแม่อย่างเดียว” เด็กหญิงส่ายหน้าทั้งน้ำตา ก่อนจะใช้หลังมือปาดใบหน้าแรงๆ เพื่อเช็ดหยาดน้ำใสที่ปิดบังความคมชัดของดวงตากลมโตไปกว่าครึ่ง
“โถว...ทูนหัวของพี่ผึ้ง”
สาวใช้กอดเด็กหญิงเอาไว้ด้วยความสะเทือนใจ ตนเองนั้นถึงจะยากจนปากกัดตีนถีบ แต่ก็ได้ความรักจากบิดามารดาไม่เคยขาด ต่างจากเด็กหญิงตัวน้อยที่บิดาเสียชีวิตตั้งแต่แบเบาะ มารดาก็เอาแต่เที่ยวเตร็ดเตร่นอกบ้านไม่เคยสนใจใยดีบุตรสาว เลี้ยงบุตรสาวด้วยเงินไม่ได้เลี้ยงด้วยความรัก
“น้องกิ่งขอนอนกับพี่ผึ้งนะคะ”
“เอ่อ...”
ผึ้งมีท่าทางอึกอักเพราะคืนนี้เธอนัดกับต้อมคนสวน ซึ่งทั้งสองเพิ่งเริ่มคบหากันได้ไม่กี่เดือน เรียกได้ว่ากำลังอยู่ในช่วงตกหลุมรักกันและกันชนิดที่ไม่อาจอดเปรี้ยวไว้กินหวาน และคืนนี้เธอก็อยากจะให้ต้อมเติมน้ำรักเข้ามาในกายเธอเหมือนเมื่อคืน แต่หากเด็กหญิงไปนอนด้วยเห็นทีว่าคืนนี้คงต้องงดไปก่อน
“พี่ผึ้งก็ไม่รักน้องกิ่งใช่มั้ยคะ” เด็กหญิงปากสั่น หน้าแดง เบะปากคล้ายจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เป็นเหตุให้ผึ้งถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณหนู เอาแบบนี้คืนนี้พี่ผึ้งมานอนกับคุณหนูที่ห้องดีมั้ยคะ ห้องของพี่ผึ้งแคบจะตายไป”
“น้องกิ่งรักพี่ผึ้งที่สุดเลยค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยยิ้มกว้างก่อนจะเดินจูงมือพี่เลี้ยงสาวให้กลับเข้าไปในห้องนอน ซึ่งตกแต่งอย่างหรูหราด้วยโทนสีขาวสะอาด ผ้าปูที่นอน ผ้าม่าน หรือแม้แต่ของตกแต่งล้วนเป็นสีขาวราวกับว่านี่คือห้องของนางฟ้าตัวน้อยๆ
ใครเลยจะหยั่งรู้ว่า นางฟ้าตัวน้อยจะเติบโตขึ้นมาเป็นนางแมวร่านสวาท!
ผึ้งนอนกระสับกระส่ายหายใจแรงด้วยความหงุดหงิด ครั้นเนื้อครั้นตัวกระสันอยากจะโดนกระแทกกระทั้นจากชายคนรักเสียเต็มประดา ตั้งใจว่าเมื่อคุณหนูกิ่งดาวนอนหลับสนิทเธอจะย่องไปหาคนรักหนุ่มที่ห้องพักคนสวน
แต่ดูเหมือนว่า...ต้อมจะคิดเช่นเดียวกับเธอ
เมื่อทั้งคฤหาสน์หลับใหล ต้อมก็ย่องเงียบปีนหน้าต่างห้องคุณหนูเข้ามาอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะปราดเข้ากอดตะโบมโลมไล้หญิงคนรักด้วยความหื่นกระหาย
“ว้าย!”
ต้อมรีบยกมือขึ้นปิดปากผึ้งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระซิบแผ่วข้างหู “พี่ต้อมเองจ้ะน้องผึ้งคนสวย”
ผึ้งได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้างแล้วดึงมือชายคนรักออก “พี่ต้อมเข้ามาในนี้ได้ยังไง ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวผึ้งจะไปหาที่ห้องเอง”
“ก็พี่อยากเปลี่ยนบรรยากาศนี่นา”
ต้อมไม่พูดเปล่าเลิกเสื้อยืดของหญิงสาวขึ้นแล้วปลดตะขอบราเซียออกอย่างชำนาญ มือหนาสากที่จับจอบจับเสียมมาตลอดทั้งวันสัมผัสลงบนหน้าอกที่อ่อนนุ่ม รอยด้าน รอยสาก และรอยแตกของฝ่ามือสร้างความรัญจวนให้พี่เลี้ยงสาวจนต้องห่อไหล่
“ไม่ได้นะพี่ต้อมเดี๋ยวคุณหนูตื่น”
แม้ปากจะปฏิเสธแต่เธอกลับแอ่นหน้าอกทรงโตเข้าหาชายหนุ่มทันที เมื่อเขาก้มลงแลบลิ้นร้อนตวัดลงบนยอดอกเธอก็ถึงกับหลับตาพริ้มแล้วกดศีรษะของเขาให้ใบหน้าบดเบียดลงบนหน้าอกหน้าใจไซส์ใหญ่ราวกับส้มโอของตนเอง
“เด็กขนาดนั้นนอนไม่ตื่นง่ายๆ หรอก เชื่อมือพี่เถอะน้องผึ้ง แอบเอากันในนี้เสียวจะตายไป ดูตรงโน้นสิโซฟาหลุยส์ราคาแพงที่คุณหญิงเพิ่งซื้อมาให้คุณหนู พี่อยากเอาน้องผึ้งบนโซฟาตัวนั้นจะแย่แล้ว”
พูดพลางก็อุ้มคนรักสาวจากฟูกนอนที่ปูบนพื้นข้างเตียงเจ้านายไปยังโซฟาตัวแพงที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่าง
“บ้า บ้า บ้า”
ผึ้งทุบที่อกของต้อมอย่างขวยเขิน อดใจเต้นไม่ได้ที่จะได้เริงสวาทกับคนสวนหนุ่มบนโซฟานำเข้าจากอิตาลีตัวนั้น ให้ตายเถอะแค่คิดว่าเธอจะถูกกระแทกบนโซฟาราคาหลายแสน เธอก็แฉะไปหมดแล้ว
คนสวนหนุ่มวางพี่เลี้ยงสาวลงบนโซฟา ส่วนตัวเขาเองนั้นนั่งคุกเข่าลงบนพื้น ถลกผ้าถุงสีน้ำเงินเข้มออกเปิดให้เห็นเรียวขาขาว ต้มแลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะกระชากกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออกอย่างไม่สนใจก่อนจะจับขาถ่างออกให้กว้างขึ้นอีกจนเห็นเม็ดและร่องสวรรค์ชัดเต็มสองตา จากนั้นจึงโน้มหน้าเข้าหากลีบอูมที่ฉ่ำเยิ้มตวัดปลายลิ้นดื่มกินน้ำใสอย่างเอร็ดอร่อย
“อูย พี่ต้อมผึ้งเสียวจังค่ะ”
ผึ้งแอ่นสะโพกยกสูงเพื่อให้คนรักหนุ่มดื่มกินได้อย่างถนัดถนี่ ขณะที่มือทั้งสองข้างของเธอก็ทำหน้าที่บีบเฟ้นหน้าอกของตนเองด้วยความร่าน
“อุ้ย! คุณหนูตื่น”
ผึ้งร้องเสียงหลงเมื่อเห็นกิ่งดาวขยับตัวโดยนอนตะแคงหันมาทางเธอและชายคนรัก เธอเกือบจะผละออกจากคนรักด้วยความกลัวแต่ต้อมกลับกดร่างเธอเอาไว้แล้วดันปลายลิ้นแทรกเข้าไปในร่องลึกจนเธอสะดุ้งสุดตัว
“อาห์...พี่ต้อม พอก่อนค่ะคุณหนูตื่น ซี๊ด...”
ทว่าต้อมไม่ยอมหยุดยังคงละเลงปลายลิ้นรัวเร็วด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคนรักด้วยดวงตาเจ้าเล่ห์ แล้วหันไปมองเด็กหญิงตัวน้อยบนเตียง
“คุณหนูก็แค่นอนพลิกตัวไปมา เด็กก็นอนดิ้นแบบนี้ทุกคนล่ะ นี่คงนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเรากำลังทำอะไรกัน”
- ผู้เขียน
