Chapter 21 เตลิด
“ถ้าไม่ยอมทานอะไรแบบนี้ระวังจะล้มป่วยเอาได้นะคะ คุณหนูก็ทราบดีนี่คะว่าเรามีกันแค่นี้ มีแค่คุณหนูกับพี่ผึ้งสองคน...” น้ำเสียงสั่นเครืออย่างไม่อาจสะกดอารมณ์เอาไว้ได้อีกต่อไป “ถ้าคุณหนูป่วยเป็นอะไรไปแล้วพี่ผึ้งล่ะคะ พี่ผึ้งจะอยู่ยังไง คุณหนูไม่รักพี่ผึ้งบ้างเลยหรือคะ” ความอดทนของผึ้งสิ้นสุดลงพร้อมกับหยาดน้ำตาที่รินไหล
“พี่ผึ้งรู้ตัวดีว่าพี่มันเป็นแค่พี่เลี้ยง เป็นแค่ขี้ข้าคอยดูแลรับใช้คุณหนู แต่ขี้ข้าคนนี้ก็รักคุณหนู ห่วงคุณหนู ดูแลคุณหนูมาตลอดสิบแปดปี ถ้าคุณหนูไม่รักตัวเองก็ช่วยเห็นแก่พี่ผึ้งบ้างได้มั้ยคะ” ผึ้งยกหลังมือซับหยาดน้ำตา หลายวันมานี้เธอก็แทบกินอะไรไม่ลง นอนหลับไม่ค่อยสนิทเพราะห่วงคุณหนูจับใจ
กิ่งดาวซึ่งนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างค่อยๆ หันกลับมา ดวงตาที่แห้งผากหล่อเลี้ยงด้วยหยาดน้ำตาอีกครั้ง
“น้องกิ่งขอโทษค่ะพี่ผึ้ง น้องกิ่งคิดว่าบนโลกใบนี้ไม่มีใครรักน้องกิ่ง
