“ฉันป้าแกนะ” คนเป็นป้าขึ้นเสียงกลบเกลื่อนความผิด
“ก็เพราะเป็นป้าไงหนูถึงได้ห่วง ถ้าเป็นคนอื่นหนูไม่สนหรอก” ป้าหลานมองหน้ากันนิ่ง แน่นอนว่าคนทั้งคู่ผูกพันกันมาก ด้วยมีกันแค่สองคนตลอดมา แม้ไม่ใช่ป้าหลานกันแท้ๆ แต่พรสวรรค์ก็ทั้งรักทั้งเทิดทูนอีกฝ่ายประหนึ่งแม่บังเกิดเกล้า เพราะถ้าไม่มีนีรนุช เธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะอยู่ยังไงในโลกแสนโหดร้ายใบนี้ และก่อนที่น้ำตาคนใดคนหนึ่งจะร่วงเผาะลงมา ผู้เป็นป้าก็พูดขึ้น
“ฉันก็แค่เล่นกันสนุกๆ คลายเครียดเท่านั้นหรอกย่ะ ทั้งหมดก็เป็นเพราะแกนั่นแหละนังหลานตัวดี ถ้าแกไม่หายหลายวันฉันก็คงไม่ต้องคิดมาก พอฉันคิดมากฉันก็เครียด พอฉันเครียดฉันก็ต้องระบาย” ฟังคำสารภาพแล้ว พรสวรรค์ก็อดยิ้มไม่ได้ ในขณะที่บรรดาพวกป้าๆ ทั้งหลายต่างพากันซาบซึ้งกับความรักแสนบริสุทธิ์ของคนทั้งสอง จนบางคนถึงกับน้ำตาซึม คงมีแต่พวกองครักษ์ทั้งหลายที่ฟังภาษาไม่ออกเท่านั้นที่พากันตีความไปต่างๆ นา
