แปลกที่ แปลกหัวใจ
หลังจากกลับจากบ้านปู่และย่าของธนกฤตผู้การหนุ่มผู้เป็นผู้บังคับการเรือเรือหลวง...ก็ต้องออกทะเลครั้งแรกหลังจากมีพิมพ์ลภัสเข้ามาในชีวิต ใจที่เคยแกร่งอย่างหินผาอดไม่ได้ที่จะกังวลถึงเด็กสาว ไม่ใช่เป็นห่วงแต่ไม่อยากห่างจากเธอ
“พี่ไปก่อนนะ” ธนกฤตเอ่ยบอกเด็กสาวก่อนที่จะเอ่ยขอกำลังใจ “หอมแก้มทีได้มั้ย”
ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ตอบพ่อคนฉวยโอกาสก็โน้มหน้ามาหอมแก้มเธออย่างรวดเร็ว
“พรุ่งนี้ไปโรงเรียนวันแรกสู้ๆนะครับหนู แล้วพี่จะรีบกลับ” คนฉวยโอกาสเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปกำชับเด็กสาวอีกคน
“อย่าให้ใครมายุ่งกับพริกหวานเด็ดขาดนะน้องพั้น โดยเฉพาะผู้ชาย อาฝากดูแลด้วย อากลับมาคงไม่ได้รับคำรายงานที่ไม่ชอบนะ” ธนกฤตเอ่ยกำชับลูกสาวเพื่อน พีรวัศและพัญวลัยถึงกับหัวเราะ
“นายจะห่วงอะไรนักธาม ฉันก็อยู่นี่พริกหวานก็หลานฉัน เป็นเอามากนะ” พรปวีร์เอ่ยว่าอย่างไม่จริงจัง เพื่อนเธอชักจะเป็นเอามาก
