ตอนที่ 12 เป็นห่วงหรือเปล่า
ในช่วงเย็นเธอก็ทำกิจวัตรประจำวันอย่างเช่นทุกวันก็คือการให้อาหารแมวที่เขาเลี้ยงไว้ห้าตัวบอกเลยว่าแต่ละตัวที่เธอแอบเสิร์ชหาราคานี้มีแต่ตัวละครึ่งล้านฟังไม่ผิดหรอกเธอยังอึ้งเลย
“หน้าตาแบบเจ้าของแกไม่อยากเชื่อว่าจะเลี้ยงพวกแกได้” พริมาลูบขนแมวนุ่มมืออย่างมันเขี้ยวมีแต่พวกมันนี่แหละที่อยู่เป็นเพื่อนเธอในบ้านหลังใหญ่แต่ไม่มีใครสักคน
“เมี๊ยว” อยู่ ๆ เจ้าแมวตัวสีน้ำตาลก็วิ่งออกไปนอกห้อง เหนื่อยคนที่ต้องไปจับกลับมาคือเธออีก พริมาย่นจมูกก่อนจะเดินออกจากบ้านแมวไป
“ไปไหนของแกจะมืดแล้วนะ” พริมาว่าเสียงเครียดจริงจัง เพราะคิดว่ามันแค่วิ่งออกมาเล่นในบ้านแต่ตอนนี้หาที่ไหนก็หาไม่เจอ “คงไม่ใช่ออกจากบ้านไปแล้วนะ”
ครึ้ม!! เปรี๊ยง! ซ่า!!
อยู่ดี ๆ ฟ้าก็ครึ้มมาจากไหนไม่รู้และไม่กี่นาทีต่อมาฝนก็เทห่าลงมาไม่มีปี่มีขลุ่ยใด ๆ พริมายืนงงอยู่บนสะพานทางเชื่อมไปโรงนาไม่คิดว่าฝนจะตกมาในเว
