น้ำข้าว
“อึก!” ฉันร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดไปทั่วร่างกายหลังจากขยับตัวเพียงเล็กน้อย
ฉันลืมตาที่บวมเบ่งที่ลืมขึ้นอย่างยากลำบากก่อนจะมองไปยังเพดานห้องอย่างไร้หนทาง พร้อมกับความเจ็บปวดและทรมานที่ผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามีของฉันกระทำกับฉันไว้อย่างสาหัส
แกร็ก เสียงประตูที่เปิดออกไม่ได้ทำให้ฉันหันไปมอง แต่สักพักก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
“ตื่นแล้วหรอคะ” เสียงพี่นิลแม่บ้านเอ่ยถามฉันหลังจากเดินมาใกล้ฉัน
“อยากเข้าห้องน้ำ” ฉันเอ่ยบอกพี่นิลออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเพราะว่าฉันไม่สามารถลุกเองไหวนั่นเอง
“ค่ะ” พี่นิลตอบก่อนจะเข้ามาช่วยประคองฉันให้ลุกจากเตียงอย่างยากลำบากจนมาถึงห้องน้ำและออกไปให้ฉันได้ทำธุระส่วนตัว
หลังจากฉันจัดการตัวเองเสร็จ ฉันก็ฝืนค้ำผนังห้องน้ำไปยืนหน้ากระจกบานใหญ่ที่ประดับอยู่ก่อนจะเห็นสภาพตัวเอง ดวงตาบวมจากการร้องไห้ ริมฝีปากแตกจนเลือดแข็งกรังจากการถูกบดจูบและเม้
