Ep.8 อยากได้ผัว 2
919 คำ
ผู้ชายขายน้ำ 20+
Ep. 8.อยากได้เป็นเป็นผัว 2
PART : ลีลา
"เดี๋ยวค่ะน้อง แล้วพี่จะติดต่อเขาได้ยังไง มีเบอร์เขาไหมพี่ขอหน่อยสิ พี่มีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับเขา"
ฉันตามไปดักหน้าน้องนมโตไว้ ก่อนจะเอ่ยขอเบอร์ของโรมรันกับเธอ
"เบอร์พี่โรม...มีค่ะ แต่คงให้ไม่ได้ เฉพาะเรื่องส่วนตัวของพี่โรมเท่านั้นค่ะที่ห้ามบอกใคร"
"ถ้าอย่างนั้นไลน์ก็ได้ค่ะ เฟสบุค หรืออะไรก็ได้ พี่มีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเขาจริงๆ"
ฉันยังไม่ยอมเเพ้ง่ายๆ ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องได้โรมรันเป็นผัว!
"มันก็ไม่ได้ต่างกันเลยคะ ทั้งเฟสทั้งไลน์ มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของพี่โรมทั้งนั้น ว่าแต่...มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่โรมเหรอคะ? หรือว่า...พี่ท้องกับพี่โรม!"
"!"
อีลีถึงกับอ้าปากค้าง! บ้าบอไปกันใหญ่แล้ว! แค่อยากได้ผ้วปลอมๆว้อย! ไม่ได้ท้อง!
"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือพี่มีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับโรมเขาเฉยๆ ไม่ได้ท้องค่ะ"
ฉันรีบปฏิเสธ ทำไมกะอีแค่ฉันจะมีผัวปลอมๆมันถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้!
"มีอะไรกันลินิน?"
เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมอง แล้วฉันก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอายุแล้วเดินควงแขนโรมรันเข้ามาตรงที่ฉันยืนอยู่
หรือว่า...นี่จะเป็นแม่ม่ายวัยเปลี่ยวที่คอยเปย์โรมรันอยู่ในตอนนี้?
"นายแม่...พี่โรม..."
น้องนมโตเรียกทั้งสองคนอย่างสนิทสนมพร้อมกับเดินเข้าไปหา
"พี่ผู้หญิงคนนี้มาหาพี่โรมค่ะ บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย''
แล้วทั้งสามคนก็พร้อมใจกันหันมามองฉัน
"งั้นนินพาแม่ขึ้นไปข้างบน ส่วนโรมอยู่คุยไปเถอะท่าทางจะมีเรื่องร้อนใจจริงๆ ตามสบายนะหนูลี..."
พูดจบผู้หญิงวัยกลางคนก็เดินผ่านหน้าฉันไปแถมยังหันมายิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดูอีกด้วย แต่ที่ทำให้ฉันงงนั่นก็คือ...เธอรู้จักชื่อฉัน!?
"คิดถึงกูมากจนอดใจไม่ไหวต้องมาหาเลยเหรอ?"
พอสองคนนั้นลับสายตาไปแล้ว โรมรันก็เริ่มกวนประสาทฉันทันที
แหม๊! ทีเมื่อกี้ทำเป็นเงียบขรึม...ชิส์!
"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"
ฉันรีบพูดเข้าเรื่องเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
"ว่ามาสิ..."
"คุยตรงนี้ไม่ได้ มันไม่เป็นส่วนตัว"
คราวนี้ฉันพูดเสียงกระซิบ ก่อนจะหันซ้ายมองขวากลัวจะมีคนรู้จักได้ยินแล้วเอาไปพูด
"งั้นไป...มีอยู่ที่หนึ่งเป็นส่วนตัวมาก"
แล้วอีโรมรันนางก็จูงมือฉันเดินออกจากบาร์ไปท่ามกลางสายตาของทุกคนในร้าน ถามว่าอีลีเขินไหม เขินสิ(แต่ลึกๆแล้วก็แอบภูมิใจหน่อยๆที่มีผู้ชายหล่อๆมาเดินจูงมือแบบนี้)
"ที่ไหนของนายที่ว่าเป็นส่วนตัว?"
ฉันอดไม่ได้ที่จะถาม ในขณะที่เท้าก็ก้าวตามเขาไปเรื่อยๆ
"ม่านรูดไง เป็นส่วนตัวพอไหม?"
กึก!
หยุดเท้าแทบไม่ทันเลยเหอะ!
"นี่! ถามจริงๆจากใจเลยนะ สมองนายเนี่ยเคยคิดเรื่องอื่นไหมนอกจากเรื่องใต้สะดือ"
ฉันหยุดเดินแทบทันที ก่อนจะถามเขาอย่างเอาเรื่อง
"พูดเล่นหรอกน่า จริงจังไปได้ ไปเร็วฉันต้องกลับมาทำงานอีก"
แล้วนางก็จูงมือฉันเดินต่อไปจนถึงรถของฉันที่จอดอยู่
"เอากุญแจมา..."
พอมาถึงรถเขาก็แบมือขอกุญแจรถจากฉัน
"ฉันขับเอง ให้นายขับไม่รู้จะพาเลี้ยวเข้าโรงแรมตอนไหน ฉันไม่ไว้ใจหรอก"
"คิดว่าถ้ากูจะเยมึงจริงๆเนี่ย กูต้องถ่อไปถึงโรงแรมเหรอ ถ้ากูอยากจริงๆ ตรงไหนก็ได้ กูไม่เกี่ยง อยากจะลองตรงนี้ไหมล่ะ?"
พูดจบอีหื่นนี่มันก็ขยับตัวพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาหาฉันอย่างคุกคามจนฉันต้องหลับตาปี๋เพราะหวาดเสียว
"ไปได้ละ..."
"...."
ฉันค่อยๆลืมขึ้นดู ปรากฏว่าตอนนี้อีโรมมันเข้าไปนั่งในรถฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว...
สรุป!
อีลีมโนไปเอง อีตาโรมรันไม่ได้คิดจะเจ๊าะแจ๊ะฉันอย่างที่คิดไปไกล แต่อีนี่มันแย่งกุญแจจากมือฉันแล้วเข้าไปนั่งในรถแทนต่างหาก!
ทำไมอีลีรู้สึกเสียดาย....
จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถสิจะรออะไร...
"ว่ามาสิมีเรื่องอะไร?"
พอเข้ามาในรถโรมรันก็เอ่ยถามฉันทันทีพร้อมกับออกรถอย่างนุ่มนวล
"คืออย่างนี้..."
แล้วฉันก็เล่าทุกอย่างให้เขาฟังจนหมดทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องมรดกพิศดารนั่น เพราะฉันคิดว่าเขาไว้ใจได้ ผู้ชายปากร้าย นิ่งๆ หยิ่งๆแบบนี้มีศักดิ์ศรีพอคงไม่คิดจะปลอกลอกใครหรอก...มั้งนะ
"มีเรื่องติงต๊องแบบนี้ในชีวิตจริงด้วยเหรอวะ? เพิ่งเคยพบเคยเห็น"
นั่นไง! ใช่ไหมล่ะ แม้แต่คนกวนประสาทไม่ได้ความอย่างอีตานี่ยังคิดเหมือนฉันเลย
"แล้วยังไง...ที่เล่ามาทั้งหมดเนี่ยมึงต้องการอะไร?''
"ฉันอยากได้นายมาเป็นผัว!"
"!"
PART : ลีลา
****************************
- ผู้เขียน
