“ม่านลู่กับม่านอวี้นี่ใช้ได้เลยทีเดียว ขนาดท่านพี่เป็นคนร่างใหญ่ ชุดที่พวกนางเลือกมาให้กลับสวมใส่ได้พอดี” หย่งซื่อยกชุดผ้าป่านสีครามขึ้นมาทาบกับลำตัวของเย่เฟิงพลางกล่าวชื่นชมบ่าวทั้งสอง
“พวกเราสี่คนจะเข้าไปลองชุดออกมาให้ท่านแม่ดูนะเจ้าคะ” เด็กหญิงทั้งสี่โค้งตัวให้ผู้อาวุโสก่อนจะพากันหายเข้าไปในห้องพัก
“ท่านผู้เฒ่า เสื้อผ้าของท่านก็เก่าจนซีดแล้วเช่นกัน ท่านไปลองชุดใหม่ดูก่อน ว่าพอดีหรือไม่ เราสองคนก็จะไปเปลี่ยนชุดก่อนเช่นกันเจ้าค่ะ” ม่านลู่ส่งชุดสีน้ำตาลให้เฉากงสองชุด แล้วพวกนางก็เดินกลับไปที่เรือนเก็บฟืน
เย่เซิ่งเจียนั่งมองดูชุดสีเทาสองชุดที่วางอยู่ตำแหน่งเดิมไม่มีผู้ใดหยิบขึ้นมาด้วยท่าทางลังเล ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นไปหยิบมาเอง แต่ท่อนแขนเรียวเล็กของกู้ลี่ถิงก็คว้าเสื้อผ้าสองชุดนั้นมาถือไว้ก่อนแล้ว
“ท่านลองดูก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ หากสวมใส่ไม่พอดีจะได้ให้พวกนางนำไปเปลี่ยน”
ร่างสูงยืนขึ้น
