“เล้าไก่สร้างเสร็จเมื่อใด เราก็จะมีไข่มีเนื้อกินโดยไม่ต้องซื้อหาอีก อยากกินสิ่งใดข้าก็จะซื้อสิ่งนั้นมาปลูก เอามาเลี้ยง ให้มีครบทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ” กู้ลี่ถิงออดอ้อนแม่สามีทั้งสามไปก็แสร้งเหลือบตามองเฉากงอย่างหยอกล้อไปด้วย
ครั้งนี้สตรีสกุลเย่เอาแต่ชื่นชมนางเรื่องการจ่ายเงินซื้อเมล็ดพันธุ์ผัก ทั้งยังเอ่ยปากเตือนให้ม่านอวี้ซื้อผักอีกหลายชนิดจากอำเภอกลับมาอีกด้วย
“เช่นนั้นต่อไปเราก็จะขายผัก ขายเนื้อ เราก็จะได้เงินคืนกลับมาเยอะเลยใช่ไหมเจ้าคะ” เย่จิ่งถงทำหน้าตื่นเต้น
พวกนางเคยสงสัยมาก่อนว่าเหตุใดพี่สะใภ้กับสาวใช้ของนางจึงไม่ออกไปทำงานในนา แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ากู้ลี่ถิงไม่ได้นิ่งเฉย ผักเขียวชอุ่มใต้ต้นไม้ใหญ่ทั่วทุกพื้นที่ในเรือนบรรพบุรุษล้วนเป็นฝีมือพวกนางสามคนทั้งสิ้น และพวกมันก็มีมากจนเก็บกินแทบไม่ทัน หากเด็กหญิงอย่างพวกนางมาช่วยอีกสี่คนย่อมปลูกผักได้มากพอที่จะนำเอาออกไปขายเป็นแน่
“หากจะขา
