“จะอยากรู้ไปทำไมล่ะ” มาร์ตินเหล่หางตามองน้องสาวที่นั่งเบาะเคียงข้าง เขาทำหน้าที่เป็นพลขับรถสีชมพูหวานแหววกับความเร็วเท่าเต่าคลาน ซึ่งไม่ใช่ทางเขา แต่ก็ทำได้อย่างดีเยี่ยม
“พี่ค้า บอกน้องที”
“เห้อ จะถามทำไมเนี่ย” แต่การเซ้าซี้ถามถึงเรื่องเฮียโลอาห์นกับแม่นั่นช่างชวนหงุดหงิดใจเสียเหลือเกิน
“ก็น้องสงสัย ไหนแค่บอกว่าถูกจับตัวมาขังภายใต้เงื่อนไขที่รอเจอตัวแฟนของเค้าแล้วรวบจับส่งให้ตำรวจทีเดียวไงคะ แต่ดูๆแล้วน้องว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น” คนช่างสงสัยนั่งคอพับปรับเบาะกึ่งนอนเอ่ยเสียงยืดยาน
“จะไปสนใจไปคบค้าสมาคมทำไม นังผู้หญิงนั่นทำให้คูซมารส์ตายนะ”
“ดารัณไม่เกี่ยวเลยนะคะ น้องเข้าใจนะคะว่าดารัณคงจะมีเหตุผลของเธอ” เธอเถียงแทนคอเป็นเอ็น
“จะไม่เกี่ยวได้ยังไงเล่า” ผู้พี่บ่นพร้อมกรอกตามองบน “ถ้าไม่เกี่ยวจะได้มาอยู่ที่นี่หรือ? เราน่ะเลิกคุยเรื่องอื่นแล้วหันมองตัวเองเถอะ สภาพแบบนี้ให้พี่ถ่ายรูปส่งให้
