“เก็บแม่นั่นไว้ทำไม?”
มาดามยิงคำถามแรกเข้าใส่ลูกชายคนโตทันทีที่เขาเดินเข้ามาหาในโซนห้องรับรอง คนที่เพิ่งตื่นใหม่หลังจากนอนกอดหญิงสาวที่มารดากำลังเอ่ยถึงนั้นทำสีหน้าเรียบเฉยยากจะคาดเดา
“ไอ้มาร์ตินบอกสินะ” เขาบ่นพึมพำด้วยใบหน้าอิ่มเอิบขณะทอดกายลงนั่งยกเท้าขึ้นพาดโต๊ะอย่างสบายอารมณ์หากแต่ในใจกำลังโกรธมาร์ตินหนัก
“ก็ไม่เชิงบอก แค่มาร์ตินพูดว่าที่นี่มีของบางอย่างที่น่าตื่นตา แม่เลยรีบตามกาเลียมา อย่าไปทำอะไรน้องเชียว”
“ต่อให้มาร์ตินแย่แค่ไหน แม่ก็ยังคงเข้าข้างเหมือนเดิม” เขายักไหล่ “แต่ไม่ต้องห่วงหรอกน่าผมไม่ทำอะไรมันหรอก”
“ก็ไม่ใช่เพราะเราและพ่อหรือที่ทำให้น้องต้องเป็นแบบนั้น” เธอแผดเสียงขึ้น “มาร์ตินเลยจุดที่จะกลับตัวได้แล้วจริงๆ เห้อ ก็คงต้องอ่อนตามแหละ” เธอเอ่ยอย่างปลงตก ทั้งที่ในใจท่วมท้นไปด้วยน้ำตา ในบรรดาลูกชายทั้งสามคน มาร์ตินหนักสุด ทั้งติดยาและไม่เอาไหน เธอพยายามหลายรอบแล้ว แต่ไม
