บทที่ 9 หึงจนหน้ามืด (1)

1390 คำ

สองสามีภรรยานั่งรถไม่นานก็ถึงโรงแรมที่จัดงานซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโด ก่อนเข้างานชายหนุ่มบังคับให้หญิงสาวเอามือมาคล้องที่แขนของตนเอง ส่วนมือหนาก็โอบเอวบางของเมียคล้ายจะประกาศให้ผู้ชายคนอื่นรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ของกู ทำเอาเมียงงไม่น้อยจึงมองเสี้ยวหน้าของสามีสลับกับมือหนา ผีเข้าหรือไงเขาถึงได้มาโอบเอวเธอ พรนับพันคิดในขณะที่พยายามดึงมือเขาออก “คุณออ เดินดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องโอบเอวเลย” พรนับพันพยายามสะบัดมือแกร่งออกจากเอวบาง แต่ทำอย่างไรก็ไม่หลุดเธอจึงหันไปดุเขาเสียงห้วน ดวงตาฉายแววไม่สบอารมณ์ “ทำไม กลัวคนจะไม่รู้เหรอว่ามีผัวแล้ว” ออร์ดี้หันมาตอบ น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความเผด็จการอย่างที่เธอนึกชัง หน้าตายียวนกวนบาทาจนเธอรู้สึกอยากประเคนฝ่ามือลงบนแก้มสากให้สักทีสองที คนอะไรปากร้ายที่สุด ถ้ามีโล่รางวัลเธอจะมอบให้เขาเลย รางวัลผัวปากร้ายแห่งปี ไม่สิต้องมอบให้สองปีซ้อนถึงจะถูก “รำคาญค่ะ เข้าใจตร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม