CHAPTER 1 "เรื่องราวนำพา"
1386 คำ
3 ปีที่แล้ว
‘กริ๊งงงงงงงงง....’ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ตอนหกโมงเช้า “จีน” สาวน้อยร่างบาง ที่เพิ่งจะเข้ามหาลัยหมาด ๆ ลุกขึ้นกดปิดนาฬิกาปลุก อย่างกระตือรือร้น เพราะตื่นเต้นที่จะได้ไปมหาลัยในวันแรก
เธออาบน้ำแต่งตัวและหยิบกระเป๋า ลงจากคอนโดชั้น 23 เพื่อไปยังรถคู่ใจและเดินทางไปมหาลัยด้วยความสดใส เธอเพิ่งย้ายมาอยู่คอนโดนี้ตอนสอบเข้ามหาลัยได้ แม้คอนโดจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านเธอมากนัก แต่ด้วยพ่อและแม่เธอต้องเดินทางตลอด ทำให้พวกท่านห่วงความปลอดภัย ไม่อยากปล่อยให้ลูกสาวคนเดียว อยู่บ้านเวลาพวกท่านไม่อยู่ และคอนโดเองก็มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดี
เมื่อไปถึง เธอจึงส่งข้อความหาเพื่อน ๆ ของเธอทันที
จีน : พวกแก อยู่ไหนกันอ่ะ
โบว์ : ระหว่างทางแกกกกก อีกนิดนึง
สมาย : กำลังจอดรถ แกถึงยังจีน
: อยู่ตรงไหน เดี๋ยวเดินไปหา
จีน : อยู่หน้าคณะแก ม้านั่งด้านขวา ใต้ต้นไม้ใหญ่
เฟย : แก ต้นไม้ไหน มันไม่ได้มีต้นเดียววววววว
จีน : ด้านขวา ๆ มีต้นเดียว 555
โบว์ : บินแล้ว ๆ เดี๋ยวเจอกัน
สมาย : เดี๋ยวตามไป
รอไม่นานเพื่อน ๆ ของเธอก็มาครบองค์ประชุม พวกเรา 4 คน เรียนมัธยมที่เดียวกัน สอบเข้ามาด้วยกัน จีนเองเป็นเด็กกิจกรรม เรียนดี กีฬาเด่น เล่นได้แทบทุกอย่าง ที่ถนัดที่สุดคงจะเป็นบาสเกตบอล เพราะเล่นกับเพื่อน ๆ แทบทุกวัน ส่วนโบว์และสมายนั้น สายลุย ๆ ฮา ๆ ไม่เน้นเรียน เน้นผ่านเป็นพอ และคนสุดท้าย เฟย สาวแว่นเด็กเรียน เป็นที่พึ่งพาของเพื่อน ๆ เรื่องเลกเชอร์ได้เสมอ
ทั้ง 4 คน สอบติดคณะบริหาร มาด้วยกัน ลงเรียนวิชาเหมือนกันมันทุกวิชา และวันเปิดเรียนวันแรก แม้จะมีเรียนวิชาแรกตอน 10 โมง ทุกคนก็พร้อมใจกันมาแต่เช้า ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เป็นนักศึกษามหาลัยเป็นวันแรก
“แกมากี่โมงเนี่ยเฟย รีบหรอ มาเช้าสุดเลย” จีนถามเมื่อเฟยเดินมาถึงที่โต๊ะ
“มาก่อนแกแปปเดียวเอง วันนี้ไม่ได้เอารถมา แม่มาส่งเลยออกเร็วหน่อย” เฟยตอบพร้อมนั่งลงข้างจีน
“ไอ้มายจอดรถคณะไหนวะ นานแท้ ไม่ถึงซักที” จีนบ่นเพื่อน
“แหมมมมม รอนิดรอหน่อย ขี้บ่นอ่ะแม่” สมายเดินมาได้ยินจีนบ่นพอดี เพื่อน ๆ ในกลุ่มชอบเรียกจีนว่าแม่ เพราะความขี้บ่นที่ติดเป็นนิสัยหลัก เวลาเพื่อน ๆ มาสาย หรือทำงานส่งไม่ทัน แต่เพื่อนก็รู้ว่าจีนบ่นเพราะห่วงเพื่อนนั่นแหละ ไม่มีอะไรมาก
“ไอ้โบว์นี่ก็สายเสมอเนอะ สายแม่งตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย วันหลังบอกมันย้ายมานอนในมอมะ ใกล้ดี” จีนบ่นเพื่อนอีกคนที่ยังไม่ถึง เฟยและสมายหัวเราะตาม เพราะโบว์เป็นเจ้าแม่สายเสมอ นัดไปไหน สายตลอด
10 นาที ถัดมา โบว์วิ่งหอบหัวกระเซิง เข้ามาหาเพื่อนที่โต๊ะ พร้อมนั่งลงทิ้งตัวใส่จีน
“โอ๊ย แม่รถติด สายสุดอีกและ” โบว์บ่น
“ค่ะ รู้ว่ารถมันติด ก็ไม่ออกเร็ว ๆ ล่ะคะ จะได้ไม่สาย ถ้าวันไหนเรียนเช้านี่บอกเลยนะ เดี๋ยวไปรับ” จีนตอบเพื่อน
“อ่ะ ถ้าแม่ไปรับแล้วแกไม่ตื่นลงมารออีกนี่ แม่ตามจิกถึงห้องนะเว้ย ระวัง” สมายแซวเพื่อน
“แล้วนี่ไปไหนกันก่อนมั้ย ระหว่างรอเรียนวิชาแรก เพิ่งจะเก้าโมงเอง” เฟยถาม
“ให้โบว์มันนั่งหอบแปปนึง แล้วค่อยไปสำรวจตึกกันมะ เผื่อวิชาอื่นด้วยจะได้ไม่หลง” จีนตอบเฟย จีนเตรียมพร้อมเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไร อย่างมหาลัย เค้าก็ลากเพื่อน ๆ ไปสำรวจตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์ว่าตึกไหน อยู่ตรงไหน จะได้ไปถูกที่เวลามีเรียน
“โอเค” ทั้งสามตอบออกมาพร้อมกัน
16.00 น.
ทั้ง 4 เรียนวิชาสุดท้ายเสร็จ ก็พากันลงมานั่งรอพี่ ๆ เพื่อร่วมกิจกรรมรับน้อง โดยพี่ ๆ แจ้งว่าจะทำการจับสายรหัส และคัดเลือกน้องไปประกวดดาวเดือน พร้อมชี้แจงกำหนดการรับน้องคร่าว ๆ เพราะคณะบริหารไม่ได้รับน้องโหดมากนัก เพียงเน้นให้น้อง ๆ และ พี่ ๆ ได้รู้จักกันเท่านั้น
“น้อง ๆ คนไหนที่มาถึงแล้ว เช็คชื่อที่โต๊ะ รับป้ายชื่อแล้วมานั่งรอเพื่อน ๆ เลยนะคะ” พี่ปีสองตะโกนบอกน้อง
จีนและเพื่อน ๆ เดินไปเช็คชื่อแล้วพากันมานั่งรอ จนเพื่อนมาครบ พี่ปีสองคนเดิมก็เริ่มประกาศ
“เดี๋ยวพี่จะให้น้อง ๆ เริ่มจับสายรหัสก่อนนะคะ เดินเรียงแถวกันมาเลยค่ะ ใครได้แล้วเดินไปแจ้งชื่อพี่รหัสกับเพื่อนพี่ที่ด้านข้าง แล้วกลับมานั่งประจำที่เดิมนะคะ”
ระหว่างที่เด็กปีหนึ่ง ทยอยกันเดินไปจับสายรหัส “หลังจากนี้ น้องจะได้รับการติดต่อจากพี่รหัสแต่ละคนนะคะ พี่ ๆ Add Line ไปหาน้อง ๆ ตามที่น้องได้ลงข้อมูลไว้ ถ้าใครลืมเขียนไว้ตอนเช็คชื่อ ให้กลับไปเขียนให้พี่ด้วยนะคะ” พี่อีกคนพูดขึ้น
เมื่อจับสายรหัสกันเสร็จเรียบร้อย พี่ปีสามก็เดินเข้ามา
“น้อง ๆ ครับ เพื่อนพี่จะแจ้งชื่อน้องที่พี่เลือกไว้สำหรับตำแหน่ง ดาว และ เดือน คณะ ตำแหน่งละ 3 คนนะครับ แล้วจะให้เพื่อน ๆ โหวตกันอีกที เชิญครับ”
“เดือนก่อนนะคะ น้องทีม น้องตรัย และ น้องก้าว ค่ะ” เสียงโห่แซวของเพื่อน ๆ ดังขึ้นทันทีที่พี่ ๆ ขานชื่อพร้อมกับเพื่อนทั้ง 3 คนที่เดินไปข้างหน้าแถว
“แก ๆ ก้าว หล่อจังวะ คริคริ” สมายกระซิบบอกเพื่อน ๆ
“น้อย ๆ หน่อย แหม เห็นหนุ่มหล่อ ๆ ไม่ได้เลยนะ” เฟยแซวเพื่อนกลับ
“ไม่รู้แหละ ชั้นจะโหวตคนนี้” สมายตอบเพื่อนกลับ
“สำหรับดาวนะคะ ได้แก่ น้องฝน น้องจิ๊บ และน้องจีน ค่ะ ลุกมาด้านหน้าเลยค่ะ” เสียงกรี๊ดดังขึ้นจากแก๊งเพื่อนของจีน และเพื่อนคนอื่น ๆ จนจีนสะดุ้ง หันมายิ้มแหะ ๆ ให้เพื่อน ๆ และลุกไปด้านหน้าพร้อมแรงผลักดันจากเพื่อน ๆ ด้านหลัง
หลังจากลงคะแนนโหวตกัน พี่ปีสามกลุ่มเดิมก็เดินเข้ามาประกาศผล
“พี่จะประกาศผลโหวตนะคะ เดือนและดาวคณะเราปีนี้ ได้แก่ น้องก้าว และ น้องจีน ค่า เพื่อน ๆ ปรบมือให้เพื่อนด้วยค่า” สิ้นเสียงพี่ปีสาม เสียงโห่แซวพร้อมเสียงปรบมือก็ดังขึ้นอีกระรอก
“เอาล่ะค่ะ น้องทั้งสองคน เดี๋ยวพี่ปีสามจะแจ้งเรื่องเวลาซ้อมอีกทีนะคะ และเชิญพี่ปีสอง แจ้งกำหนดการต่อได้เลยค่ะ”
หลังจบจากกิจกรรม 4 สาวก็นัดเจอกันที่ cafe หลังมอ เพื่อกินข้าวเย็นก่อนแยกย้ายกลับห้องแต่ละคน
“อร๊ายยยยย ดีใจอ่ะ มีแม่เป็นดาว” โบว์กรี๊ดเบา ๆ พร้อมเอาหัวถูไหล่จีนไปมา
“พอ ๆ ดีใจกว่าคนได้เป็นอีกมั้ยเนี่ยแกอ่ะ” เฟยแซว
“เออ จริง แต่เราว่า มันต้องเหนื่อยแน่เลย ฮืออออออออออ แล้วชั้นจะได้ไปเล่นบาสกะพวกแกมั้ยอ่ะ” จีนบ่นกับเพื่อน ๆ
“โหยแก เล่นเมื่อไหร่ก็ได้ บาสอ่ะ ถ้าแกกลัวเหงา เดี๋ยวพวกชั้นผลัดกันไปเฝ้า 5555” สมายปลอบเพื่อน
“ไปเฝ้าจีน หรือไปส่องเดือนคณะอื่น แกอ่ะ” เฟยสวนสมายกลับทันที
“แหน่ะ รู้ทัน” สมายหันไปจับคางเฟยส่ายไปมา
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ แต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับ สมายขับรถไปส่งเฟยที่ห้อง เพราะทางเดียวกัน ส่วนจีนนั้น ไปส่งโบว์เพราะอยู่คอนโดใกล้ ๆ กัน แต่คนละทางกับอีกสองคน
- ผู้เขียน
