ตอนที่ 1
1246 คำ
ณ เกาะปาลาวัน ประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ในภาคมิมาโรปา ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะลูซอน เป็นจังหวัดที่ใหญ่มีพื้นที่มากที่สุด เป็นเมืองปกครองพิเศษ มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองปวยร์โตปรินเซซา และในจังหวัดปาลาวันยังมีมรดกโลกสองแห่ง คือ อุทยานธรรมชาติปะการังตุบบาตาฮา[1] และอุทยานแห่งชาติใต้ดินปวยร์โตปรินเซซา[2]
ห้องประชุมในคฤหาสน์โลเวล ท่านลอร์ดโจซัวนั่งเป็นประธานการประชุมในเรื่องกิจการของตระกูลโลเวลใต้การดูแลของลูก ๆ ท่ามกลางลูกชายของเขาทั้งสามคนที่เกิดจากภรรยาสองคน
ภรรยาหมายเลขหนึ่ง มาดามมาจา ภรรยาหมายเลขสอง มาดามโลมา
โลเวล (Lowell) หมายเลขหนึ่ง ลูกของมาดามมาจา Cruz หมอครูซ อายุสามสิบสองปี นั่งแท่นผู้อำนวยการโรงพยาบาลโลเวล (Lowell international Hospital) เขาเป็นแพทย์ศัลยกรรมมือดีที่สุดของเกาะปาลาวัน เขาจบจากอเมริกา
โลเวล (Lowell) หมายเลขสอง ลูกของมาดามโลมา Gaston แกสทอน อายุสามสิบเอ็ดปี ก้าวขึ้นมาเป็นประธานกรรมการผู้จัดการของ โลลิต้า กาสิโน (Lolita Casino) ซึ่งสามารถทำเม็ดเงินมหาศาลให้กับตระกูลเช่นกัน
มาดามโลมาถูกใจมาก ๆ และรู้สึกเหมือนถือไพ่เหนือกว่าลูกของลอร์ดโจซัวทุกคน
และ โลเวล (Lowell) หมายเลขสาม Odin โอดิน อายุยี่สิบสี่ปี เกิดจากมาดามมาจา อายุยังน้อย แต่เรื่องชั้นเชิงการตลาดและหัวไวไม่ต่างจากพี่ ๆ ตอนนี้เขาได้คุมบังเ**ยนของห้างสรรพสินค้า ชื่อเดอะวันเอาต์เลตมอลล์ (The One Outlet Mall) ซึ่งเป็นเหมือนดิวตี้ฟรี (Duty Free) ที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่และย่านนี้
“ที่โรงพยาบาลเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีครับคุณพ่อ พอดีเราได้หมอเก่งเรื่องศัลยกรรมความงามมาสองคน จบจากอเมริกาคนหนึ่ง คือหมอมินา (Mina) ส่วนอีกหมอเคยทำงานที่เกาหลีมาครับ เรนนี่ (Rainy)”
“เรนนี่ ลูกของหมอเอ็ดดี้ใช่ไหม”
“ครับคุณพ่อ”
“แล้วคิดว่าจะวางแผนการตลาดยังไง”
“ตอนนี้ผมก็กำลังวางกลุ่มเป้าหมายเรื่องความสวยงาม และเรื่องการแปลงเพศ”
“ก็ทำไป”
ท่านลอร์ดหันไปมองหน้าของแกสทอน
“แล้วกาสิโนที่เปิดใหม่ของบารอนล่ะ”
“คุณไม่ต้องห่วงครับ สู้เราไม่ได้หรอก” เขาทำท่าไม่ยี่หระ ยักไหล่แบบอหังการ์ตามนิสัย
“อย่าทำเป็นเล่นไป เรื่องธุรกิจอย่าประมาทคู่ต่อสู้”
“ผมก็แค่คิดว่า บารอนไม่ใช่คู่แข่งของเรา”
“อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ”
“ครับ” แกสทอนรับปาก แต่ก็เคืองกับท่าทีหัวเราะหึ ๆ ของโอดิน เขายกแก้วกาแฟขึ้นจิบ
“แล้วเป็นไงงานแฟชั่นโชว์ที่จัด”
“Summer Beach. So hot ครับพ่อ” โอดินทำท่าทางว่ามันฮ็อตอย่างไร
“เรื่องฮ็อตพ่อไม่ห่วงหรอก แต่ยอดขายให้มันขยับหน่อย ค่าใช้จ่ายที่แกใช้มันสูงไปนะ ครั้งหน้าน่าจะให้มันลดลงมาอีกสักสิบเปอร์เซ็นต์”
เมื่อน้องชายถูกตำหนิ แกสทอนก็ได้โอกาสหัวเราะกลับบ้าง
ครูซมองหน้าของทั้งคู่ เป็นแบบนี้ทุกที ไม่รู้มันสองคนจะแข่งกันไปทำไม เงินที่มีก็ใช้ไปอีกสิบชาติก็ไม่หมด
“พ่อเลิกเป็นห่วงพวกเราเถอะครับ กินยาที่ผมจัดให้บ้างหรือเปล่า” ครูซทำหน้าที่เป็นคุณหมอประจำตัว
“เฮ้อ... ” ท่านลอร์ดถอนหายใจ
“ขี้บ่นเหมือนมาจาอีกแล้ว อาทิตย์หน้าพ่อจะไปอเมริกากับแม่โลมา จะไปอยู่สักสองเดือน”
“งั้นผมติดต่อเพื่อนที่เป็นหมอที่นั่นให้นะครับ”
“จะทำอะไรก็ตามใจ” ลอร์ดโจซัวลุกขึ้น
“เรื่องผู้หญิงของแกสองคน จ่ายให้มันน้อย ๆ หน่อย”
คุณพ่อให้ไปตำหนิแกสทอนกับโอดิน สองหนุ่มผงกหัวรับ แล้วลุกขึ้นยืนเพื่อส่งคุณพ่อ
“เดี๋ยวครูซ ฉันขอเบอร์ของเรนนี่หน่อย”
ครูซหันกลับไปมองหน้าน้องชาย
“อยากได้ก็ต้องหาเอง” โอดินพูดแทรกขึ้น ก่อนจะเดินแทรกตัวผ่านทั้งสองคนไป ครูซไม่พูดสักคำ เดินตามโอดินไปติด ๆ
“หึ... ” แกสทอนทำเสียงขึ้นจมูก
ฉันรู้นะครูซว่าแกรักเรนนี่อยู่ ผู้หญิงคนไหนที่แกอยากได้ฉันจะชิงมาให้หมด
เสียงเพลงที่เปิดคลอเบา ๆ ในอพาร์ตเมนต์ของบารอน ชายหนุ่มกำลังบรรจงทำอาหารมื้ออร่อยเพื่อต้อนรับหมอเรนนี่คนสวย
"อื้อฮือ... หอมจังค่ะ" เรนนี่เดินเข้าไปใกล้แล้วทำสูดดม
ชายหนุ่มยกนิ้วขึ้นมาบี้ปลายจมูกรั้น ๆ นั้น ก่อนจะก้มหน้างับริมฝีปากสวย ๆ นุ่มนิ่มที่เย้ายวน
"อืม... "
เขางับริมฝีปากของเธอ หญิงสาวไม่ได้เตรียมตัว ปลายลิ้นถูกสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก หญิงสาวยกมือยันหน้าอกของบารอน
เขาเอื้อมมือปิดแก๊ส ก่อนจะรั้งร่างเธอเข้าสู่อ้อมแขน
"บารอน... " เธอเรียกชื่อเหมือนประท้วง แต่เขาไม่ฟัง บารอนใช้ร่างกายกำยำรวบเธอเข้าสู่อ้อมแขน พาร่างบางไปยังโต๊ะรับประทานอาหารที่อยู่กลางห้องเขาวางร่างเธอลงไปบนโต๊ะ
สองมือหนาเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มกายท่อนบนของเธอ ไร้คำปฏิเสธจากริมฝีปากบาง เธอโอนอ่อนตาม
สองฝ่ามือของเรนนี่ยังช่วยเขาปลดเข็มขัดแล้วงัดเอาท่อนใหญ่ของเขาออกมาล้อเล่นกับอากาศ
ภายในห้องไม่มีเสียงพูดคุย ปล่อยให้ปฏิกิริยาทางร่างกายเป็นกระบอกเสียง
ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าคลุกลงไปบนเนื้อนวลสล้างที่พ้นเสื้อผ้า ริมฝีปากหนาเม้มงับสร้างความเร่าร้อนให้กับทั้งสองคน
"อื้อ... อ้า... " เสียงครางแผ่ว เมื่อเขาอ้าอมและดูดกินสองเต้าที่ถูกมือใหญ่บี้มันและดันเขย่าเบา ๆ
"ยังสวยเหมือนเดิมนะ อ่า... " เขาเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยชม ก่อนจะไปจัดการร่างนวลเหมือนอย่างเคย บารอนย่อตัวนั่งลง ฉกใบหน้าลงไปจัดการกุหลาบงามที่ซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้าที่ถูกเขาถลกขึ้นไปรั้งไว้ที่เอว มือสาก ๆ ที่แหวกบิกินี บารอนสูดกลิ่นอย่างใจต้องการ
"ยังสวย กลิ่นก็หอมนะเรนนี่ อือ... " เขาหายใจแรง พ่นลมหายใจกระเส่าลงไป ปลายลิ้นถูกส่งให้ทักทายกลีบพูที่ยังปิดสนิท
เรนนี่ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์เธอถือเรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องทำให้ตัวเธอผ่อนคลาย และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งคู่เสพสมกัน
"อ้า... ทำสักทีเถอะ จะแกล้งกันทำไม"
"อยากเหรอ... หือ... " พูดไปแตะปลายลิ้นสัมผัส สั่นปลายลิ้นรัวเร็ว ร่างงามส่ายดิ้นแต่ก็ไม่ถอยหนี กลับอ้าขากว้างอำนวยความสะดวกให้เขา เพียงไม่กี่อึดใจ ร่างเล็กก็กระตุก กลีบรักสั่นระรัว ความรู้สึกภายในกายร้อนวูบวาบ ร่องน้อย ๆ สั่นระริก ๆ น้ำหวานหลั่งไหลออกมาพรั่งพรู เขาดูดเลียกินจนหมด
ร่างหนาใหญ่ลุกขึ้นก่อนจะรูดกางเกงของตัวเองให้หลุดไปจากปลายเท้า เขากระชากร่างหมอเรนนี่ลงมานั่งที่พื้นเบื้องล่าง ส่งปลายลำตรงไปที่ใบหน้าของเธอ
หญิงสาวอ้าปากอม ยกมือขึ้นกำรอบแบบไม่อิดออด
"อ้า... " บารอนคำรามลั่น เรนนี่ดูดกินอย่างเมามัน ส่งปลายลิ้นหยอกเย้า และริมฝีปากที่เป็นกระจับดูดจ๊วบ ๆ
- ผู้เขียน
