“อึก” ผมผลักร่างบางให้นอนลงกับเตียงนอน คร่อมเธอและกระชากเสื้อโรงพยาบาลออกจนนารากรีดร้องด้วยความตกใจ ผมมองผลงานของตัวเองก็ยกยิ้มขึ้น รอยแดงและรอยช้ำตามทรวงอกอวบใหญ่ กับบริเวณคอยังคงมีอยู่ถึงแม้จะจางลงแล้วก็ตาม
“เธออยากเป็นนางเอกบ้างไหม?”
“พะ พี่กรพูดอะไร...”
“ฉันจะทำให้เธอเป็นนางเอกเองนารา รอก่อนนะ” นาราดิ้นไปมาก่อนที่ผมจะลุกขึ้น ยืนกอดอกมองเธอที่ดึงผ้ามาคลุมร่างกาย
“จะอายทำไม ฉันเห็นของเธอมาหมดแล้วล่ะ”
“พี่กร นาราขอได้ไหมคะ ขอให้พี่เลิกโกรธแค้นพี่ขุน ได้ไหมคะ?”
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันไม่ทราบ” ผมเอียงคอมองนาราที่ถอนหายใจออกมา “นารารู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรแล้วในตอนนี้ แต่นาราอยากให้พี่กรคิดถึงพี่ขุนบ้าง”
“ไม่จำเป็น ฉันอยู่ของฉันได้โดยไม่ต้องมีเพื่อนหรือมีใคร หลายปีที่ผ่านมามันสอนฉันให้อยู่ตัวคนเดียวมาตลอด และฉันก็ไม่สนใจด้วยถ้าจะต้องทำให้ใครต่อใครต้องเจ็บปวด”
“...”
“โดยเฉพาะเธอ ค
