“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง ขอโทษด้วยนะคะที่รบกวน แต่จากนี้ไปคงไม่รบกวนอีกแล้ว” ฉันลงจากรถหลังจากที่ล่ำลาคุณภูเสร็จ มองตึกของบริษัทด้วยความประหม่า ฉันจะจบไม่ได้ ฉันจะเลิกทำงานนี้ไม่ได้เด็ดขาด งานนี้เป็นงานที่ได้เงินดีและสามารถเก็บไว้ได้ด้วย ใช้จ่ายได้ เพราะงั้นฉันจะต้องไม่ทำให้งานตัวเองเสียเด็ดขาด
พรึบ
“อ๊ะ! คุณภู”
“คลุมเข้าไปข้างในเถอะ คอคุณดูไม่น่ามองสักเท่าไหร่” คุณภูถอดเสื้อสูทสีดำมาคลุมไหล่ให้ฉันเพื่อปกปิดรอยแดงที่คอเนื่องจากพี่กรเป็นคนทำ ฉันกระชับเสื้อสูทแน่นเงยหน้าสบตากับเขาที่จับจ้องอยู่
“คุณไม่รังเกียจนาราเหรอ?”
“ไม่เคย”
“!”
“ต่อให้คุณเป็นยังไง จะรักเขา หรืออะไรผมก็ไม่รังเกียจ... ผมอยากอยู่ข้างๆ คุณ ในวันที่คุณเหนื่อยมันก็เท่านั้น” ฉันเม้มริมฝีปากตัวเอง หลับตาลงที่ไม่สามารถขับไล่เขาออกไปได้ “เข้าไปเถอะครับ ผมก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”
“ขอบคุณนะคะ” คุณภูดันหลังฉันให้เดินเข้าบริษัทไป เม
