กาสะลองตกตะลึงตัวชา หัวใจเต้นช้าลง ดวงตากลมโตสลดวูบ ใบหน้าเห่อชาเหมืนถูกมือใหญ่ๆ ตบจนชาไปทั้งซีกแก้ม รอยยิ้มเย้ยหยันจากผู้ชายเบื้องหน้า เขาช่างโหดเหี้ยมเหลือที่จะพูดถึง เธอจึงเชิดปลายคางขึ้นอย่างถือดี แม้จะไม่เหลือศักดิ์ศรีให้ภาคภูมิใจ แต่ก็จะไม่ยอมให้ชายหนุ่มด้านหน้าดูถูกหรือย่ำยีตามใจชอบ
“ไม่เป็นไรค่ะคุณเปรม แค่คุณทำตามสัญญาที่ให้ไว้ก็พอ หวังว่าคุณคงไม่บิดพลิ้วก็แล้วกัน” เปรมตัวกระตุก มองท่าทางหยิ่งลำพองของกาสะลองด้วยความโกรธ ชายหนุ่มชี้มือไปที่เสื้อผ้าบนราวแขวน ไม่สนใจกาสะลองที่ยืนอึดอัดเบื้องหน้า สายตาคมดุปานใบมีดโกนกราดมองหญิงสาวก่อนจะหมุนตัวกลับเมื่อเกิดโทสะเกินกว่าจะสงบลงได้
บรรยากาศอึมครึมจนพนักงานที่มาคอยบริการทำหน้าไม่สู้ดี หนุ่มหล่อใบหน้าขึงเครียด ชี้นิ้วบัญชาการไม่สนใจหน้าตาไม่พอใจของสาวเจ้าที่พามาด้วย เสียงกังวานก้องร้องสั่ง และถลึงตาใส่ยามที่หญิงสาวขัดใจ
กาสะลองถอนใจเป็นคร
