ตุ๊บ!
เป็นเสียงของด้ามไม้กวาดขนาดใหญ่ ฟาดใส่ท่อนแขนชายนักเลง ทำอาวุธหล่นร่วงลงพื้นทันที
"พี่พัฒน์รีบหนีไปเร็ว!" น้ำเสียงใสรีบตะโกนบอก แม้ว่าข้อมือเล็กจะโดนชายคนนั้นดึงไว้อย่างโมโห
"ไม่มีทาง! มึงตายซะไอ้เวร!" แต่ร่างสูงเลือกจะก้าวเท้าเดินหน้า อารมณ์เดือดดาลตอนนี้ถึงขีดสุด คว้ากระชากคอเสื้อของชายที่เหลือสองคนมากระแทกกัน จนล้มลงไปนอนบนพื้น
"ปล่อยเธอซะ! ก่อนกูจะเอาเหรียญหยอดปากมึงจริงๆ" สายตาคมแดงกร้าว จ้องมองมือร้ายข้างนั้นอย่างโมโห ที่มันริอาจแตะต้องร่างบางให้ได้รับความเจ็บ
"พี่พัฒน์หนีไปเร็วค่ะ! ไม่ต้องห่วงน้ำชา!" เธอพยามดิ้นได้ไม่เท่าไหร่ แต่แรงสตรีจะไปสู้เพศชายได้ยังไง
"ฉันไม่มีทางทิ้งเธอแน่...มึงตายซะ!" เขารีบพุ่งไปกระชากคอเสื้อเชิ้ต จนชายนักเองต้องปล่อยหญิงสาว แล้วหันมาชกต่อยกันสนั่นลั่น
ตุ๊บ! ผลั๊ว! ผลั๊ว!
"อึก!...ถุย"
"พี่พัฒน์!!!" น้ำเสียงใสตะโกนร้องเรียก เธอไม่สามาร
