"อะไรนะคะ?" เจ้าอี้เฟยเสียงสูง ตาโตแม้เธอจะเคยเปลือยต่อหน้าเขาเมื่อนานมาแล้วแต่นั่นมันผ่านมานานมากจนกระดากไปหมด
"ก็ในเมื่อคุณยอมเป็นของผม ผมควรจะได้เห็นคุณชัดๆไม่ใช่เหรอและผมชอบเห็นทุกซอกทุกมุม หากมีมุมไหนที่ผมไม่ชอบผมจะได้บอกคุณได้ยังไงล่ะ"
ใบหน้าของเจ้าอี้เฟยแดงจัด ทั้งอับอายทั้งโมโหแต่ความต้องการเอาชนะในตอนนี้มีมากกว่าสิ่งเหล่านั้น ในหลายเดือนมานี้เธอตั้งใจออกกำลังกายและฟิตร่างกายอย่างหนักเพื่อวันนี้แล้วทำไมเธอจะไม่กล้าล่ะ
ร่างกายของเฉียนเฟยเฟยเมื่อหายจากอาการป่วยก็งดงามนัก เป็นเพราะหญิงสาวไม่ค่อยได้โดนแดดเท่าไหร่จึงทำให้ร่างนี้นวลเนียนเหมือนครีมบนหน้าเค้กนุ่มๆ ที่แม้กระทั่งตัวเธอเองยังอดภูมิใจไม่ได้
"ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมสีชมพูบางเบาออก ภายในเสื้อคลุมเผยให้เห็นชุดนอนผ้าซาตินเนื้อลื่นอย่างดีสายเดี่ยว
ไหล่บอบบางของเธอที่โผล่ออกมาดูเนียนนุ่มน่าสัมผัส ผิวพรรณละเอียดขาวผ่
