ดูเหมือนคุณนายหลันพอดูออกแล้วว่าสินค้าที่เธอมีออกมาค่อนข้างมากเกินกว่าจะเป็นการแอบผลิตในครัวเรือน อีกฝ่ายคงเดาว่าเธอมีโรงงานลับ ๆ หรือโรงงานประจำที่แอบรับผลิตให้อย่างผิดกฎหมายในตอนนี้
นั่นแปลว่าเธอไม่ต้องพยายามหาทางปกปิดแหล่งที่มา ดังนั้นซิ่วอิงจึงเอ่ยปากตามตรง
“ฉันสามารถนำออกมาได้ไม่จำกัดค่ะ”
“แค่นั้นก็พอแล้ว เอาละ เดี๋ยวรอก่อนนะจ๊ะ ฉันจะให้ลูกชายมาจัดการให้” คุณนายหลันหันไปทางข้ารับใช้ชายที่ยืนอยู่นานแล้ว ดูเหมือนเขาจะเป็นทหาร
“โทร.เรียกเซียงฮั่นเข้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันรู้ว่าเขาเลิกงานแล้ว”
“ครับ นายหญิง”
ขณะที่รอคนอยู่นั้นหลันถังยังพูดคุยหัวเราะกับซิ่วอิงอย่างสนุกสนาน ราวกับคนที่เจรจาส่วนแบ่งเมื่อครู่ไม่ใช่เจ้าหล่อน
ในที่สุดหลันเซียงฮั่นที่ถูกตามตัวก็มาถึงด้วยความรีบร้อนเพราะคิดว่าแม่มีอะไรหรือเปล่า แต่เมื่อก้าวเข้ามาในสวนและพบว่ามีหญิงสาวอีกคนกำลังนั่งหัวเราะกับแม่อย่าง
