“คีเดน” บุณยดาที่เพิ่งเดินเข้ามาในบริษัท เลขาหน้าห้องบอกว่ามีคนมารอในห้อง พอเปิดประตูเข้าไปเห็นว่าเป็นใครก็วิ่งโผเข้าสวมกอดคนที่หันหน้ามาหาตัวเองทันที ไม่ว่าจะไม่เจอกันนานหลายเดือน เธอก็จำได้ดีว่าผู้ชายที่รอตัวเองเป็นใคร และจำได้ว่าคุยโทรศัพท์กันครั้งล่าสุดเมื่อสองเดือนก่อน
“เฮ! คนสวย คิดถึงนะ” คีเดนกอดตอบแน่นเช่นกัน เขาและหญิงสาวรู้จักกันเมื่อตอนเรียนที่ฝรั่งเศส
“เซอร์ไพรส์มากคีเดน คิดถึงเหมือนกันนะ และทำไมจะมาไม่บอกแนนฮึคีเดน”
“พอดีผมมาประชุมที่ไทยน่ะ เลยมาหาแนน และขอโทษนะที่ไม่ได้มางานแต่งงานของแนน ตอนนั้นผมติดงานที่สิงคโปร์” คีเดนเอ่ยพร้อมโอบประคองโอบเอวเล็กคอดของหญิงสาวพาเดินไปที่ชุดโซฟารับแขกประจำห้อง
“คีเดนจะมาอยู่ที่ไทยกี่วัน” เธอถามเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของตัวเองด้วยภาษาอังกฤษ
“หนึ่งอาทิตย์”
“งั้นไปกินข้าวด้วยกันนะ แนนอยากพาคีเดนไปกินอาหารไทยอร่อยๆ ที่วังหลังน่ะ”
“ได้สิ
