ไฟรักตรวนสวาท

ที่เราทำอยู่คือหน้าที่

คำว่า ‘พร้อม’ ของสามีทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นในใจแปลกๆ และยิ่งสายตาเข้มดุดันจริงจังของจิณณ์นั่นแล้วยิ่งทำให้เธอรู้ว่าตอนนี้หนีหรือไปไหนไม่ได้ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือพรุ่งนี้ เธอก็ต้องตกเป็นของเขา เมื่อแต่งงานมาเป็น ‘ภรรยา’ แม้จะไม่ได้เกิดจากความรัก แต่เมื่อได้ร่วมหอแล้วก็ต้องทำหน้าที่อย่างที่เขาบอก

“ฉันไม่พร้อมและไม่มีวันพร้อมให้คุณด้วย ปล่อยฉันคุณจิณณ์” แม้ว่าตอนนี้รู้ว่าตัวเองขาดอิสระหนีไม่รอดน้ำมือของคนตัวโต คนที่มีสายตาเย็นชาให้ตัวเองตั้งแต่แรกเจอ แต่ตอนนี้สายตาที่เย็นชามันเปลี่ยนไปอย่างประหลาด เธอไม่อยากเชื่อว่าตอนนี้จิณณ์กำลังมองเธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

“คุณสั่งผมไม่ได้หรอก เพราะยังไงคืนนี้คุณก็ต้องเป็นเมียผม ถึงเราจะไม่ได้รักกัน แต่ยังไงเราก็แต่งงานกันแล้ว อย่าเสียเวลาคุยกันเลย เหนื่อยก็อยู่เฉยๆ ผมจัดการเอง ผมยังมีแรงเหลือเยอะเพื่อจะใช้กับคุณทั้งคืนแนน ผมไม่ผูกมัดคุณหรอก อย่างที่คุณบอกผมนั่นแหละ ให้ผมไปหาคนอื่นได้ ผมก็เหมือนกัน ผมไม่ซีเรียสอยู่แล้ว ระหว่างเราจะอยู่กันแบบเพื่อน จะมีแค่บางครั้งเท่านั้นที่เพื่อนอย่างเราจะมันกัน”

“ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับคุณ”

“แสดงว่าอยากเป็นเมีย”

“ไม่สักอย่าง ไม่ต้องการเป็นอะไรกับคุณทั้งนั้น ปล่อยฉันได้แล้ว เลิกทำแบบนี้ได้แล้วคุณจิณณ์ เราก็โตๆ อายุไม่ใช่น้อยๆ กันแล้วทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่อง”

“รู้เรื่องเข้าใจ แต่ไม่ทำตามแล้วจะทำไมล่ะ ยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยกัน จะไม่ใจร้ายกับผัวตีทะเบียนอย่างผมหน่อยเหรอแนน ให้ผมได้เชยชม ชื่นชมไม่ได้เชียวเหรอ จะเก็บไว้ให้ใครกัน ยังไงคุณก็ไม่น่าจะซิงแล้วนี่” แม้จะไม่ค่อยแน่ใจว่าคนในอ้อมกอดจะยังพรหมจรรย์อยู่ไหม เพราะตอนนี้คนที่เฉยชาดูรนและตื่นตระหนกกับคำพูดของเขา แถมยังแสดงความเขินอายด้วยนี่สิ เขาเลยอยากพิสูจน์ว่าแม่คนในอ้อมกอดนี่หอมหวานมากแค่ไหน หรือหมดกลิ่นหอมแล้วกันแน่

“คนปากมอม!”

หึหึ

จิณณ์ไม่ได้รู้สึกเดือดดาลเหมือนตอนโดนตบ กลับรู้สึกกระชุ่มกระชวยเสียด้วยซ้ำเมื่อโดนคนตัวเล็กในอ้อมกอดด่าว่า

“ประสาท! โดนด่ายังมายิ้มขำอีก ปล่อยได้แล้ว”

“คนปากมอม คนประสาทคนนี้แหละจะทำให้แนนรู้ว่าการเป็นเมียของคนประสาท คนปากมอม มันเสียวและสุขแค่ไหนคนสวย” แล้วพอพูดจบเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอได้โต้ตอบตัวเองแม้แต่คำเดียว เขาบดกระแทกปากหนาไปกับปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อของบุณยดาที่กำลังขยับจะพูด

“อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดคลึงจูบกระแทกกัน มือใหญ่ผละจากข้างลำตัวของสาวเจ้ามาบีบคางมนสวยให้เปิดปากรับเรียวลิ้นสากที่พยายามดุนดันเข้าไปในโพรงปากช่างพูดของสาวเจ้าและบีบล็อกไม่ให้บิดเบือนหนีปากหนาตัวเอง

จูบแรกถูกสามีตีทะเบียนปล้นไปแบบน่ารังเกียจ แม้พยายามจะบิดเบือนหน้าหนี แต่บุณยดาก็ไม่อาจหนีความขยะแขยงนี้ไปได้ เรียวลิ้นสากของจิณณ์ดุนดันเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างอุกอาจไร้มารยาท ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ ไร้ความอ่อนโยน

“อ่ะ...อื้ม” ความหวานของปากภรรยาตีทะเบียนทำให้จิณณ์รู้สึกฮึกเหิมคึกเคลิ้มไปกับสัมผัสไร้เดียงสาของแม่ภรรยาตัวน้อย มือใหญ่ตวัดโอบกอดรั้งท้ายทอยเล็กให้แหงนเงยขึ้นรองรับจูบหนักหน่วงเอาแต่ใจตัวเอง ยิ่งจูบยิ่งได้รู้ความจริงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ประสีประสาเรื่องกามารมณ์ จิณณ์รับรู้ได้เพียงแค่จูบบุณยดาก็เงอะงะต่อต้านรุนแรงหวงแหนตัวเองแบบนี้ เขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้ยังคงมีปากที่บริสุทธิ์ แล้วร่างกายล่ะ และนั่นยิ่งทำให้อยากรู้ จิณณ์ไม่อาจเก็บความอยากรู้และความต้องการตัวเองไว้ได้ เขาช้อนอุ้มร่างน้อยไปยังเตียงนอนนุ่มที่โรยด้วยกลีบกุหลาบที่โรยเป็นรูปหัวใจทันทีโดยไม่สนใจว่าสาวเจ้าจะดิ้นรน ต่อต้าน ขัดขืน

บุณยดาตกใจไม่คิดว่าคนตัวโตจะทำอะไรรวดเร็วขนาดนี้ รู้ว่าเขาคือเสือผู้หญิง เขาคือตัวร้าย แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับคนที่ไม่ชอบหน้ากันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอได้ แม้ว่าจะแต่งงานกัน แต่ไม่คิดว่าจิณณ์จะแตะต้องตัวเอง เธอดิ้นเร่าขัดขืนคนเหนือร่าง แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วอย่างที่บอกนั่นแหละ ชุดแต่งงานลายลูกไม้ตัวสวยถูกเขาปลดเปลื้องออกอย่างชำนาญทั้งๆ ที่เธอเองยังคิดว่ามันถอดยาก แต่เขาก็ถอดออกจะเหลือแต่เพียงชุดชั้นในที่เขายังปรานีไม่ถอดออกให้เธออาย

“อื้ม...ผมเพิ่งรู้ว่าภรรยาผมสวยก็วันนี้แหละแนน คุณสวยมาก คืนนี้คืนเข้าหอ ผมขอแล้วกัน ยังไงเราก็แต่งงานกันแล้ว ผมไม่อยากเป็นแค่ผัวในนาม ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะปล่อยคนสวยๆ อย่างคุณไปได้”

เขาผละปากหนาออกมาจากปากอวบอิ่มของภรรยาคนสวยที่ตอนนี้ใบหน้างามนั้นแสดงสีหน้าตื่นตระหนกหวาดกลัว เขาเห็นน้ำตาของหล่อนไหลอาบทางหางตา แม้จะรู้สึกตกใจ แต่นาทีนี้เขาไม่อาจสงสารได้ เพราะเขากำลังทรมานเพราะความสวยงามนวลเนียนของคนตัวเล็กที่ดิ้นเร่าอยู่ใต้ร่าง

ความหอมของกายสาวใต้ร่าง ใครจะคิดว่าภรรยาแต่งที่เขาไม่คิดจะแตะต้องตั้งแต่รู้จักกันจะทำให้เขามีอารมณ์รุนแรงได้ขนาดนี้ ยอมรับว่ากลืนน้ำลายตัวเอง ก็แม่คุณน่าฟัดทั้งตัวขนาดนี้ ปากหวานๆ จูบที่แสนไร้เดียงสา ร่างกายที่ตอบสนองรุนแรงว่าไม่ต้องการเขา เขาก็ยิ่งต้องการ เขาชอบนักปราบพยศคนดื้อ และคนดื้อต้องโดนลงโทษหนักๆ

“รู้ไหมผมตั้งใจจะไม่แตะต้องคุณ แต่พอวันนี้ตอนอยู่ในพิธีแต่งงาน ผมก็เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมากะทันหันทูนหัว ชีวิตผมทั้งชีวิตที่ต้องอยู่กับคุณ ผมไม่ปล่อยมันเสียเปล่าหรอกนะแนน ผมต้องได้สิ่งตอบแทนชดเชยเวลาของผมที่อยู่กับคุณคนสวย” เขา​พึมพำเสียงแหบพร่ารดใบหน้างามชื้นเหงื่อ

“แล้วคุณไม่คิดจะถามฉันเหรอว่าฉันเต็มใจจะเป็นของคุณไหม?” เธอถามเขาเสียงสั่นเทาพร้อมเสียงหอบหายใจแรงเอาอากาศเข้าปอด เมื่อกี้ถูกเขาปล้นจูบนานเหลือเกินจนคิดว่าจะขาดอากาศหายใจตายในคืนเข้าหอเสียแล้ว

“ไม่ล่ะ ผมไม่สนใจ ผมสนใจแค่ความต้องการของผม ตอนนี้คุณสวยมาก ผิวขาวๆ ของคุณควรเป็นของสามีอย่างผมว่าไหม ผมต้องได้ครอบครอง เพราะตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว ที่บอกว่าผมให้อิสระให้คุณไปใช้ชีวิตได้แบบเดิมนั้น ไปมีผู้ชายคนอื่น ผมชักไม่แน่ใจแล้ว เพราะผมหวงของทุกอย่างที่ผมได้กิน โดยเฉพาะของสวยๆ แบบนี้แนน”

มือใหญ่สากกร้านของนักธุรกิจหนุ่มเจ้าเล่ห์เห็นแก่ตัวลูบไล้ไหล่นวลเนียนของแม่ภรรยาคนสวยของตัวเอง สำหรับเขาแล้วไม่มีใครสำคัญเท่าตัวเขา และที่กำลังทำคือหน้าที่เท่านั้น หาได้มีความรู้สึกอื่นปะปน จิณณ์พยายามย้ำกับตัวเองแบบนี้ในหัว แต่ให้ตายเถอะ หัวใจเจ้ากรรมมันกลับดันเต้นแรงไม่เชื่อฟังคล้ายคนหวั่นไหวจะตกหลุมรัก คนอย่างนายจิณณ์ พิพัฒน์โชติทรัพย์ ไม่มีทางมาตายน้ำตื้นเพียงเพราะภรรยาที่แก่กว่าหรอก ไม่มีทาง! เขาต้องไม่หลงรักบุณยดา

“คนเห็นแก่ตัว!” บุณยดาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าคนเหนือร่างที่กำลังลูบไล้ไหล่นวลเนียนตัวเองในตอนนี้ เธอเองก็บอกตัวเองไม่ได้ว่าทำไมตอนนี้เรี่ยวแรงที่มีมันถึงได้หดหายไป มันมีแต่ความร้อนรุ่มและเขินอายเข้ามาแทน ปกติเป็นคนมั่นใจในตัวเองและไม่เคยเสียการควบคุม แต่ทุกครั้งที่อยู่กับชายเหนือร่างเธอกลับสูญเสียความเป็นตัวเองทุกครั้ง ตอนนี้กำลังจะเสียสิ่งสำคัญให้คนเหนือร่าง บุณยดาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ รวบรวมแรงที่มีในร่างกายใช้มือทั้งสองผลักดันร่างใหญ่เหนือร่างออกไปให้พ้นตัวเอง และก็ได้ผลเมื่อคนหื่นกำลังหลงระเริงไปกับผิวกายของเธอจึงทำให้เขากระเด็นออกไปพ้นร่าง ทันทีที่เขาถูกผลักออก สาวเจ้าก็เคลื่อนไหวรวดเร็วเท่าที่จะทำได้ลุกขึ้นจะหนีลงจากเตียงเพื่อจะหนีเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ทำได้เพียงแค่ลุกขึ้น ข้อเท้าเล็กก็ถูกมือหนาจับกระชากดึงรั้งไว้จนหงายหลังล้มลงบนเตียงอีกครั้ง พร้อมกับจิณณ์เคลื่อนไหวรวดเร็วมาคร่อมทับกักคร่อมร่างเธอไว้ สองมือน้อยก็ถูกมือใหญ่รวบตรึงไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขาที่จับรวบ

“อย่าคิดทำอะไรโง่ๆ แบบนี้แนน มันจะไม่เป็นผลดีกับคุณ อย่าทำให้ผมต้องใช้กำลังกับคุณมากไปกว่านี้ สมยอมผมง่ายๆ แล้วทุกอย่างจะดี หากไม่สมยอมคุณจะไม่ได้รับความอ่อนโยนจากผมตอนเรามีเซ็กซ์กันทูนหัว อย่าทำให้ผมโกรธจำไว้ ผมยังไม่อยากเป็นปีศาจร้ายในคืนเข้าหอของเราแนน ผมอยากเป็นสามีให้คุณจดจำคืนแรกของการแต่งงานของเราว่ามันดีแค่ไหน ไม่ใช่มีแต่น้ำตา อย่าทำแบบเมื่อกี้อีก” เขาบีบข้อมือเล็กทั้งสองที่กำรวบตรึงไว้เหนือหัวหล่อนด้วยมือเดียว ขุ่นเคืองไม่พอใจคนใต้ร่าง

“ตอนนี้คุณก็กำลังเป็นปีศาจ ปล่อยฉัน ฉันเจ็บ!” ใบหน้าสวยบิดเหยเกเจ็บข้อมือเล็กตัวเอง แต่เหมือนว่าเขาจะไม่ยอมคลายอุ้งมือหนา แถมยังบีบแรงขึ้นอีกต่างหาก