EP.25 เงื่อนไขวายร้าย
1066 คำ
“ดูแลพี่ทิมด้วยนะน้องริน”
“ไม่ต้องดูแลหรอกครับพี่พจน์ ทิมน่ะเข้มแข็ง เสียใจแป๊บเดียวล่ะครับ เดี๋ยวฝังเรียบร้อยก็โอเคแล้ว”
การินพูดเพราะรู้นิสัยกรวินท์ดี ผู้หญิงมีความอ่อนโยนเป็นที่ตั้ง พี่สาวจึงรู้สึกเสียใจตามสัญชาตญาณของเพศแม่ แต่เมื่อทำหน้าที่เสร็จสมบูรณ์ กรวินท์ก็จะกลับมาเป็นหญิงแกร่งทำงานเก่งตามเดิม เพราะคนอย่างกรวินท์ไม่เวิ่นเว้อ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรทั้งสิ้น กรวินท์เป็นคนใช้สมองนำหัวใจ ทุกสิ่งจะถูกไตร่ตรองว่าควรไม่ควรก่อนทำ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องเสียใจ เมื่อกรวินท์รู้ว่าต้องโฟกัสที่น้องหวานและลูกตัวใหม่ที่ตั้งชื่อว่าน้องหนึ่ง กรวินท์ก็จะกลับมาเป็นหญิงสู้งานดังเดิม
“อ้าว... นั่นรถใครล่ะครับ”
พลพจน์ที่จัดเก็บอุปกรณ์ใส่รถเรียบร้อยและกำลังจะออกไปหันมาถามการินเมื่อเห็นรถเก๋งคันหนึ่งแล่นตรงเข้ามาที่เกาะกลางทุ่ง แม้จะมีฝุ่นแดงเกาะอยู่เต็มแต่ก็มองรู้ว่าคือรถยุโรปราคาแพง
“ไม่รู้เลยครับพี่”
การินมองรถที่เคลื่อนตัวเข้ามาจอด ในขณะที่พลพจน์เองก็มองตามอย่างสงสัย และยิ่งสงสัยมากขึ้นเมื่อเจ้าของร่างสูงที่ก้าวลงมาจากรถสวมหน้ากากอนามัยที่แม้จะเห็นแค่ครึ่งใบหน้าก็ยังรู้ว่าผู้ชายคนนี้หล่อมาก
วงศวัฒน์ก้าวเดินลงจากรถอย่างระมัดระวังพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อทดสอบดูว่าเขาจะได้กลิ่นไม่พึงปรารถนาหรือเปล่า เมื่อไม่ได้กลิ่นก็เบาใจ แต่ดินโคลนที่เหยียบย่ำอยู่นี้ก็ทำให้เขาอยากจะเรียกหาคนแก้ไข จะเอาหินมาถม ราดปูน หรือทำยังไงก็ได้ไม่ให้ทุกฝ่าเท้าก้าวเหยียบย่างมีดินสกปรกมาติดรองเท้า เพราะอยู่ในพื้นที่แบบนี้คงไม่มีแค่ดินแน่ แต่คงรวมเอามูลวัวไว้ด้วย
เขาเกลียดนักความไม่สะอาดแบบนี้ แค่หมามาตะกุย เขาก็แสนจะรังเกียจ แล้วนี่สารพัดสิ่งสกปรกแน่ๆ เห็นทีเสื้อผ้าชุดนี้คงต้องให้แม่บ้านซักแล้วมอบให้คนอื่นต่อไป
ดวงตาคมมองผู้ชาย 3 คนที่ยืนอยู่ข้างรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ แม้จะอยู่ในชุดธรรมดา แต่เขาแน่ใจว่าเป็นเจ้าหน้าที่จากกรมปศุสัตว์เพราะข้างรถเขียนแบบนั้น
“ผมมาหาคุณทับทิม” จำต้องพูดก่อนเพราะผู้ชายทั้ง 3 คน ไม่มีใครที่เอ่ยทักทายเขา
“นัดไว้หรือเปล่า”
น้ำเสียงราบเรียบของผู้ชายใบหน้าหล่อจัดจนออกสวยผมยาวขมวดไว้ที่ท้ายทอยและสูงพอๆ กันกับเขา ก่อเกิดความรู้สึกไม่ดีมากขึ้น เพราะท่าทางแบบนี้ เหมือนไม่อยากให้เขาเข้าใกล้คนที่ตั้งใจจะมาเจรจาด้วย หรือว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นอะไรกับยายนั่น
“น้องริน งั้นพี่ขอตัวก่อนดีกว่านะ น้องรินจะได้พาคุณเขาไปหาพี่ทิม”
“ครับ ขับรถดีๆ นะครับพี่”
ชายหนุ่มผมยาวที่ดูอ่อนเยาว์กว่าเขาอยู่มากชื่อว่า ‘น้องริน’ หันไปพูดกับผู้ชายอีกคนที่ทำท่าจะจากไป ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็ก้มศีรษะให้เขาเพียงนิดคล้ายจะทักทาย นั่นทำให้เขาต้องก้มศีรษะตามมารยาทที่พึงมี ก่อนที่ชายทั้งคู่จะขึ้นประจำรถและขับออกไป เหลือเพียงเขากับ ‘น้องริน’ ที่ไม่น่าจะเป็นชื่อของผู้ชายสักนิด
“ว่าไงครับ นัดไว้หรือเปล่า”
น้ำเสียงแม้ไม่ห้วนแต่ก็รู้ว่าไม่พอใจ นั่นแทบทำให้เขาระงับใจให้กราดเกรี้ยวไม่ได้ “ไม่ได้นัด แต่อยากเจอด่วน!” แม้จะพยายามแล้วแต่ปลายน้ำเสียงก็ไม่ดีพอ
“ได้ งั้นรอครึ่งชั่วโมง”
“นานไป ผมให้เวลาแค่สิบนาที ถ้าคุณทับทิมไม่ออกมาพบผม ผมจะถือว่าข้อตกลงของผู้ใหญ่สิ้นสุด”
“ไม่ใช่เรื่องของผม”
การินเดินจากมาโดยไม่สนใจว่าผู้ชายแต่งตัวดีจัดเสื้อผ้ารีดกลีบโง้งนั้นจะอยู่ในอารมณ์ไหน รู้แค่เขาอารมณ์ดีขึ้นทันตาก็พอ ใบหน้ามีรอยยิ้มสมใจขณะก้าวตรงไปยังจุดที่พี่สาวอยู่ จะไปบอกว่า ‘ว่าที่พี่เขย’ มาหา เพราะใบหน้าหล่อใสตี๋สะอาดแบบนั้น ไม่เจอกันอีก 10 ปี ก็ยังจำได้ไม่ลืม ‘เฮียหมี่’ ประธานหนุ่มเนื้อหอมที่เป็นตำนานของโรงเรียน แม้เขาจะเข้าไม่ทันเฮียหมี่เรียนปีสุดท้าย แต่ก็ได้เห็นแวบๆ ยามที่รุ่นพี่สุดหล่อเข้ามารับน้องสาวหน้าใสของเขาที่โรงเรียน
แต่ไม่ว่าเขาจะหล่อแค่ไหนจะเป็นผู้ชายที่พี่สาวแอบหลงรักมาเป็น 10 ปี หรือจะเป็นว่าที่พี่เขยที่พ่วงดวงเนื้อคู่ของกรวินท์เอาไว้ แต่สิ่งที่เขาสอบถามเอาจากสาวๆ ในกรมปศุสัตว์ก็คือ ‘แก๊งสี่มังกร’ เจ้าชู้และหวงความโสดเป็นที่หนึ่ง
ดังนั้น สัญชาตญาณบอกที่รับรู้ได้ในประโยคแรกที่เขาพูดออกมาก็คือ เขาไม่ยินดีแน่ที่จะแต่งงานกับกรวินท์
ทันทีที่การินบอกว่าเขาคนนั้นมาหาและรออยู่ที่หน้าโรงเก็บหญ้าซึ่งใช้เป็นออฟฟิศชั่วคราวไปในตัว กรวินท์ที่แม้จะอยู่ในอารมณ์เศร้าที่เพิ่งฝังน้องสองไปสดๆ ร้อนๆ แต่หล่อนจะพลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้ ใบหน้าตื่นๆ ที่เพิ่งฟื้นจากซีดเซียวและดวงตาที่ยังคงมีหยาดน้ำเอ่อคลอพยายามปรับให้เป็นปกติให้มากที่สุด ทั้งที่หัวใจเต้นรัวเร็วแทบจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว
“ทิม... ไหวหรือเปล่า ถ้าทิมไม่พร้อมเจอเขาตอนนี้ รินจะบอกให้เขากลับไปก่อน”
การินพูดพลางหันหลังจะก้าวเดิน แต่กรวินท์รีบขวางไว้
“ไม่ต้องริน... ทิม... ทิมอยากเจอเขา”
แก้มราวจะร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ จนต้องรีบทาบฝ่ามือกับใบหน้า ดวงตาตกประหม่ามองหน้าน้องชายหมายจะให้เขารู้ว่าหล่อนรอเวลานี้มานานแค่ไหน
- ผู้เขียน
