แต่ขั้นตอนการใส่เสื้อก็ทุลักทุเลน่าดู เพราะเขาตัวใหญ่ ทั้งยังเอนไปเอนมา คออ่อนพับ พร้อมจะเอนตัวนอนได้ทุกเมื่อ จนหล่อนต้องเอนหน้าเขาให้พักกับไหล่หล่อน และนั่นก็ทำให้กรวินท์เผลอยิ้ม ก่อนที่จะกัดริมฝีปากตัวเองกลั้นความเจ็บ หล่อนกำลังฉวยโอกาสกับเขา ทั้งๆ ที่เขารังเกียจ
ความละอายแก่ใจตัวเองบวกความเจ็บจี๊ดในหัวใจทำให้หล่อนต้องเร่งมือ เพราะหากยังอ้อยอิ่งนั่นคือหล่อนแพ้ใจตัวเอง ซึ่งหล่อนบอกตัวเองแล้วว่าจะไม่เป็นแบบนั้นอีก หล่อนจะไม่แพ้ใจตัวเอง แต่หล่อนจะชนะ และจะทำทุกทางให้ชนะใจเขาให้ได้
กรวินท์ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อจัดแจงให้เจ้าของใบหน้าหล่อจัดทุกมุมมองเอนตัวลงนอนได้สักที หล่อนรวบผ้านวมเปื้อนอาเจียนของเขาไปไว้มุมหนึ่ง จากนั้นก็ไปเอาผ้าห่มผืนใหม่มาห่มให้เขา
ดวงตากลมโตสำรวจเขาทั่วทั้งใบหน้า ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือเข้าหาจะสัมผัส แต่แล้วก็ชะงัก แม้เมื่อครู่ตอนเช็ดหน้าเช็ดตัวให้เขา หล่อนจะสัมผัสครั
