เมียกึ่งสำเร็จรูป

EP.15 ชายในฝันที่เป็นจริง

“อ๊ายยยยย...”

ทันทีที่ปีนขึ้นต้นลูกหว้าใหญ่ท้ายสวนได้ กรวินท์ก็ป้องปากตัวเองก่อนจะร้องออกมาสุดเสียง เพราะที่นี่คืออาณาจักรของหล่อนอย่างแท้จริง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังต้องป้องปากเอาไว้ เพียงแต่ได้แสดงสีหน้าและกิริยาได้เต็มที่ ซึ่งมันเริ่มต้นตั้งแต่วันนั้น วันแรกที่หล่อนเข้าเรียนต่อระดับมัธยมศึกษาที่โรงเรียนประจำจังหวัด

รุ่นพี่ ม.6 ที่สาวๆ แทบทั้งโรงเรียนกรี๊ดกร๊าดและหล่อนก็เป็นหนึ่งในนั้น หล่อนแอบติดตามทุกอย่างที่เป็นเขาและคิดว่าฉายา ‘คุณชายเนี้ยบ’ ที่กลุ่มเพื่อนๆ เขาตั้งให้ช่างเหมาะสม เพราะ ‘เฮียหมี่’ หรือ ‘พี่เส้นหมี่’ นั้นแต่งตัวเนี้ยบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ผมรองทรงสูงหวีจนเรียบแปล้ ใบหน้าขาวใส ปากแดง ไม่มีสิวสักเม็ด เสื้อและกางเกงสะอาดสะอ้านรีดกลีบโง้ง ถุงเท้าขาวจั๊วะและรองเท้าก็ขัดจนมันวาบ

ตลอดทั้งวันไม่ว่าจะผ่านกิจกรรมอะไรมา เขาก็ยังคงเนี้ยบสุด ทั้งท่วงท่าก้าวเดินมั่นใจดุจมีอำนาจนั้นก็เหมือนคุณชายที่หลุดออกมาจากละคร บวกกับเขาเป็นลูกชายโรงหมี่ที่ใหญ่สุดในอำเภอ ฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างดีทำให้เขากลายเป็นหนุ่มฮ็อตสุดในเวลานั้น

ส่วนหล่อนนั้นก็ได้แต่แอบมอง เพราะเด็ก ม.1 อย่างหล่อนจะทำอะไรได้ และเมื่อรู้ว่าเขาเป็นลูกของผู้มีพระคุณต่อพ่อแม่ หล่อนก็ยิ่งปลื้มเขามากขึ้นอีก ก็หวังเพียงเขาจะมองมา แต่ก็ไม่เลย ไม่มีสักเสี้ยวสายตาที่เขาจะมองใคร และหล่อนก็เด็กเกินกว่าจะแสดงออกว่าแก่แดดแก่ลมแอบชอบรุ่นพี่

ในแต่ละวันเมื่อกลับบ้าน ต้นหว้าใหญ่นี้แหละที่เป็นอาณาจักรของหล่อน เพราะนอกจากหล่อนจะชอบมาเก็บลูกหว้าที่ท้ายสวนนี้กินประจำ ต้นหว้านี้ยังกลายเป็นที่หลบมุมแสดงสีหน้าหรือยิ้มอายว่าปลื้มเขามากแค่ไหนก็ได้

จนเขาเรียนจบ ม.6 และสอบเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยได้ จากที่คิดว่าไม่ได้เจอหน้าแล้วหล่อนจะหยุดชอบเขา แต่ก็ไม่ใช่ เพราะในโรงเรียนยังมีน้องของเขาอีก 2 คน คนกลางที่ชื่อ ‘เส้นเล็ก’

แม้จะหล่อเหลาไม่ต่างจากเขา แต่เส้นเล็กก็มีแฟนแล้วและหล่อนก็ไม่ได้รู้สึกปิ๊งปั๊งอะไรด้วย แต่น้องสาวของเขา ‘วุ้นเส้น’ เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่เป็นรุ่นน้องของหล่อนและบังเอิญอยู่ชมรมเดียวกัน นั่นทำให้หล่อนอดใจเต้นรัวไม่ได้สักครั้งเมื่อพบหน้าน้องสาวก็เหมือนเห็นพี่ชายไปด้วย

เดิมหล่อนคิดว่าหล่อนคงหลงใหลได้ปลื้มเขาเหมือนปลื้มศิลปินวัยรุ่นสักคน แต่ยิ่งนานวัน ยิ่งโตเป็นสาว และได้เห็นเขาบ้าง แม้จะแค่ปีละครั้งสองครั้งเวลาเขากลับมาบ้าน เช่นหล่อนเจอเขาที่ตลาดเพราะเขามาส่งเส้นก๋วยเตี๋ยว นั่นก็ทำให้หล่อนต้องแวะเวียนไปที่ตลาดทุกวัน ไปจนแน่ใจว่าคงไม่ได้เจออีกและหัวใจก็แห้งเหี่ยวเต็มทน หรือจะอีกครั้งที่เขาแวะมาเยี่ยมครูที่โรงเรียนและมารับวุ้นเส้นที่ห้องชมรมเพื่อกลับบ้านด้วยกัน นั่นหล่อนก็เก็บมาฝันหวานว่าเขายิ้มให้และมารับหล่อนกลับบ้าน

จนหล่อนเรียน ม.6 หล่อนกลับยิ่งสลัดไล่เขาไปจากหัวใจไม่ได้เลย ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งฝังลึก จนหล่อนไม่คิดมองใครอีก หล่อนบอกตัวเองว่ารักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียน และต้นหว้าใหญ่นี้แหละที่คอยรับฟัง

‘ต้นหว้าจ๋า... ทิมอยากเรียนหมอวัวอย่างที่แม่บอกนะ แล้วก็อยากเรียนเกษตรอย่างที่พ่อชอบด้วย แต่ถึงไม่เรียนทั้งสองอย่าง ทิมก็รู้อยู่แล้วนี่นาว่าเลี้ยงวัวยังไง เกี่ยวหญ้าให้วัวยังไง อาการแบบไหนที่วัวไม่สบาย ทิม... ทิมก็เลยว่า ทิมจะเรียนบริหาร อื้อ... แต่ทิมไม่ได้เรียนตามใครนะ ทิม... ทิมก็แค่อยากมีความรู้หลายๆ อย่าง รู้ให้กว้าง’

หล่อนไม่ได้บอกต้นหว้าหรอกว่าหล่อนเรียนบริหารตามใคร แต่หัวใจหล่อนรู้ดี และถึงตอนนี้หล่อนก็ไม่เสียใจที่เลือกเรียนสาขานี้ เพราะก็จริงอย่างที่หล่อนคิดไว้ การเรียนบริหารทำให้หล่อนมีความรู้หลายอย่างเอามาประยุกต์ใช้กับงานในฟาร์มได้เป็นอย่างดี

หล่อนไม่เคยบอกใครว่าแอบปลื้มเขา แต่น้องชายก็รู้จนได้ นั่นอาจเป็นเพราะหล่อนเก็บความรู้สึกไม่ลึกพอ เมื่อวันที่หล่อนเจอเขาที่ตลาด วันนั้นการินอยู่ด้วย ท่าทางเอ๋อๆ และเลือดลมที่ฉีดพล่านขึ้นใบหน้ามันฟ้องว่าหล่อนตื่นเต้นมากแค่ไหน และยิ่งตอกย้ำเพราะเมนูเส้นที่หล่อนชอบที่สุดก็คือ ‘เส้นหมี่’

จนหล่อนเรียนจบกลับมาช่วยงานที่บ้าน หล่อนก็ไม่มีใคร เพราะยังคิดถึงใบหน้าหล่อๆ ของคุณชายเนี้ยบอยู่ตลอด ส่วนเขานั้นหลังจากจบปริญญาโทบริหาร เขาก็กลายเป็นเถ้าแก่ใหญ่ของโรงหมี่เฮงเต็มตัว

หล่อนได้เจอเขาบ้างตามธนาคาร ตามสถานที่ราชการ เจอบ่อยกว่าตอนเรียนเสียด้วยซ้ำ แต่กิตติศัพท์ ‘แก๊งสี่มังกร’ ที่ออกล่าเหยื่อสาวๆ สวยๆ อยู่ตลอดนั้นก็ทำให้หล่อนขยาด แม้ในส่วนลึกจะแอบคิดอยากเป็นเหยื่อให้เขาล่าในสักวันก็ตาม แต่คงไม่มีวันแน่ เพราะรุ่นพี่หลายคนที่เคยควงกับเขาก็มีดีกรีเป็นถึงเทพีประกวดจากเวทีต่างๆ หรือไม่ก็สวยไฮโซเหมือนกัน แต่หล่อนล่ะคาวเกิร์ลชัดๆ

กรวินท์ก้มมองเสื้อผ้าที่หล่อนสวมใส่ โดยเฉพาะรองเท้าผ้าใบเปื้อนโคลนสุดๆ ที่แทบจะไม่ได้ซักเลย ห่างไกลความเนี้ยบของเขาชนิดที่อย่าเอามาเทียบกันเลย คงกลายเป็นไฮโซกับยาจก แต่ถึงยังไง ความคิดซ่อนแอบแบบนี้ก็ทำให้หล่อนมีความสุข และวันนี้ก็ราวจะสุขขึ้นอีก 100 เท่า เมื่อคุณป้าใจดีที่หล่อนเจอที่ศาลเจ้า คือ ‘เจ๊หงส์’ แม่ของเขา

กรวินท์ที่ปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนต้นหว้า อิงใบหน้าซบที่คาคบใหญ่ อมยิ้มน้อยๆ พลางนึกฝัน เจ๊หงส์เอ็นดูหล่อนอยู่มาก จะเป็นไปได้ไหมว่า หล่อนจะได้มีโอกาสไปเยือนโรงหมี่เฮงและจะได้เจอเขาในสักวัน