เริ่มตั้งแต่เขาถูกส่งตัวเข้าหอพร้อมเจ้าสาว รสชาติริมฝีปากหวานๆ และอกใหญ่หยุ่นมือ จนถึงอารมณ์โกรธเกรี้ยวเมื่อเขาคิดว่าหล่อนไม่ได้มีเขาแค่เพียงคนเดียว เจ้าสาวที่ควรบริสุทธิ์ทั้งกายและใจในวันวิวาห์ กลับมีใครอีกคนซ่อนแอบ
แม้จะไม่แน่ใจว่ากรวินท์กับผู้ชายคนนั้นมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่เขาก็เชื่อสายตาตัวเองและแน่ใจว่าหล่อนชอบเขา หล่อนจึงเลือกที่จะแต่งงานกับเขา แต่เมื่อเลือกแล้วทำไมยังนัดแนะกันมาพบและพากันไปพูดคุยในที่ลับตา ‘สองต่อสอง’ นั่นทำให้ความคิดแง่บวกที่ก่อเกิดกลับกลายเป็นติดลบทันที
ยิ่งหล่อนยอมเขาง่ายๆ เขาก็พานเอาหล่อนไปเปรียบเทียบกับความมักง่ายที่ได้ยินกรอกหูมาตั้งแต่เด็ก ‘ไอ้บะหมี่แห้งพวกนั้นก็แค่ฉีกซองพร้อมกิน ไม่ต้องอาศัยความพิถีพิถันในการปรุง ไม่ต้องมีคุณค่าอาหารครบ นอกจากใส่ท้องให้อิ่มไปแต่ละมื้อเท่านั้น’
ทั้งที่เขาโตแล้วแยกแยะออกว่าไม่ใช่ดังที่เตี่ยพูด แต่ความโมโหเขาจึงเหมาร
