ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น
1005 คำ
การปิดเทอมใหญ่ของยาหยียูจึงปล่อยน้องสาวให้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมห้องซึ่งทุกคนลงมติกันว่าจะไปน้ำตก เพราะทะเลทางโรงเรียนได้พาไปแล้วหลังสอบเสร็จ
ยู: พี่โอนตังให้แล้วนะพอไหม
ยาหยี: ตั้ง3พันเลยเหรอคะ //ฉันหยิบโทรศัพท์มาดูข้อความจากแอปธนาคาร
ยู: พอไหมล่ะ
ยาหยี: พอค่ะ แต่หนูไปค้างคืนนึงนะคะเพื่อนจองห้องพักเอาไว้แล้วด้วย
ยู: ค่าห้องเท่าไหร่ล่ะ
ยาหยี: หารกันคนละ250฿ค่ะ
ยู: ไม่พอยังไงก็โทรมาอ่ะนี่กระเป๋าเอาของพี่ไปใบใหญ่จะได้ไม่ต้องแบกหลายๆใบ
ยาหยีเข้ามาเตรียมเก็บเสื้อผ้าจัดกระเป๋าและก็ไม่ลืมที่จะทักบอกกับปลื้มเพราะการไปครั้งนี้เธอคาดว่าชายหนุ่มต้องตามไปแน่ๆ
และก็แล้วก็เป็นไปตามคาดเพราะทุกคนนัดรวมตัวกันที่โรงเรียนโดยปลื้มก็ขับรถมาต่อท้ายรถตู้ที่เพื่อนๆเหมากันไว้
เกล: แหมแบบนี้ที่นอนก็ว่างน่ะสิ แล้วกูจะนอนกับใครอ่ะ
พีพี: เฮ้อออ ไหงกลายเป็นงี้ล่ะเนอะ
น้ำชา: นั่นซิ หูยลงมาแล้ววว
ยาหยีถึงกับหน้าแดงหันไปมองชายหนุ่มที่เดินมาหาพร้อมกับชวนสามสาวขึ้นรถไปด้วย
ปลื้ม: พวกเราไปรถพี่ก็ได้นะจะได้ไม่ต้องไปเบียดคนอื่น
พีพี: ค่ะ
น้ำชา: พวกมึงกูไปคันนี้นะ
เกล: เจอกันที่กาญนะจะบุรีนะมึง
ยาหยี: มุขนี้ยังเล่นอยู่อีกหรอ?
ปลื้ม: ฮ่าๆๆ ไปกันเถอะเดี๋ยวสายรถจะติดนะ
ระหว่างเดินทางทั้งสี่สาวก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานแต่ยาหยีสั่งห้ามทุกคนไม่ให้ลงรูปที่มีชายหนุ่มอยู่ด้วยเพื่อป้องกันพี่ชายเข้ามาเห็น
ปลื้ม: ยาหยีเปิดน้ำให้พี่หน่อยค่ะ
ยาหยีรีบเปิดน้ำแล้วป้อนชายหนุ่มแต่ก็ถูกสามสาวแซวไม่หยุดจนทั้งสองถึงกับเขินได้แต่นั่งบิดกันอยู่สองคน
เกล: สงสัยกูต้องนอนเตียงเสริมกับพวกมึงแล้วล่ะ ดูสิเพื่อนเราคงไม่มาทางเราแล้วล่ะ
พีพี: นี่ปลื้มจริงจังกับเพื่อนหนูไหมคะ
ปลื้ม: จริงจังสิ แต่ก็ทำได้แค่แอบใช่ไหม? //ผมหันไปลูบหัวยาหยีเบาๆ
ยาหยี: ไว้ให้พี่ปลื้มทำตัวดีๆ ปรับปรุงนิสัยได้ค่อยบอกพี่ยูค่ะ
ชายหนุ่มถึงกับนิ่งไปชั่วขณะแต่ก็หันมายิ้มให้ยาหยีก่อนจะขับรถต่อ
"มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะกับการเลิกเจ้าชู้ แม้ผมจะรู้สึกดีกับยาหยีแต่ยาหยีก็เดาใจยากเหมือนกัน "
กาญจนบุรี
เมื่อรถของปลื้มขับมาจอดสาวๆก็รีบลงไปหาเพื่อนๆก่อนจะเตรียมแยกย้ายกันเอากระเป๋าสัมภาระไปเก็บไว้ที่ห้อง
ยาหยี: พี่ปลื้มจะนอนกับหนูจริงๆเหรอคะ
ปลื้ม: ทำไมอ่ะ นอนกับเมียไม่ได้หรอ
น้ำชา: วู้ววว
เกล: กูเขินแทนฮ่าๆๆ
ยาหยี: ตามใจงั้นเอากระเป๋าไปเก็บกันเถอะ พวกมึงนะแซวไม่หยุดเลย!
ทั้งสองเดินถือกระเป๋ามาด้วยกันก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มจึงเดินสำรวจรอบๆห้องริมระเบียง
ปลื้ม: ห้องสวยดีแต่พี่ว่าแคบไปหน่อย
ยาหยี: แค่500พี่จะเอาใหญ่ขนาดไหนคะ
ปลื้ม: ทำไมไม่บอกล่ะจะได้หาที่พักที่มันใหญ่กว่านี้
ยาหยี: แค่นอนไหมคะไม่เห็นต้องเปลืองเงินเลย //ฉันบ่นเบาๆก่อนจะหยิบชุดและของใช้ออกมาจากกระเป๋า
ปลื้ม: ใครบอกนอน ไม่นอนค่ะ :)
ยาหยี: หน้าหม้อจริงๆ หื่นเกินไปแล้วนะ
ปลื้ม: ใครหื่นคะ ใส่ร้ายกันเกินไปแล้วนะ
ยาหยี: งั้นเอาไหม?
ปลื้ม: เอาค่ะ!
ยาหยีถึงกับถอนหายใจก่อนจะลากชายหนุ่มให้ออกมาหาอะไรทาน ตอนนี้เพื่อนๆต่างพากันไปเล่นน้ำกันหมดเหลือเพียงกลุ่มของยาหยีที่นั่งพักกันอยู่ที่ซุ้ม
ยาหยี: พวกมึงทำไมยังไม่สั่งอะไรมากินอีกล่ะ บอกแล้วไม่ต้องรอกู
พีพี: กูไม่รู้มึงจะกินอะไรก็เลยรอ ว่าแต่ทำไมไปนานจัง
น้ำชา: ฮั่นแน่!!!
ยาหยี: ทะลึ่งและ มาๆสั่งเลยกูหิวจะแย่อยู่แล้ว
ปลื้ม: อยากกินอะไรสั่งกันได้เลยนะพี่เลี้ยงเอง
เกล: งั้นเต็มที่ค่าาาา
หลังจากทานมื้อกลางวันเสร็จสาวๆก็พากันมาเล่นน้ำโดยมีชายหนุ่มนั่งมองยาหยีอยู่ใกล้ๆ
แม้จะมีผู้ชายเข้ามาหาเธอแต่เธอก็รู้จักปฏิเสธและวางตัวดีจนชายหนุ่มหมดห่วงไปเลย
ติก!
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นแชทของน้องสาวตัวแสบอย่างยัยปริมที่ทักมาทุกเช้าวันเสาร์
?ปริม: ทำไมไม่กลับบ้านคะ คุณพ่อบอกว่าไงให้กลับบ้านทุกวันเสาร์ใช่ไหม!
?ปลื้ม: ติดธุระอาทิตย์นี้ไม่ได้กลับ บอกพ่อกับแม่ด้วย
?ปริม: ไม่บอกค่ะ พี่ปลื้มมีแฟนแล้วเหรอพี่พอร์ชบอกว่าเห็นพี่พาผู้หญิงเข้าห้อง
?ปลื้ม: พี่พอร์ชมาหรอ?
?ปริม: คุณปู่พายุกับคุณย่านามิไปอยู่ญี่ปุ่นแล้วพี่ไม่รู้เรื่องเลยเหรอ ตอนนี้พี่พอร์ชมาเป็นครูที่โรงเรียนหนูแล้วด้วย
?ปลื้ม: พี่ไม่รู้เลยช่วงนี้เรียนหนักไว้อาทิตย์หน้าจะเอาเค้กมะพร้าวไปฝากนะ
?ปริม: หึ! ติดแม่ค้าเค้กล่ะสิ!
?ปลื้ม: รู้ดี!!!
ชายหนุ่มรีบเก็บโทรศัพท์ก่อนจะลงไปเล่นน้ำกับยาหยีทำเอาทุกคนพากันโห่แซวเพราะตอนนี้ยาหยีถูกพาลงมาแถมเธอยังโอบกอดชายหนุ่มไว้แน่น
- ผู้เขียน
