...กรี๊ด...
ผ่านไปเท่าใดก็สุดรู้ แต่อู๋เหล่ยรู้สึกว่าเขายังหลับไปไม่นาน ก็ต้องสะดุ้งเด้งกายขึ้นมาจากที่นอนเพราะมีเสียงของสตรีกรีดร้องขึ้นยังในเรือนนี้นี่เอง
“อูย…อ่ะ…ท่านอย่าทุบข้าอีกนะ!”
กู้เฝิงซีซึ่งเพิ่งรู้สึกตัวหลังจากถูก ‘คนชั่ว’ ลงมือเหี้ยมโหดทุบนางเสียต้นคอเคล็ดขัดยอก เร่งยกมือขึ้นห้ามเพราะเกรงว่าเขาจะสับสันมือสังหารสติของตนเองอีก
“ลุกขึ้นแล้วตามข้ามา”
อู๋เหล่ยทำเพียงหยิบเสื้อคลุมมาสวมเท่านั้นมิได้แต่งกายให้เรียบร้อย กู้เฝิงซีถึงยังงงงันอยู่มากแต่นางก็ไม่อยากถูกทุบอีกรอบพอ ‘ตาเฒ่า’ หน้าตายส่งเสื้อคลุมให้นาง จึงรับมาแล้วสวมทันทีก่อนจะเดินตามแรง ‘ลาก’ ของอีกฝ่ายไปมิขัดขืน ที่ด้านหน้าห้องนอนของอู๋เหล่ย แต่ค่ำคืนนี้เขาส่งให้บ่าวคนสนิทเช่นเฉียนฝูมาสวมรอยแทน กลับมีคนมากกว่าห้าชีวิตยืนอัดแน่นยังหน้าประตู
“ก้อนหิน!...เจ้ามาพอดี”
เซี่ยเสิ่นจั๋วที่แสร้งมึนเมา จนมิอาจไปดูแลหย่งจง
