“ไม่ต้องร้องหรอกน่า เงียบซะนะคนดี” เกรชเอาแต่ส่ายหน้าแล้วกอดตัวเองแน่น เดวิสเห็นว่าหญิงสาวนั้นกำลังหวาดกลัวจึงโอบกอดร่างบางเอาไว้แนบอกอย่างปลอบใจ หรือว่าที่เขาทำไปมันจะข้ามขั้นจนทำให้หญิงสาวที่แสนไร้เดียงสานั้นตกใจจนเกินไป
เขาตั้งใจว่าจะช่วยอีธาน แต่เมื่อเห็นเรือนร่างของเธอ เดวิสก็อดใจไม่ใหว ลืมสิ่งที่ใจตั้งไว้ว่าจะทำให้แค่เกรชนั้นเข้าใจผิด
เดวิสขับรถออกมาจากคอนโดหรู เกรชหลับทั้ง ๆ ที่ยังใส่ชุดของเขาอยู่ เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งกับรูปร่างเล็กนั้นไม่ได้เข้ากันเลยสักนิด
เขาจอดรถแล้วลงไปหาซื้อเสื้อผ้าให้หญิงสาวใหม่ เขาเลือกเสื้อผ้าให้เกรชอย่างใจเย็น เมื่อซื้อเสร็จเรียบร้อยก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่บ้านทันที
เมื่อรถจอดอยู่บนลานจอดรถชั้นบนสุดของบริษัทที่ปราศจากผู้คนเดวิสสะกิดเกรชสะดุ้งลุกขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย ใบหน้าดูยุ่งเหยิงแต่ก็ยังคงความสวยไว้ได้ เดวิสหยิบเสื้อผ้าที่ซื้อมาให้เมื่อครู่ยื่นให้
