“พี่ไฟ” เรียกรั้งเขาไว้ก่อนจะล้วงกระเป๋าสะพายหาของที่จะให้เขา กระทั่งเจอทิชชูเปียกก็ส่งให้เขาที่รับไปอย่างมึนงง “เช็ดมือจะได้ไม่สกปรก”
เพราะเขาหยิบก้นบุหรี่มืออาจจะไปสัมผัสโดนเชื้อโรค ไหนจะต้องจับพวงมาลัย หยิบบุหรี่เข้าปากอีก ช่วงนี้โลกของเราก็หมุนเวียนเปลี่ยนไปเยอะทั้งสภาพอากาศหรือแม้แต่เรื่องโรคภัย ฉะนั้นต้องป้องกันตัวเองให้ดีที่สุด หลังจากขึ้นรถมาเรียบร้อยแล้วพี่ไฟก็เงียบไม่พูดอะไรเลยจนกระทั่งรถขับผ่านร้านกาแฟชื่อดังฉันจึงหันไปมองเขา
“ว่า?”
“จอดหน่อยค่ะ” พอฉันบอกพี่ไฟก็ทำหน้ามึนงง แต่ก็ยอมที่จะหักรถเลี้ยวไปจอดที่หน้าร้านกาแฟ “จะเอาอะไรไหม?”
“พี่รอหน้าร้านแล้วกัน จะสูบบุหรี่ด้วย” ตอบไม่ตรงคำถามแถมยังชูซองบุหรี่ให้ดูและเดินลงจากรถไปนั่งพิงกระโปรงรถของตัวเอง ดีหน่อยที่ตรงนี้มีร่มไม้ไม่ร้อนมากนัก ฉันจึงหันไปมองร่างสูงที่เอี้ยวใบหน้ามามองกันอีกครั้ง
“ไม่เอาอะไรแน่เหรอคะ” ถามให้แน่ใจ แต่
