เมื่อได้พูดระบายความรู้สึกออกไปให้คุณหมอวายุภัคฟังจนหมด เขาก็มองฉันนานอยู่เหมือนกันก็ก้มหน้าลงจดรายละเอียดลงไปสักพักก็วางปากกาลง “ผมสั่งยาคลายเครียดให้คุณแค่ในระยะหนึ่งเดือน”
“คะ?” หนึ่งเดือนเองเหรอ ก็ไหนว่าอาการของฉันดีขึ้นแล้ว
“ผมพยายามให้คุณหยุดทานยา แล้วก็หากิจกรรมทำเช่นออกกำลังกายหรือไปเที่ยวเพื่อให้สมองได้แล่นบ้าง” ยาที่ได้มาสำหรับหนึ่งเดือน แต่นัดอีกทีคือเดือนถัดไปหมายความว่าถ้ายาหมดฉันจะต้องไม่พึ่งพามันสินะ “ถ้าอาการของคุณยังกลับมาเหมือนเดิมอีก คราวนี้คงต้องรักษาแบบการทำจิตบำบัดที่จะสามารถช่วยนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงตามหนทางที่คนไข้ต้องการ”
ที่คุณหมอวายุภัคพูดถูกทุกอย่าง ฉันเอาแต่พึ่งพายาจนกลายเป็นว่าถ้าหากรู้สึกแย่ต้องใช้มัน ถ้าหากฉันได้ลองทำแบบที่เขาบอกมันอาจจะดีขึ้นก็ได้ น้าพิมเองก็ไม่ได้อยากให้ฉันพึ่งยาไปตลอดชีวิตเพราะนั่นมันเหมือนจะกลายเป็นเสพติดและมีผลข้างเคียงต่อร่างกาย
“อ
