“ร้องไห้ทำไม ตอนถูกฉีดยาน่ะ”
อัคเรศเอียงคอถามสาวน้อยที่เดินอยู่ข้างๆ ค่อนไปทางด้านหลัง
“เอ่อ... ตาลกลัวเข็มน่ะค่ะ”
อัคเรศหยุดเดิน และก็คว้าแขนเล็กเอาไว้ รั้งให้หล่อนหยุดเดินเช่นกัน
“ปกติเธอก็โดนฉันฉีดยาอยู่บ่อยๆ ยังไม่ชินอีกหรือ”
ดวงตาของน้ำตาลเบิกกว้าง ก่อนจะหลบสายตาคมกริบ สองแก้มแดงระเรื่อ
อัคเรศอมยิ้ม ชอบสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของน้ำตาลเหลือเกิน
“หรือว่าเข็มเล็กไป เธอเลยไม่ชิน”
“คุณกลางน่ะ... ตาลไม่พูดด้วยแล้ว” หญิงสาวรีบเดินหนีด้วยความเอียงอาย อัคเรศหัวเราะ และรีบก้าวตามไป
“พี่กลาง...”
อัคเรศหยุดเดิน เมื่อได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะพบว่าเจ้าของเสียงคือผกามาศ
“อ้าว ผิง มาทำอะไรที่นี่ครับ”
“เพื่อนผิงคลอดลูกที่นี่น่ะค่ะ ผิงก็เลยมาเยี่ยม ว่าแต่พี่กลางเถอะ
