หลังจากเลิกเรียน น้ำตาลก็แวะไปเยี่ยมบิดา โดยใช้เวลาอยู่กับท่านหลายชั่วโมง จนกระทั่งฟ้าเริ่มมืด หล่อนจึงลาท่านและเดินทางกลับบ้าน
“ขอบคุณค่ะลุง”
หลังจากจ่ายเงินค่ารถแท็กซี่แล้ว น้ำตาลก็กล่าวขอบคุณและก้าวลงจากรถ จากนั้นก็เดินทอดน่องเพื่อจะเข้าไปในคฤหาสน์หรู แต่ยังไม่ทันถึงก็มีร่างสูงใหญ่ของอัคเรศก้าวออกมาจากหลังต้นไม้ และมาขวางหน้าเอาไว้เสียก่อน
“คุณกลาง!”
น้ำตาลอุทานตกใจ เพราะเขาเล่นโผล่พรวดออกมาโดยไม่ให้สุ่มให้เสียง
“ตกใจอะไร หรือว่าไปทำอะไรผิดมา” น้ำเสียงของอัคเรศเต็มไปด้วยความหงุดหงิด และมีเจตนาหาเรื่องชัดเจน
“ตาลขอตัวค่ะ”
“เดี๋ยวสิ”
เขาคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ พร้อมกับกระชากร่างอรชรเข้าไปหา
“ปล่อยค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะคะ”
หล่อนเตือนเขาด้วยความวิตกกังวล แต่อัคเรศโกรธจนลืมทุกอย่างแ
