เขาค่อย ๆ อุ้มเธอขึ้นจากเบาะหลังของรถอย่างเบามือ ร่างของเธอยังคงสั่นไหวเล็กน้อยจากแรงอารมณ์ที่พึ่งพัดผ่านไป เธอหายใจหอบเบาๆ ขณะที่หัวใจยังเต้นแรงจากความเร่าร้อนในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฝนพรำเบา ๆ ข้างนอกสร้างบรรยากาศที่เยือกเย็น แต่มันไม่อาจดับไฟแห่งอารมณ์ที่ยังกรุ่นอยู่ในตัวทั้งสอง
เขาอุ้มเธอเข้ามาในบ้าน ท่ามกลางความเงียบงันที่มีเพียงเสียงฝนเป็นสักขีพยาน กลิ่นอายแห่งความลุ่มหลงยังคงลอยอ้อยอิ่งในอากาศ เมื่อมาถึงบันไดกลางบ้าน ร่างใหญ่ของเขากลับหยุดเดินอย่างกระทันหัน ก่อนจะค่อย ๆ วางเธอลงที่ขั้นบันไดอย่างช้า ๆ
ดวงตาของเขามองลึกเข้าไปในแววตาที่หวานเยิ้มของเธอ เขาย่อตัวลง ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น เสียงหอบหายใจยังคงดังก้องในความเงียบ
"ขออีกรอบได้ไหมครับ..."
เสียงของเขาแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความปรารถนา เธอรู้ดีว่ามันยากที่จะปฏิเสธ ความหวั่นไหวในใจเริ่มคลอนแคลน และเมื่อมือของเขายื่นมาแตะเบา ๆ ที่ไหล่
