เมฆมองหาคุณนายเจ้าของห้องเพราะได้แต่กลิ่นน้ำหอมที่คุณนายใช้แต่คุณนายกลับไม่ได้อยู่ในห้อง สองเท้าพาก้าวเข้าไปหาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะห้องสวยหรูพรั่งพร้อมไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง หากเขาทำอะไรแตกหักเสียหายไปสักชิ้น มีหวังคงต้องทำงานฟรีไปทั้งปีแน่
ทว่าประตูห้องหนึ่งที่เปิดอ้าเอาไว้ ทั้งผ้าที่กองอยู่กับพื้นด้านนอก ถ้ามันจำไม่ผิดต้องเป็นชุดสีชมพูบางใสที่คุณนายสวมอยู่แน่ แต่คุณนายจะถอดกองไว้ทำไม
“เมฆ เข้ามาหรือยัง”
“มา... มาแล้วครับคุณนาย”
เมฆตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ คุณนายอยู่ในนั้นจริงๆ แล้วในนั้นมันห้องอะไรล่ะ ห้องน้ำ หรือว่าจะเป็นห้องแต่งตัวแบบที่พวกคนรวยชอบมีกัน
“เข้ามาสิ ฉันรออยู่”
“เอ่อ... ครับ”
ห้องด้านในที่มีขนาดกว้างใหญ่กว่าห้องนอนของเขาที่ด้านล่างนั้นเสียอีก เพราะภายในนั้นแบ่งเป็นสัดส่วนปลีกย่อยอีกหลาย
