บทที่31 ละครฉากใหญ่
“หมอปัญจ์ดูคุณจะไม่เป็นห่วงเพื่อนคุณเลยนะยิ้มร่าเชียว”ฟ้ารดาเอ่ยถามปัญจวัตรทั้งสองนั่งเล่นอยู่กลางทุ่งหญ้าสีเขียวขจีส่วนพิมพ์พิชชากับรณพีร์นั้นวิ่งไล่จับกันอยู่ใกล้ๆ
“แล้วทำไมต้องห่วงด้วยหมอ ไอ้คุณหมอเสือนั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอกแค่อยากอยู่กับหนูแพรสองคนแค่นั้นแหละ”ปัญจวัตรเอ่ยบอกแม้เพื่อนรักจะไม่ได้บอกแต่เขาก็ดูออกว่าไอ้ที่ตัวร้อนๆน่ะมันมาจากไอร้อนของไดร์เป่าผมเพราะต่อให้พงศ์พยัคฆ์ป่วยจริงอย่างไรวันนี้หมอหนุ่มก็จะต้องพาแพรวารินทร์ไปข้างนอกในวันพิเศษนี้แน่นอนแต่ที่ไม่ออกมาแล้วว่าไม่สบายคงมีโปรแกรมส่วนตัวเอาไว้แล้วและโปรแกรมนี้ก็มีแค่เพื่อนสนิทของเขาและลูกพี่ลูกน้องคนสวยเท่านั้น
“หมายความว่าไง” ฟ้ารดาเอายถามอย่างงงๆ ปัญจวัตรยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยก่อนจะเอ่ยขึ้น
“อยากรู้เหรอ หอมแก้มก่อนแล้วจะบอก” หมอหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมเคาะนิ้วลงที่แก้มขวาของตน
“อีตาบ้า ฉันไม่อยากรู้แล้ว”ฟ้
