บทที่25 ไร่พยัคฆ์
ไร่พยัคฆ์
พิมพ์พิชชายืนมองทุ่งหญ้าสีเขียวชอุ่มอย่างว่างเปล่าไร้ซึ่งความทรงจำใด ๆด้านขวามือมีรณพีร์ยืนอยู่ อีกด้านเป็นแพรวารินทร์และพงศ์พยัคฆ์ ถัดจากรณพีร์มีปัญจวัตร ฟ้ารดาและปรียาภัทรยื่นอยู่อย่างสงบนิ่ง หลังจากที่ทั้งหมดเดินทางมาถึงไร่พยัคฆ์เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนคุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตขอพักอยู่ที่เรือนรับรองด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางเช่นเดียวกับลัดดาและคุณหญิงปริศนาที่ขอไปพักผ่อน ท่านสัตยะที่ดูจะเหนื่อยที่สุดเองก็ขอกลับไปพักที่ไร่ตะวันซึ่งอยู่ข้างๆ พงศ์พยัคฆ์จึงเอ่ยชวนคนที่เหลือมาที่นี่...สถานที่หนึ่งที่เขากับปัญจวัตรและสามสาว แพรวารินทร์ พิมพ์พิชชา และปรียาภัทรชอบมาเวลาปิดเทอม ทุ่งหญ้าแห่งนี้อุดมไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติมีเสียงน้ำไหลจากลำธารใกล้ๆเสียงนกร้องเจือยแจ้วน่าฟังที่นี่จึงกลายเป็นที่ที่ทั้ง5มักจะมาเพราะมันไม่วุ่นวายเงียบสงบแต่ยังมีเสียงจากธรรมชา
