บทที่23 เช้าวันใหม่กับความทรงจำที่หายไป
เมฆสีขาวหลากหลายขนาดและต่างรูปทรงล่องลอยสวยงาม แสงของพระอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านส่องแสงจ้าเป็นสัญญาณว่าฟ้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ท้องฟ้าวันนี้ไร้ซึ่งเมฆฝนมองแล้วช่างเป็นฟ้าวันใหม่ที่สดใสในความรู้สึกของแพรวารินทร์
หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีขาวกับกางเกงยีนดูสบายตา เธอและพิมพ์พิชชาไม่ชอบใส่ชุดที่เรียบหรูนุ่งน้อยห่มน้อยตามที่ผู้หญิงคนอื่นนิยมแต่เสื้อผ้าสบายๆก็ไม่ได้ลดทอนความสะสวยลงได้แพรวารินทร์ยังดูสวยสง่างามใบหน้าหวานปราศจากการเติมแต่งแต่ก็ยังคงดูน่ามองและน่าหลงใหลเช่นเคย
หญิงสาวยืนมองดอกกุหลาบสีขาวและดอกลิลลี่สีขาวที่ถูกจัดอยู่ในแจกันที่ตั้งติดกันอย่างมีรอยยิ้ม พิมพ์พิชชาชื่นชอบดอกลิลลี่สีขาวที่สุดเธอจึงวานให้พงศ์พยัคฆ์ออกไปหาซื้อมาให้หมอหนุ่มกลับมาพร้อมดอกลิลลี่ที่ต้องการแต่เธอไม่คาดคิดว่าหมอหนุ่มจะมีดอกกุหลาบขาวของโปรดติดไม้ติดมือมาฝากเธอด้ว
