ตอนที่ 6 NC

3566 คำ

ด้านรามีนก็มาหาพีรพลที่คลับตั้งแต่บ่ายจนเกือบจะทุ่ม ก็ไม่เห็นทีท่าว่าเพื่อนของเขาจะกลับ มาตั้งแต่คลับไม่เปิดมันคงไม่อยู่จนคลับปิดหรอกนะ พีรพลคิดในใจแล้วมองเพื่อนหนุ่มดื่มเหล้าต่อ “ไอ้พี ไอ้รามมันเป็นอะไรวะ” ชาร์ล เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัยพ์เอ่ยถามออกไป เมื่อมาถึงแล้วเห็นรามีนเมาไปแล้ว ทั้งๆที่มันคอแข็งที่สุดในกลุ่ม “มันมาตั้งแต่บ่ายแล้ว มาถึงก็ดื่มเอาดื่มเอาไม่พูดไม่จา” พีรพลเอ่ยบอกกับเพื่อนสนิทอีกคนของเขา “หรือว่ามันอกหักวะ ฮ่าๆ” ชาร์ลพูดออกไป เพราะรามีนมันจะกินแบบนี้ก็ต่อเมื่อมันเครียดหรือไม่ก็โดนสาวหักอกแบบที่รวี แฟนเก่ามันทิ้งไปแต่งงานกับเศรษฐีฝรั่งที่อายุคราวพ่อ “ฉันแค่อยากดื่มโว้ย แล้วฉันก็ไม่ได้เมา” รามีนพูดบอกออกไป เพราะเขาก็ยังไม่ได้เมามากเท่าไหร่ เหมือนที่เพื่อนหนุ่มว่า “พูดได้แล้วหรอวะ นึกว่าจะเป็นใบ้” พีรพลพูดบอกออกไป แล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม “เออนี่ พวกแกรู้รึยังว่ารวีเขากำลังจะกลับมาจากอเมริกาแล้ว” ชาร์ลเอ่ยบอกออกไป เพราะพึ่งได้ยินสาวๆไฮโซที่เขาควงอยู่พูดกัน รามีนได้ยินชื่อของอดีตคนรักก็อึ้งไป เพราะนี่ก็จะสี่ปีแล้วที่เขาไม่ได้เจอหน้าของรวีและไม่เคยได้ยินเรื่องราวของเธอ “ผวัะ แกจะพูดขึ้นมาทำไมวะไอ้ชาร์ล” พีรพลตบหัวของชาร์ล ที่เล่นพูดตอนรามีนกำลังเมา เดี๋ยวมันก็ได้ดื่มหนักกว่านี้หรอก “อ่าวไอ้นี่ มาตบหัวฉันทำไมวะ ก็เห็นเขาเม้าท์กันว่ารวีเลิกกับสามีแล้วจะกลับมานี่ว่ะ ฉันก็แค่จะมาบอกไอ้รามมันไง มันจะได้เตรียมตัว” ชาร์ลบอกออกไป ก็ลูบหัวตัวเองอย่างเจ็บๆ เมื่อถูกเพื่อนหนุ่มตบที่หัว “เตรียมอะไร ทำไมฉันต้องเตรียมตัวด้วยวะ” รามีนถามออกไปอย่างสงสัย “อ่าวไอ้นี่ เขาก็ต้องกลับมาหาแกสิวะ แกมันของตายของเขานี่วะไอ้ราม” ชาร์ลพูดออกไป เพราะดูแล้วเพื่อนของเขาก็ยังคงรักรวีอยู่ ไม่งั้นคงจะเปิดใจมีรักใหม่ไปนานแล้ว “ไอ้ชาร์ล แกนี่ผีเจาะปากมาพูดจริงๆ หัดรู้อะไรแล้วเงียบๆได้ไหมวะ” พีรพลเอ่ยออกไปอย่างแขวะเพื่อน เพราะเขาก็รู้แต่ก็ไม่ได้บอกรามีน เพราะไม่อยากให้รามีนกลับไปเป็นไอ้โง่ให้รวีหลอกอีก “อ่าว ก็ฉันเป็นห่วงมันนี่ มันน่ะชอบใจอ่อนกับรวี นี่ถ้ารวีกลับมาจริงๆ ไอ้รามใจอ่อนแน่” ชาร์ล บอกออกไปก็ยกเหล้าขึ้นดื่ม “เมื่อไหร่พวกแกจะเลิกเถียงกันวะ รำคาญโว้ย”รามีนพูดไปก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากโต๊ะทันทีด้วยอาการเมาๆ เรื่องสโรชาก็เครียดแล้วยังจะมีเรื่องรวีเข้ามาอีก “ดูมัน รับไม่ได้ก็ไป ฉันว่างานนี้ไอ้รามหนียัยรวีไม่พ้นหรอก” ชาร์ลบอกออกไป แล้วเอนหลังพิงโซฟา พร้อมกับมองรามีนที่เดินออกไป “หุบปากไปเลยแกนะ ดนัยนายตามไปส่งไอ้รามให้ฉันทีก่อนที่มันจะขับกลับเอง” พีรพลเอ่ยบอกลูกน้องของตัวเอง ให้ไปส่งเพื่อนหนุ่ม เพราะกลัวจะขับไปชนซะก่อน “ครับนาย” ดนัยเอ่ยบอกออกไป ก็รีบเดินตามเพื่อนของเจ้านายหนุ่มทันที เพราะเขาก็มักจะทำหน้าที่ส่งทั้งรามีนและชาร์ลอยู่แล้ว เมื่อทั้งสองดื่มจนขับรถไม่ไหว ด้านสโรชามาที่บ้านของรามีนตั้งแต่หกโมงเย็น เธอก็ไขกุญแจเข้าไปในบ้านของเขา มันเป็นบ้านที่ตกแต่งได้อย่างสวยงาม แถมยังมีสระว่ายน้ำในบ้านและบ้านของเขาอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นบ้านที่น่าอยู่จริงๆ สโรชาเมื่อไม่เห็นรามีนมาถึงบ้านเธอก็เริ่มจากเอาเสื้อผ้าของเขาไปซักที่ร้านซักรีด แล้วก็กลับมาทำความสะอาดบ้านของเขา จนเจอห้องนอนที่มีถุงยางกองอยู่เต็มโต๊ะโคมไฟข้างหัวเตียง “ทำไมมีเยอะแบบนี้เนี่ย ตาบ้านี่อ๊อฟผู้หญิงบ่อยรึไงนะ เอ้ะ ไซส์58หรอ มันเท่าไหร่กัน” สโรชาพูดออกไป แล้วหยิบขึ้นมาดูแล้วแอบคิดพิเรนในใจ ถึงขนาดไซส์ของรามีน “โอ้ยยัยเอย แกจะลามกเกินไปแล้ว หยุด หยุด หยุดมโนเดี๋ยวนี้” สโรชาพูดกับตัวเอง แล้วเอาถุงยางวางไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินออกไปทำความสะอาดห้องนอนอีกห้องของบ้านหลังนี้ “นี่ห้องคุณรามีนหรอ ทำไมเนี๊ยบขนาดนี้เนี่ย” สโรชาพูดออกไป เมื่อเดินเข้ามาแล้วเจอโต๊ะทำงานอยู่ในนี้ด้วย แถมยังสะอาดมากอีกด้วย เธอจึงคิดว่านี่คงจะเป็นห้องนอนของรามีนแน่ๆ แล้วทำไมห้องนั้นถึงมีไอ้นั่นได้ ทำไมไม่มีอยู่ในห้องนี้ล่ะ สโรชาคิดในใจอย่างสงสัย ก่อนจะเริ่มทำความสะอาดจนเสร็จ เธอจึงเข้าไปอาบน้ำล้างคราบเหงื่อไคลออกในห้องนอนอีกห้องของรามีน แล้วเปลี่ยนชุดที่เธอซื้อมาไว้เมื่อตอนเย็น “จะสองทุ่มแล้วทำไมยังไม่มาอีกนะ” สโรชาพูดไปก็นั่งรอรามีนอยู่ที่โซฟา ด้วยชุดเสื้อยืดเอวลอยกับกางเกงยีนส์ขาสั้นสบายๆ “ติ้งต่อง ติ้งต่อง” ดนัยที่มาถึงก็กดกริ่งเรียกแม่บ้านของรามีน ให้มาเปิดประตู สโรชาพอได้ยินก็แปลกใจ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเปิดประตูบ้าน “คุณรามีน ทำไมเมาแบบนี้ล่ะคะ” สโรชาพอเปิดประตู แล้วเห็นร่างของรามีนถูกหนุ่มใหญ่ประคองมา จึงเอ่ยถามออกไป “อ่อ คุณเป็นใครหรือครับ” ดนัยที่เห็นสาวสวยมาเปิดประตู ด้วยชุดสบายๆแต่เซ็กซี่จึงเอ่ยถามออกไป เพราะเขาจำได้ว่าแม่บ้านของรามีนคือป้าแวว แต่ทำไมถึงเป็นสาวสวยได้ “อ่อ เป็นแม่บ้านชั่วคราวน่ะค่ะ มาค่ะเข้ามาก่อน เดี๋ยวพาคุณรามีนไปพักก่อนนะคะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป เพราะดูท่าแล้วรามีนคงจะไม่ไหว “สโรชา” รามีนเอ่ยออกไป เมื่อเงยมองหน้าของผู้หญิงตรงหน้าที่คุยกับลูกน้องของเพื่อนเขา เพราะเขาก็ไม่ได้เมาจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร “นายห้ามมองยัยนี่ ห้ามมอง” รามีนพูดออกไป เพราะเห็นชุดที่สโรชาใส่ “ครับๆ ไม่มองครับ” ดนัยบอกไป ก็พารามีนเข้าไปในบ้านอย่างทุลักทุเล เพราะรามีนนั้นตัวใหญ่กว่าเขา แต่โชคดีที่รามีนไม่ได้เมามาก “ทางนี้ค่ะ” สโรชาบอกไปก็เปิดประตูห้องนอนของรามีน เพื่อให้หนุ่มคนนี้ประคองรามีนเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะไปช่วยประคองอีกคน จนรามีนได้กลิ่นกายของสโรชา จนต้องหันไปมองอย่างอดไม่ได้ “ตุบ” เสียงร่างของรามีนถูกโยนลงบนเตียง “หมดหน้าที่ผมแล้ว ขอตัวกลับเลยนะครับ” ดนัยเอ่ยบอกออกไป แล้วลุกขึ้น “ขอบคุณมากนะคะ เดี๋ยวฉันไปส่ง” สโรชาเอ่ยบอกก็มองรามีนสักพัก ก่อนจะเดินออกไปส่งหนุ่มที่มาส่งรามีนที่บ้าน พอส่งเสร็จสโรชาก็ปิดประตูบ้านแล้วเดินเข้าไปหารามีนในห้องนอนของเขา ที่มีกลิ่นเหล้าคลุกเคล้าเต็มไปหมด เธอจึงกดเปิดแอร์แล้วเข้าไปในห้องน้ำของรามีน รามีนที่ไม่ได้เมามากก็มองดูว่าสโรชากำลังจะทำอะไร จนเธอออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกะละมังเล็กๆ “จะทำอะไร” รามีนถามออกไป เมื่อยังได้สติอยู่ “ก็เช็ดตัวให้คุณรามีนไงคะ หรือว่าคุณลุกไปอาบน้ำไหว” สโรชาพูดบอกออกไปก็เอาผ้าชุบน้ำหมาดๆ ไปเช็ดที่หน้าของรามีน ที่มีไรเคราอ่อนๆอยู่อย่างเบามือ “อือ เธอใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรสโรชา” รามีนถามออกไป เพราะสโรชาเข้ามาใกล้เขาเท่าไหร่กลิ่นตัวของเธอก็หอมชวนเคลิ้มทุกครั้งไป “ทำไมเหรอคะ” สโรชาถามออกไปก็เช็ดที่ลำคอของรามีน “มันหอม เช็ดแค่นี้เขาเรียกเช็ดตัวหรอสโรชา ทำไมไม่ถอดเสื้อฉันออก” รามีนบอกออกไป ก็มิวายแขวะสโรชาให้เช็ดตัวเขาด้วย จากที่เย็นชาตอนนี้น้ำเมาได้ทำให้สติของเขาลืมคำว่าเจ้านายลูกน้องไปหมดสิ้น “แปปนึงสิคะ เอยไม่ใช่ผู้ชายนี่คะที่จะจับคุณถอดเสื้อถอดผ้าได้เร็วขนาดนั้น” สโรชาก็ตอบกลับไปอย่างไม่ยอม “มันจะยากอะไร ก็แค่ถอดเสื้อผ้า” รามีนบอกไปก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกจนหมด แล้วก็ดิ้นขลุกขลักจนเสื้อปลิวออกไป จนตอนนี้ร่างของเขาเปลือยเปล่า เหลือก็แต่กางเกงเท่านั้น “คุณรามีน” สโรชาตกใจกับสิ่งที่รามีนทำ พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อเจอซิคแพคเป็นลอน แถมหน้าอกก็ข๊าวขาว หัวนมชมพูอีกต่างหาก น่าจับทำสามีซะตอนนี้เลย สโรชาคิดในใจอย่างหื่น “รีบๆเช็ด ฉันง่วงนอนแล้ว” รามีนเอ่ยบอกออกไป แล้วมองหน้าสโรชา “ค่ะๆ” สโรชาตั้งสติได้ ก็เริ่มเอาผ้ามาเช็ดที่แขนทั้งสองข้างของรามีน ก่อนจะเลื่อนไปเช็ดหน้าอกแกร่งอย่างสั่นๆ โอ้ยจะบ้าตาย ทำไมมันแน่นแบบนี้ หยุดคิดหนอ ซิคแพคหนอ พ่อของลูกหนอ เห้ย หยุดคิดคิดหนอ สโรชาพูดบอกตัวเองในใจ เมื่อเช็ดหน้าอกแกร่ง แล้วเลื่อนลงไปตรงหน้าท้องของรามีนเบาๆ อย่างตื่นเต้น ก็เกิดมาจนจะขึ้นคานยังไม่เคยใจสั่นเท่านี้มาก่อน “อืม” รามีนครางออกไปเบาๆทั้งที่หลับตา จนสโรชาหน้าแดงหนักกว่าเดิม โอ้ยจะครางทำไมเนี่ย คนยิ่งสงบสติอารมณ์อยู่ สโรชาพูดออกมาในใจ ก่อนจะเอ่ยบอกรามีนออกไป เพราะเธอเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเลือดกำเดาจะไหล ยิ่งไอ้สิ่งที่มันนูนออกมาตรงนั้น มันทำให้เธออายหน้าแดงกว่าเดิม “เสร็จแล้วค่ะ” สโรชาบอกออกไป แล้วจะลุกขึ้น “ยังไม่เสร็จ แล้วข้างล่างนี่เธอไม่เช็ดให้ฉันหรอสโรชา” รามีนถามออกไป แล้วจับข้อมือบางไว้ “ค่ะ ข้างล่างนี่เอยว่าไม่ต้องเช็ดก็ได้มั้งคะ มันคงจะไม่เป็นอะไรหรอก” สโรชาพูดออกไปอย่างเขินๆ ห้ามนะยัยเอย ห้ามลามกเด็ดขาดแกจะต้องเป็นคนดีเป็นคนดีสโรชาเอ่ยเตือนตัวเองในใจ “ไม่ฉันร้อน เช็ดให้ฉันหน่อย ฉันอยากนอนหลับแบบสบายๆ” รามีนบอกไปก็ปลดกางเกงออกไป จนเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว “คุณรามีน ถอดทำไมคะ เอยไม่ได้บอกว่าจะเช็ดสักหน่อย” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วหลบหน้าไปทางอื่น เมื่อตอนนี้รามีนใส่แค่บ้อกเซอร์ตัวเดียว “ถ้าไม่ทำฉันจะไล่เธอออกสโรชา” รามีนบอกออกไป เพราะตอนนี้เขาเริ่มสนุกที่ได้แกล้งสโรชาซะแล้ว ไม่ได้ คุณจะมาไล่ฉันออกไม่ได้ คุณต้องเป็นพ่อของลูกฉัน เอ๊ะ แล้วเราจะอายทำไมเนี่ย อีกหน่อยเราก็ได้เขาอยู่แล้วนี่ ถือว่าศึกษาไปก่อนก็แล้วกัน สโรชาคิดในใจก่อนจะตอบออกไป “ก็ได้ค่ะ เช็ดก็เช็ด” สโรชาเอ่ยบอกแล้วเอาผ้าชุบน้ำใหม่ แล้วค่อยๆเอาไปลูบตรงน่องของรามีนทั้งสองข้าง ก่อนจะเริ่มเลื่อนขึ้นมาเช็ดตรงหน้าขาของเขาอย่างสั่นๆ รามีนก็มองสโรชาที่กำลังเช็ดขาให้เขาอย่างเสียวๆ เพราะถึงจะเมาแต่เขาก็เริ่มรู้สึกต้องการขึ้นมา แล้วจู่ๆภาพหน้าอกแล้วก็ภาพที่สโรชาเลียไอศกรีมก็ผุดเข้ามาในหัวเขาอีก “อุ้ย” สโรชาเช็ดไปเช็ดมาก็ตกใจ เมื่ออยู่ๆมีบางอย่างใต้บ้อกเซอร์กำลังชูชันขึ้น “เสร็จ เสร็จแล้วค่ะ” สโรชาพูดบอกไป ก็ลุกขึ้นแล้วถือกะละมังเข้าไปในห้องน้ำทันที ส่วนรามีนก็เริ่มจะห้ามตัวเองไม่อยู่แล้ว เพราะเขาอยากจะลองสนุกกับเลขาสาวซะแล้ว “ยัยเอย แกจะกลัวทำไมเนี่ย แกมายั่วเขาไม่ใช่รึไง แกจะมากลัวอะไรกัน” สโรชาพูดใส่ตัวเองหน้ากระจก แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตัดสินใจออกไปหารามีนอีกครั้ง “คุณรามีนนอนดีๆ สิคะ เดี๋ยวเอยจะกลับแล้ว” สโรชาบอกออกไป ก็เข้าไปเอาขาของรามีนที่ล่วงลงมาข้างเตียงขึ้น ก่อนจะผลักร่างหนาไปอยู่กลางเตียง “ว้าย” สโรชาร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆก็ถูกรามีนรวบตัวไปนอนบนเตียงกับเขาด้วย “หอม” รามีนสูดดมกลิ่นของสโรชาตรงซอกคอ “คุณรามีน ปล่อยนะคะ คุณกำลังเมานะคะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป ทั้งที่ในใจอยากจะร้องกรี๊ดดังๆ ทำไมเขารุกน่ารักแบบนี้นะ ยอมแล้วทูนหัวอยากเป็นเมียใจแทบขาด สโรชาคิดในใจอย่างมโน ก่อนจะแกล้งขัดขืนให้ดูเป็นสาวรักนวลสงวนตัวนิดนึง เขาจะได้ไม่มาว่าเธอ “ฉันก็แค่อยากจะดมกลิ่นน้ำหอมของเธอให้ชัดๆ ว่ามันคือกลิ่นอะไร” รามีนบอกไป ก็พลิกตัวของสโรชาให้มาอยู่ใต้ร่างของเขา “เอยไม่ได้ใส่น้ำหอมสักหน่อย คุณรามปล่อยได้แล้วค่ะ เอยอึดอัด” สโรชาบอกออกไป แล้วแกล้งขัดขืน แต่ก็แอบเอาหน้าอกสาวไปถูกกับหน้าอกแกร่งอย่างจงใจ ให้ตายเถอะ ทำไมเขาพูดจาแบบนี้โอ้ยทูนหัวขา บ่าวยอมแล้ว ยอมทั้งตัวยอมทั้งใจเลย สโรชาพูดในใจอย่างมโน “อืม ดิ้นแรงๆสิ ฉันชอบ” รามีนบอกไป ก็ยิ้มใส่สโรชาอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะรวบมือของสโรชาทั้งสองข้างขึ้นไปอยู่ข้างๆศีรษะของเธอ แล้วจับข้อมือของเธอแน่น “คุณรามีน เอยไม่สนุกด้วยนะคะ” สโรชาแกล้งพูดออกไป ท่านี้แบบฉากในละครเลย เขาจะเผด็จศึกเราแน่ๆ ยัยเอยเอ้ยคิดไม่ผิดจริงๆที่มาเป็นแม่บ้านวันนี้ แกได้สามีก็วันนี้แหละ โอ้ย แล้วรอยยิ้มนั่น หล่อมาก สโรชาอยากจะร้องกรี๊ดเป็นรอบที่สิบ เมื่อเจอรอยยิ้มของรามีน ทำไมพ่อของลูกถึงหล่อน่ารัก แบบนี้นะ แล้วแบบนี้ลูกจะออกมาน่ารักขนาดไหน สโรชาคิดในใจ “แต่ฉันอยากสนุกกับเธอซะแล้วสิสโรชา” รามีนบอกออกไป แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่สโรชา แล้วเอาจมูกไปหอมแก้มของเธอ “คุณรามีน” สโรชาพูดออกไปอย่างตกใจ หอมอีกสิคะ จะจูบก็ได้ ฮ่าๆ สโรชาคิดในใจอย่างหื่นๆรามีนก็มองหน้าของสโรชาก่อนจะบดจูบปากเล็กอย่างเร่าร้อน รามีนจูบไปก็สอดแทรกเรียวลิ้นไปหยอกเย้ากับลิ้นเล็กๆ ที่กำลังตอบสนองเขาอยู่ สโรชาก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่าคนเย็นชาแบบรามีน เมื่อเมาแล้วเขาจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ แบบนี้ต้องมอมเหล้าเขาบ่อยๆซะแล้ว “อืม อืม” เสียงทั้งสองครางใส่กันขณะกำลังจูบแลกลิ้นกันอยู่ จากนั้นรามีนก็ถอนจูบออกไปแล้วไปซุกไซร้ซอกคอขาว แล้วกัดจนเป็นรอยแดงอย่างเป็นเจ้าของ สโรชาก็ไม่น้อยหน้า เธอก็ไปคลอเคลียที่คอของเขาแล้วพยายามดูดเม้มจุดที่สามารถทำให้คนอื่นเห็นอย่างเด่นชัดอย่างแกล้งๆ รามีนปล่อยมือของสโรชาให้เป็นอิสระ แล้วเลื่อนมือของตัวเองสอดเข้าไปใต้เสื้อยืด พร้อมกับลูบไล้หน้าท้องสาวไปด้วย จนตอนนี้มือของเขาได้กอบกุมหน้าอกสาวไว้ ตอนเห็นก็ว่าใหญ่แล้วตอนจับทำไมมันใหญ่ล้นมือขนาดนี้ รามีนคิดไปก็ขย้ำหน้าอกของสโรชา “อ้าคุณรามีน” สโรชาเอ่ยครางออกไป ยัยเอยแกเสร็จแน่งานนี้ สโรชาคิดในใจ รามีนก็ดึงเสื้อยืดของสโรชาขึ้นแล้วปลดตะขอชั้นในของสโรชา แล้วเลื่อนมันขึ้นไปกองอยู่ที่หน้าอกของเธอ จนตอนนี้เขาได้เห็นยอดถันสีชมพูเหมือนลูกท้อ อยู่ตรงหน้า “สโรชา เธอมันเกินตัวไปหมด” รามีนบอกออกไปแล้วขย้ำหน้าอกสาว ก่อนจะมองอย่างโลมเลีย แล้วเอานิ้วเขี่ยยอดถันเล่นอย่างหยอกเย้า “อ้า คุณรามีน” สโรชาพูดไป ก็เอามือไปผลักไหล่หนา เพราะเธอยังไม่เคยถูกใครทำแบบนี้สักคน แต่กลับรามีนเธอกลับเต็มใจให้เขาทำกับเธอ “อืม จ๊วบ จ๊วบ” เสียงปากของรามีนดูดเลียยอดถันของสโรชาอย่างหื่นกระหาย “อ้ะ พอก่อน เสียว อ้ะ” สโรชาเอ่ยครางอย่างเสียว เมื่อถูกลิ้นร้อนๆเลียที่ยอดถันของเธอจนแข็งเป็นไต “กริ๊งๆ กริ๊งๆ กริ๊งๆ” เสียงโทรศัพท์ของรามีนดังขึ้นเสียงดังจนรามีนตั้งสติได้ แล้วมองหน้า สโรชาอย่างตกใจ ก่อนจะเด้งตัวลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว สโรชาพอเห็นรามีนผละออกไป เธอก็รีบเอาผ้าห่มมาคลุมกายไว้ เพราะสายตาของรามีนกลับมาเย็นชาอีกแล้ว “สโรชา เธอ” รามีนพูดออกไปแล้วส่ายหัวแรงๆ เมื่อรู้ว่าเขาทำอะไรลงไป “ออกไปสโรชา ออกไปเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากโดนมากกว่านี้” รามีนบอกออกไป เพราะกลัวว่าเขาจะยับยั้งสติของตัวเองไม่ได้แบบเมื่อกี้ สโรชาเห็นรามีนแปลกไป จึงติดตะขอชุดชั้นใน แล้วดึงเสื้อยืดลงก่อนจะก้าวลงเตียง พร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า เพราะต้องแกล้งทำเป็นไม่สมยอมซะก่อน ไม่งั้นเขาอาจจะไล่เธอออกก่อนก็ได้ ก่อนจะมองหน้าของรามีนอย่างตัดพ้อออกไป คนบ้ามาหลอกให้อยาก แล้วก็จากไปคราวหน้าถ้าคุณหยุดแบบนี้ละก็ฉันจับคุณปล้ำแน่ สโรชาคิดในใจก็เดินออกไปจากห้องของรามีนทันทีพอสโรชาออกจากห้องไป รามีนก็มานั่งที่ปลายเตียง แล้วนั่งกุมขมับทันที “โถ่โว้ย เกือบกินพนักงานตัวเองแล้วไงไอ้ราม” รามีนบอกออกไป แล้วมองที่โทรศัพท์ที่มันดังขึ้นไม่หยุด ถ้าไม่มีคนโทรมาละก็ เขากับสโรชาจะไปถึงไหนต่อไหนกัน รามีนจึงเดินไปหยิบโทรศัพท์มากดรับ “มีอะไร” รามีนพูดออกไป ด้วยเสียงเหมือนไม่พอใจ “อะไรกัน ก็แค่จะโทรมาถามว่าสาวที่แกหมกไว้ที่บ้านน่ะเป็นใคร ลูกน้องฉันบอกว่าทั้งขาว ทั้งสวยเลยนี่หว่า” พีรพลเอ่ยถามออกไป เมื่อดนัยมารายงานว่าเจอผู้หญิงสวยที่บ้านของเพื่อนหนุ่ม “แกอย่ามายุ่งน่า” รามีนบอกไปก็กดวางทันที ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเห็นสโรชาใส่ขาสั้นกับเสื้อเอวลอย แล้วนี่ก็ดึกแล้ว ยัยนั่นจะกลับยังไง รามีนคิดได้ก็รีบใส่กางเกงแล้วตาม สโรชาออกไป สโรชาออกมาเอากระเป๋า แล้วก็เดินออกไปข้างนอกเพื่อที่จะขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน “เดี๋ยวสโรชา” รามีนที่เดินตามมาเอ่ยเรียกสโรชาไว้ “มีอะไรอีกคะ” สโรชาหันไป แล้วเอ่ยถามออกไป “ขับรถฉันกลับบ้านไป ฉันคงไปส่งเธอไม่ไหว” รามีนบอกไปก็ยื่นกุญแจรถสปอร์ตให้กับสโรชา “ไม่เป็นไรค่ะ เอยกลับแท็กซี่ก็ได้ กลัวขับไปชนเดี๋ยวไม่มีปัญญาจ่าย” สโรชาเอ่ยบอกออกไป โอ้ย นึกว่าจะปล่อยให้กลับคนเดียวซะแล้ว อย่างน้อยทูนหัวก็ยังห่วงบ่าว น่ารักจริงๆ สโรชาคิดในใจ รามีนก็มองสโรชาที่ใส่เสื้อยืดเอวลอยกับกางเกงขาสั้น แล้วยังจะกล้ากลับแท็กซี่ มันน่านัก รามีนแอบต่อว่าสโรชาในใจ “ไม่ได้ เธอต้องขับรถฉันกลับห้ามขึ้นแท็กซี่ แล้วถ้ามันจะชนละก็ ฉันจะจ่ายเองเธอไม่ต้องห่วง ขับกลับบ้านไปซะ แล้วพรุ่งนี้มารับฉันไปทำงานด้วย” รามีนบอกออกไป ก็เดินเข้าไปในบ้านทันที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more