คาลวินหายใจเข้าลึก ๆ “ผมบอกว่าผมอยู่ที่นี่เพื่อคุณ”
“ไม่ คุณไม่ได้-” ฉันยิ้มและในที่สุดก็เข้าใจทุกอย่าง เหตุผลที่คาลวินมาหาฉันก็เพราะแหวนที่เป็นสัญลักษณ์ของครอบครัวและทายาท ฉันเก็บมันไว้อย่างระมัดระวังในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฉันเข้าใจตื้นลึกหนาบางของสิ่งต่าง ๆ และเช็ดน้ำตา แม้ว่าฉันจะผิดหวังและเศร้ามาก แต่ฉันก็พยายามกลั้นมันไว้
ฉันพยายามทำให้เสียงของฉันสงบลงและกระซิบ “ตอนนี้ฉันได้คืนแหวนให้คุณแล้ว คุณสามารถไปได้ถ้าคุณเอามันไปฉันจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้น”
“คุณจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้จริง ๆ หรอ” คาลวินกัดฟันแล้วถาม
“แน่นอน มั่นใจได้ว่าฉันจะไม่พูดอะไร ฉันปิดปาก”
“โอเค เยี่ยมเลย” คาลวินกำกำปั้นของเขาและพยายามยับยั้งความโกรธของเขา
“ว้าว” ดวงตาของฉันเบิกกว้างขึ้นทันที และดิ้นรนพยายามผลักคาลวินออกไป เขาบังคับจูบฉันอีกครั้ง
“ลืม คุณต้องการที่จะลืม มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ มันง่ายแค่ไหนกัน คุณเ
