ฉันต้องการยืนขึ้น แต่ขาของฉันแทบจะไม่มีแรงทรงตัว
“คุณสมิธ ฉันให้โอกาสคุณแล้วนะ” แต่คุณไม่ได้จับมัน ฉันก้มลงหยิบกระเป๋าและเงินขึ้นมา
แต่ฉากนี้น่าขันมากในสายตาของคาลวิน เขาเดินออกห่างจากฉัน พยายามเปิดประตู แต่ฉันเวียนหัวเล็กน้อยหลับตาและพักสักครู่ อย่างไรก็ตามในไม่กี่วินาทีนี้ คาลวินก็รู้ทันทีว่าฉันแค่แสดง ทันใดนั้นเขาก็กระชากมือฉันและปิดประตู แล้วตะโกนว่า: “เธอมันโกหก” “ปล่อยฉันสิ!” ฉันตะโกนและกัดมือของเขา ฉันพยายามทำให้เขาโกรธ แต่เขาขมวดคิ้วและมองมาที่ฉัน ดวงตาที่จ้องมองของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง มันทำให้ฉันรู้สึกผิด
“อะไรนะ เธอเปลี่ยนใจ แล้วอยากจะนอนกับฉันหรอ” เขาจ้องมาที่ฉันด้วยตาเป็นประกาย
“เร็วเข้าล่ะ ฉันยุ่งมาก” ฉันขมวดคิ้วพิงเขาและเริ่มปลดกระดุมเสื้อผ้าอีกครั้ง
แต่เขาก็ยังมั่นคงเหมือนต้นไม้ ฉันคิดว่าเขาจะผลักฉันออกไปอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำแบบนั้น
ฉันยังคงเดินหน้าต่อไป ฉันจูบ
