เรื่อง Love at first sight รักแรกพบ
Episode 11 ' ก้มหน้ากินข้าว '
เช้า ปกติตื่นเช้านะ แต่วันนี้กลับตื่นสาย..
พี่ซิว : เราๆ ตื่นตื่นๆ
รู้สึกถึงแรงเขย่า ตัวเราสั่นตามแหละ ทำให้รู้สึกตัวทันที
ฉัน : อื้อ! กี่โมงแล้วคะ
งัวเงีย ปรือตานิดๆเอามือขยี้ตาไปด้วย
ซิว : จะสายแล้ว 7:35.
ฉัน : ห้ะ
ลุกขึ้นพรวดพราด วิ่งไปเข้าห้องน้ำหยิบแค่ผ้าเช็ดตัวไปเพราะความสะเพรา
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็นึกขึ้นได้ว่าลืมชุดลืมผ้าอนามัยมาเปลี่ยนอะ ถ้าออกไปแบบนี้ อายแย่ ผ้าเช็ดตัวผืนนี้ก็ดูเล็กๆไปนะวันนี้ เหมือนจะไม่ใช่ของฉันอะ นะ...นี่มันของพี่ซิวหนิ
ฉันแง้มประตูนิดหน่อยมองพี่ซิว คือคิดในใจ เหมือนรูมเมทนั่นเเหละ เขาก็ทำเหมือนห้องเขางะ ฉันก็ขี้เกียจไล่ล่ะ อย่างหนึ่งเขาหล่อด้วย เอ้ย ไม่ใช่555
ตอนนี้พี่แกกำลังกวาดขยะที่พื้นค่ะด้วยชุดทหารมาเต็ม อยากถ่ายไว้เป็นที่ระลึก ง่ะ!
พี่ซิว : มีอะไร ยืนจ้องอยู่นานแล้วนิ ทำไมไม่ออกมา
เขาพูดทั้งที่กวาดขยะอยู่ งงนะว่าเห็นเราตอนไหน
ฉัน : แหะ
พี่ซิว : มีอะไรก็พูดจะเที่ยงแล้ว
ฉัน : มีเยอะแยะเลย
พี่ซิว ; ว่า ถ้าเรื่องจะไล่ผม ออกจากห้องนี้ยากหน่อย
เหอะ! รู้แล้วแหละ
ฉัน : เอ่อ...พี่ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนให้หน่อยสิ
พี่ซิว : อื้อ ผมเอาไปซักด้านล่างแล้ว
ฉันมองไปที่ตระกร้า ผ้าที่ใส่แล้ว เฮ้ย! อาย ก็มันมีทั้งบรากางเกงในที่เลอะประจำเดือน
ฉัน : หือ! พี่แล้วทะ...ทำไมไม่ถามก่อน..
พี่ซิว : อยากช่วย ไม่ต้องอายไม่เห็นเป็นอะไรหนิ แล้วจะเอาอะไรอีกบอกมา
ฉัน : นั่นๆหยิบผ้าอีกผืนที่อยู่ในลิ้นชักด้านล่างให้หน่อย
เขาก็เดินหยิบให้...เอามายื่นให้เรา ใบหน้าของเขาอมยิ้มนะ
ฉัน : พี่คะ พรีสสส ไปยืนที่นอกระเบียงได้ไหมนะๆ มินิจะไปเอาของหน่อย...
อายเลยแหละจึงไล่เขาไปตรงอื่นไม่งั้นฉันไม่กล้าออกมาหรอก
พี่ซิว : แทนตัวเองว่าน้องก่อนดิ
เขาหันยิ้มแบบเจ้าเล่ห์เลิกคิ้วกวน กวาดขยะเสร็จนางไปนั่งปลายเตียง
ฉัน : มันใช่เวลาไหมเนี่ยทีตัวเองอ่ะ ผมๆตลอด ห่างเหินมาเชียวว
อารมณ์มาเต็ม คือก็รู้มันขึ้นๆลงๆไง...พี่ซิวหันมองหน้าทันควัน สงสัยเห็นเมื่อกี้ยังดีๆอยู่
พี่ซิว : งอนว่างั้น...
ยังมีหน้ามายิ้มอีก แล้วพี่เขาก็ลุกไปออกนอกระเบียง ฉันเลยเดินไปหยิบบรา กางเกงใน ผ้าอนามัยเข้าห้องน้ำไปอีกรอบ
พูดแล้วเขินอีพี่ซิวซื้อให้ แถมดันเป็นอันที่ฉันชอบใส่อยู่แล้ว แบบมีปีก ปลื้มอ่ะ ถ้าใครได้เป็นแฟนโคตรดีมากผู้ชายคนนี้ อิอิ
ชุดไปสอนวันนี้เป็นเสื้อโปโลคอปกสีชมพูและกระโปรงถึงเข่าสีขาว..
หลังจากแต่งตัวเสร็จก็ออกไปแต่งหน้า ปกติแต่งแบบอ่อนๆ...วันนี้ไม่ได้สระผม ถือว่าเป็นเมนส์และลืมไปว่ากินหมูกะทะ มันก็จะออกเหม็นๆหน่อยมั้ง(เพราะมีเตาเดียว) เพราะเราใช้กระทะแบบใส่ถ่านอ่ะ นิลบอกร้อนเร็วดี.. ฉันก็เดินออกมาห้องน้ำ เขานั่งตักข้าวใส่จาน..
ฉัน : พี่ไม่รีบเหรอ ทำไมยังไม่ไป
พี่ซิว : เดี๋ยวใครจะน้อยใจอีก เมื่อวานรีบไปไม่ทันรออะ...แต่ดีไอ้แมนผ่านมาเลยไปส่ง ไม่รู้เลยถ้าไอ้ภีมไม่โทรบอกอะ
พูดพลางมองข้าวไปไม่ได้มองหน้าฉัน ใบหน้าร้อนผ่าวทันที คนที่เขาพูดก็คือฉันสินะ
ฉัน : ใครน้อยใจ ไม่มี...สักหน่อย
แหม๋ๆ อีพี่ภีม แกเห็นขนาดนั้นเลยเหรอ หน้าฉันมันฟ้องขนาดเลยหรา ตะหงิดใจตอนอีพี่แมนคุยโทรศัพท์แล้ว พูดเกี่ยวกับเราด้วย
พี่ซิว : ไม่ได้ว่าอะไรนิ มานั่ง ครับ...
มีครับ ใจเต้นนะ ตุบ! ตุบ! ตาเหลือบไปมองเตียง
ฉัน : อ้าว ผ้าปูที่นอนไปไหนแล้ว
พี่ซิว : เอาไปซักแล้ว
ฉัน : ก็พึ่งซักสองวันเองนิ
พี่ซิว : มันเลอะอะ
ฉัน : เลอะ? เลือดใช่ป่ะ
งุดหน้าลงแบบอายๆแทบแทรกแผ่นดินหนี
พี่ซิว : อายเหรอ เงยหน้าสิไม่ต้องอายแล้ว สมมุติว่าพี่ไม่เห็นอะไร ก็ได้
ฉัน : พี่?
พี่ซิว : อืม เมื่อกี้มีคนพูดแบบนอยด์ เลยจัดให้..
ฉัน : ชิ ใคร
พี่ซิว : ไม่รู้ดิ จู่ๆก็โมโหที่ทั้งก่อนหน้ายิ้มอยู่
เขาล้อฉันใช่ไหม
ฉัน : บ้า อย่าล้อแบบนั้น อาย
พูดจบตักข้าวเปล่ากิน
พี่ซิว : อะๆ กินอันนี้ด้วยดิ
ตักไข่เจียวกับผัดผักให้เรา
ฉัน : ขอบคุณค่ะ
พอดีมารยาทดีพ่อสอนมาตั้งแต่เด็ก หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันเงยมองนาฬิกา 8:28 น.
ฉัน : สายแล้ว มินิไปก่อนนะคะพี่ซิว หวัดดีค่ะ
ฉันก้มพร้อมพนมมือไหว้ ก็เขาอายุมากกว่านิ
พี่ซิว : พูดแค่ปากพอ มือไม่ต้องไหว้หรอก พี่ไม่อยากแก่ไว อยู่กับพี่แทนตัวเองว่าน้องได้ไหม!
ฉัน : ...
พี่ซิว : มันน่ารัก แต่อย่าไปแทนให้ใครฟังหล่ะ
มันคืออาราย อร้ายย>บนรถ..
ฉัน : พี่
พี่ซิว : น้อง
เขาทั้งคู่ต่างพูดพร้อมกัน แอบใจตรงกันอีก ง้อวว>โรงเรียน
ฉันกำลังเปิดประตูจะลง
พี่ซิว : เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับ
ฉัน : อ๋อค่ะ ขอบคุณค่ะที่มาส่ง
จากนั้นเราก็เข้าสอนปกติไม่มีไรมาก
เที่ยง
ครูๆก็นั่งเต็มโต๊ะเดียวกัน แต่จับกลุ่มคุยเฉพาะที่สนิทจริงๆ..ยัยพิมสนิทกับฉันและนิลหลังจากกลับค่าย ครูเจนสนิทตอนไปค่าย ครูบิวสนิทเพราะเป็นที่ปรึกษาห้องเดียวกันไม่ใช่ครูบีนะ เอาจริงๆในวงสนทนาฉันไม่ค่อยพูดจะชอบฟังมากกว่า
ครูเจน : พวกแกมีใคร ที่ครูฝึกโทรหาบ้าง
ยัยพิมยกมือขึ้นพร้อมยิ้มแป้นเชียวมีแต่พิมที่ยกมือส่วนเจ้านิลนั่งแบบเฉยๆ
ครูเจน : ว้าวๆ
ครูบิว : ใครๆคนไหน
ครูพิม : พี่บาสค่ะ
ครูเจน : มีพงมีพี่ด้วยย
ยัยพิมยิ้มอย่างเดียว
ครูบิวทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะพูดขึ้น
ครูบิว: คนนั้นเหรอ? ก็หล่อนะแต่ครูภีมอ่ะ ไม่ติดใจใครเหรอ ปกติต้องมีโทรมาหาใครสักคนนะ...เขาอะเจ้าชู้จะตายชอบเด็กฝึกสอน
ยัยพิมทำท่าครุ่นคิด เหมือนจะรู้แต่ไม่พูด ส่วนฉันรู้แต่ก็ไม่อยากพูดเหมือนกัน ให้เจ้าตัวพูดเองเถอะ
ยัยนิลจากยิ้มเปลี่ยนเป็นเศร้า ฉันรีบจับมือ นิลพร้อมยิ้มให้กำลังใจ นิลจับแบบตอบกลับไม่เป็นไร
(คือเราเก่งค่ะ เข้าใจภาษามือด้วยย อิอิ)
ครูบิว : ครูซิวอะ ถูกต้องตาใครบ้าง ทุกรอบแกก็ไม่มีทีท่าสนใจใครนะ...แต่ว่า
ยัยนิลหันมายิ้มให้ฉัน ฉันแอบส่งมองค้อนนางไปฉันแก้เขินก้มหน้ากินข้าวต่อ ไม่กล้าสบตาใคร ทั้งที่ฉันกับพี่ซิวเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
ครูเจน : มีนะตอนออกค่ายอ่ะ แต่หลังจากนั้นไม่รู้สานสัมพันธ์กันอีกไหม
ฉัน : ....
ใจเต้นตึกตัก ตึกตัก แอบกลัวคนอื่นจะรู้ว่าพี่ซิวเขามาอยู่มานอนกับฉันนะ
ครูเจน : ไงยัยมินิ
ฉัน : แค่กๆ แค่กๆ
อุตสาห์นั่งนิ่งไม่พูด ยังจะเจาะจงมาอีกนะครูเจน
นิล : อ้าว! นี่น้ำๆ
ยื่นน้ำให้ พร้อมกลั้นขำ
ครูบิว : จริงเหรอ น้องพี่มีอะไรจะบอกไหม
คาดคั้นที่ฉัน ทำให้คนอื่นที่นั่งอยู่หันมาตามๆกัน
พิม : เออใช่ตอนนั้นที่ค่ายตัวนี้ติดกันเกือบตลอด เห็นครูซิวคุยกับมินิคนเดียวอะแหนะๆ
ชี้นิ้วมาทางฉัน พร้อมทำหน้าล้อๆ
ฉัน : อื้อ ไม่ ไม่นะ ทุกคนก็เห็นนี่คะว่าวันกลับเขาไม่ได้ขอเบอร์มินิคนเดียวนิ สามสัมพันธ์อะไรกันไม่มีค่ะ คุยแบบคนบ้านเดียวกันเองค่ะ
มือด้านล่างกำลังไขว่กันอยู่ กลัวบาปเพราะพูดจาโกหกผู้ใหญ่ แหะๆ
ทุกคน : นิล จริงป่าว เราสนิทกับมินิที่สุด
นิล : จริงๆ...
ดีมากเพื่อนรัก ฉันรักแก
พิม : แต่ของนิลก็มีนิ เอ่อ...เกือบลืมพี่ภีมไง..
นิล : อื้อ ~
เคี้ยวข้าวอยู่ถึงกับสะดุ้ง
เจน : ว้าว ถึงกับสะดุ้ง
ครูบิว : คบๆ กันระวังหน่อยนะนิล ครูภีมดูเจ้าชู้อะ...
พูดด้วยความเอ็นดู นั่นแหละ
นิล : ขอบคุณค่ะ...มาพูดเรื่องพี่เจนกับพี่นายบ้างดีกว่า
ทุกคน : เอออ ใช่ๆ..
พวกเราก็ผลัดกันสอบสวนพี่เจน คือตอนนี้ทั้งสองเป็นเเฟนกันแล้วลือทั้งโรงเรียนเลย ก็เห็นอยู่ว่าชอบกัดกัน..
ฉัน : ใครจีบใครก่อนคะเนี่ย
นิล : ใครขอใครเป็นแฟนคะ
ครูเจน : ได้ทีเอาใหญ่นะพวกแก ฉันอิ่มล่ะไปดีกว่า
ครูบิว : เขินอ่ะดิ 555
พิม/นิล : เขินแล้วนั่น
ฉัน : น่ารักเนอะ ไม่รู้ว่ายังกัดกันอีกไหม
.➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡
นามปากกา ByMinne